سریال‌های نمایشی، از جمله جذاب‌ترین و پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون به شمار می‌روند. این سریال‌ها بسته به عواملی چون کیفیت ساخت، بهره بردن از کارگردانان نامدار و صاحب سبک، حضور بازیگران حرفه‌ای و محبوب، برخورداری از یک فیلمنامه جذاب و پرتعلیق، ساعت پخش مناسب و ... مخاطبانی میلیونی را با خود همراه کرده و هر یک به نوبه خود سهمی قابل توجه را در پر کردن و غنی‌سازی اوقات فراغت بینندگان ایفا می‌کنند.
در نفس‌های آخر سال 96 به سراغ کارشناسان، منتقدان، هنرمندان، مدیران رسانه ملی و .... رفتیم و نظر آنها را در خصوص جذاب‌ترین و بهترین سریالی که در سال مذکور روی آنتن رفته است، جویا شدیم.
بهناز جعفری (بازیگر): لیسانسه‌ها
لیسانسه‌ها، اولین انتخاب من است، به خاطر این که یک نوع طنز تازه را به مردم معرفی می‌کرد. اگر می‌توانستم گزینه دیگری را هم مطرح کنم، علی البدل بود. این سریال را هم به دلیل حضور استادان عزیزم، آقایان مهدی فخیم‌زاده و مهدی هاشمی دوست داشتم. استادانی که همیشه از آنها می‌آموزم و خوشحال می‌شوم که آنها را در قاب تلویزیون ببینم. امیدوارم بیشتر کار کنند و ما بیشتر شاهد آثار آنها باشیم.
پژمان بازغی (بازیگر): گمشدگان
سریال گمشدگان را بهترین سریال امسال می‌دانم. به نظرم این برتری به دلیل تازگی و تمایز این سریال در موارد متعدد نسبت به دیگر آثار و ساختارشکنی آن است.
طهماسب صلح‌جو (منتقد): نوار زرد
سریال نوار زرد به کارگردانی پوریا آذربایجانی را انتخاب می‌کنم که در میان مجموعه‌های تلویزیونی دیگر نسبتا خوب بود، جذابیت‌های داستانی لازم را داشت و موضوعش پلیسی بود. بهترین ارزش کار تلویزیونی به جذابیتش است که باعث می‌شود مخاطب اثر را تا انتها ببیند و نوار زرد این ویژگی را داشت.
لاله صبوری (بازیگر): دیوار به دیوار
فکر می‌کنم دیوار به دیوار، ساخته سامان مقدم نسبت به سایر آثار پخش شده در سال 96 بهتر بود. ترکیب بازیگران عالی، کارگردانی درست و فیلمنامه خوب و کم‌نقص از عواملی است که به نظرم باعث شد این مجموعه دیدنی و دلچسب شود. بسیاری از سریال‌ها یا هیچ‌کدام از این معیارها را ندارند یا تنها یک یا دو عامل از این عوامل موفقیت را دارا هستند، مثلا یک سریال گروه بازیگران خوبی دارد، اما فاقد یک متن خوب است یا در بخش کارگردانی خوب عمل کرده و از حیث بازی‌ها دچار نقص است. پس به نسبت می‌توان گفت دیوار به دیوار، مجموعه‌ای از بهترین‌ها در بخش‌های مختلف بود.
المیرا شریفی مقدم (گوینده خبر): دیوار‌به‌دیوار
دیوار به دیوار را با فرزندانم به صورت خانوادگی نگاه می‌کردیم، سریال خوبی بود. بازیگران مطرحی داشت که بازی‌های باورپذیری از خود به نمایش گذاشته بودند و داستان روان آن به مسأله خانه و خانواده می‌پرداخت. به همین دلیل فکر می‌کنم به طورکلی مخاطب ارتباط حسی خوبی با سریال برقرار کرده باشد.
شهاب عباسی (کارگردان و بازیگر): لیسانسه‌ها
از میان سریال‌های امسال لیسانسه‌ها و علی‌البدل را دوست داشتم و مایلم مقام اول را به هر دوی این سریال‌ها بدهم، اما اگر قرار باشد یکی را انتخاب کنم، آن لیسانسه‌هاست. به نظرم سبک شوخی‌های لیسانسه‌ها به سبک شوخی‌های من نزدیک است و فضای علی‌البدل هم به فضایی که ما در افسانه هزارپایان ساخته‌ایم، نزدیک است. نمی‌شود این دو کار را با یکدیگر مقایسه کرد، به هر حال لیسانسه‌ها فرصت آن را داشت که در دو فصل ادامه پیدا و با مخاطب ارتباط عمیق‌تری برقرار کند.
مسعود آب پرور (کارگردان): لیسانسه‌ها
متاسفانه مجموعه‌ها را زیاد دنبال نکرده‌ام و از این رو نمی‌توانم نگاه تحلیلی داشته باشم. لیسانسه‌ها تنها کاری بود که بیشتر از دیگر آثار دنبال کرده‌ام و به نظرم کارخوبی بود.
نعیمه نظام دوست (بازیگر): لیسانسه‌ها
همه همکارانم برای کارشان زحمت می‌کشند و بهترین هستند، اما انتخاب من لیسانسه‌هاست، یک طنز اجتماعی خیلی خوب، ساده و روان بود؛ طنزی که بیشتر بر پایه موقعیت بود و بازیگران آن بسیار شیرین و دوست‌داشتنی بودند. موضوع به گونه‌ای بود که بیننده را با خود به دل داستان می‌برد و حس و حال قصه را منتقل می‌کرد. به طور کلی آثار سروش صحت و طنز لطیفی که در کارهایش وجود دارد را دوست دارم.
رزیتا غفاری (بازیگر): زیرپای مادر
زیرپای مادر، ریتم یکدستی داشت. همچنین از نظر محتوایی، خوب بود و موضوع و سوژه جذابی داشت. به نظرم از این جهات نسبت به دیگر آثاری که این روزها در تلویزیون ساخته می‌شوند، در صدر قرار می‌گیرد.
مژده لواسانی (مجری): لیسانسه‌ها
لیسانسه‌ها در برقراری ارتباط با مخاطب خیلی موفق بود. مجموعه عوامل پشت صحنه، بازیگران این سریال و همچنین اتفاقات جذابی که در قصه می‌افتد کار را صمیمی کرده بود. لیسانسه‌ها یک طنز شبانه شیرین برای مخاطبان بود و توانست جای خودش را در دل بینندگان باز کند.
مریم کاویانی (بازیگر): لیسانسه‌ها
من سریال لیسانسه‌ها و بعد از آن زیرپای مادر را خیلی دوست داشتم. انتخاب اصلی‌ام لیسانسه‌هاست چون حال و هوا، فضای کار وکارگردانی در این سریال به گونه‌ای بود که ماحصل آن برای مخاطب جذاب از کار درآمد. بیننده از تماشای این مجموعه لذت می‌برد و این لذت صرفا متعلق به یک سلیقه خاص نبود.
عباس غزالی (بازیگر): لیسانسه‌ها
از میان مجموعه‌هایی که امسال روی آنتن رفتند، مجموعه لیسانسه‌ها را بیشتر دوست داشتم. البته به نظرم سری اولش خیلی بهتر بود. چند قسمتی از مجموعه دیوار به دیوار را هم دیدم و برایم جالب بود. باقی آثار، مجموعه‌هایی بودند که بازی در آنها به خودم هم پیشنهاد شده بود و به نظرم چنگی به دل نمی‌زدند.
شبنم فرشادجو (بازیگر): گسل
من مجموعه گسل را دوست داشتم. هم به این دلیل که خودم در آن بازی کردم و هم چند قسمتی را که توانستم ببینم، دوست داشتم. به نظرم این مجموعه متن خاص و متفاوتی داشت؛ دیالوگ‌نویسی‌های فوق‌العاده‌اش قابل تحسین بود و خودم وقتی فیلمنامه را می‌خواندم، به شوخی‌هایش می‌خندیدم.
سحر عصرآزاد (منتقد): لیسانسه‌ها
من سریال لیسانسه‌ها را خیلی دوست داشتم. به نظرم قصه جذاب، بازی‌های روان، شخصیت‌های غیر کلیشه‌ای از ویژگی‌های این مجموعه تلویزیونی محسوب می‌شد. به هر حال یک اثر نمایشی باید حسن‌هایی داشته باشد و به نظرم این حسن‌هایی که به آن اشاره کردم، باعث شد لیسانسه‌ها با اقبال مخاطبان رو‌به‌رو شود.
مهسا کرامتی (بازیگر): زیر پای مادر
انتخاب من مجموعه زیر پای مادر است. وجود یک قصه خوب و بازی‌های خوب و تماشایی بازیگران این سریال، دلیل این انتخاب است.
سلیم غفوری (مدیر شبکه مستند): نفس
به نظر من از میان تمام سریال‌های پخش شده در سال 96، نفس به کارگردانی جلیل سامان، مجموعه خوبی بود. چون هم کارگردانی حائز توجهی داشت و هم محتوا و داستان آن از جنس متفاوتی نسبت به دیگر مجموعه‌های ماه مبارک رمضان برخوردار بود و امسال رمضان متفاوتی را با نفس گذراندم.
متین ستوده (بازیگر): لیسانسه‌ها
انتخاب من مجموعه لیسانسه‌هاست. معتقدم علاوه بر این‌که خودم در آن بازی کردم، این مجموعه خط داستانی درستی را دنبال می‌کرد، موقعیت‌های طنز در آن بدرستی ایجاد شده بود، سرگرم‌کننده بود و به بیان معضلات جامعه با نگاهی طنز می‌پرداخت. به عقیده من سرگرم‌کنندگی، آموزندگی و خوش‌ساخت بودن اصلی‌ترین ویژگی‌های یک مجموعه تلویزیونی موفق است و لیسانسه‌ها همه این فاکتورها را داشت.
کمند امیرسلیمانی (بازیگر):
در جستجوی آرامش
در جستجوی آرامش، مجموعه‌ای بود که داستان خیلی خوبی داشت، بازیگران و عوامل حرفه‌ای و درستی را کنار هم جمع کرده و موفق بود. این سریال گرچه زمان پخش بدی داشت و به این دلیل خیلی دیده نشد، اما در روزگاری که سریال‌ها عموما داستان درستی ندارند، این مجموعه موضوعی جدید و پرکشش داشت و مطمئنم در بازپخش‌ها بیشتر دیده می‌شود.
اقبال واحدی (مجری): دیوار به دیوار
سریال دیوار به دیوار، عقیق و لیسانسه‌ها را پسندیدم، اما اگر قرار باشد یک مجموعه را انتخاب کنم، انتخابم دیوار به دیوار است. این مجموعه را به این خاطر می‌پسندم که فضایی جذاب برای طرح قصه‌ها و بیان حرف اصلی‌اش خلق کرده بود. قرار دادن اعضای چند خانواده کنار یکدیگر و نمایش روابط و مشکلات میان آنها که در آخر با تفکر جمعی حل می‌شد را بخوبی نشان می‌داد و تصویر زیبایی از خانواده به نمایش می‌گذاشت.
شعله قهرمانی (مجری): لیسانسه‌ها
من مجموعه لیسانسه‌ها را انتخاب می‌کنم. بسیاری از دوستانم به من پیشنهاد کردند این سریال را ببینم و خودم هم چند قسمتی را دیدم و پسندیدم.
مجید اخشابی (خواننده): همه شبیه هم بودند!
بخش‌هایی از هر کدام از سریال‌های پخش شده امسال را دیدم. با این حال به نظرم همه این آثار به لحاظ محتوا، شکل و ساختار تا حد زیادی شبیه هم بودند و میان هیچ‌کدامشان نوآوری تازه‌ای به لحاظ تصویری به چشم نمی‌خورد. لذا از بینشان انتخاب نمی‌کنم.
محسن کیایی (بازیگر): لیسانسه‌ها
لیسانسه‌ها. این مجموعه را دوست داشتم چون کمدی متفاوتی داشت و مدت‌ها بود جای خالی این نوع فانتزی را در تلویزیون احساس می‌کردیم. به نظرم لیسانسه‌ها امسال از تمام مجموعه‌های تلویزیونی دیگر متفاوت بود.
شهرزاد کمال‌زاده (بازیگر): محکومین
به نظرم مجموعه محکومین اثر خوبی بود؛ چرا که سعی کرده بود به مسائل روز اجتماعی بپردازد و داستان‌هایی داشت که مردم می‌توانستند با آنها همذات‌پنداری کنند و حتی جواب برخی مشکلاتشان را بگیرند.
مجموعه تلویزیونی سفر در خانه هم به رغم این‌که در مدت زمانی بسیار کوتاه و دو ماهه ساخته و تصویربرداری شد، اما بعد از مدت‌ها توانست نمونه‌ای از طنزهای موفق خانوادگی قدیمی را که مردم دوستشان داشتند، برای مخاطبان زنده کند و آنها هم دوستش داشته باشند.
آزاده نامداری (مجری): لیسانسه‌ها
به نظرم لیسانسه‌ها، مجموعه‌ای بود که بعد از مدت‌ها گرفت و خیابان‌ها را خلوت کرد و این گواه موفقیتش است. من خیلی سریال‌بین نیستم، اما به توصیه و تعریف نزدیکان و آشنایانم بخش زیادی از مجموعه لیسانسه‌ها را دیدم و خوشم آمد. هوشمندی کارگردان و نویسنده‌اش از آنجا مشخص بود که توانست نگاه مخاطبان را در جامعه جلب کند و موفق بود.
عزیزا...حاجی‌مشهدی (منتقد):
بارقه‌هایی از امید
مجموعه‌های تلویزیونی بلند و مجموعه‌های کوچک چند بخشی یا مینی‌سریال‌ها، به دلیل داشتن ظرفیت‌هایی چون جذابیت، پرکشش بودن، دنباله‌دار بودن و پرماجرا بودن و غیره، همواره به عنوان مناسب‌ترین و پرطرفدارترین برنامه‌ها و تولیدات تلویزیونی به شمار می‌آیند و به همین خاطر، ساعات پخش مناسبی نیز به آنها اختصاص داده شده و اغلب تکرار پخش هم دارند. شبکه‌های مختلف سیما، در سال 1396 نیز به روال هر ساله، گذشته از برنامه‌های مناسبتی مربوط به ماه مبارک رمضان، ماه محرم، دهه فجر، ویژه‌برنامه‌های نوروزی و غیره، چند مجموعه نمایشی تولید و پخش شده است که در مجموع به گمان من، این مجموعه‌ها نتوانسته‌اند خاطره شیرین برخی مجموعه‌های وزین، خوش‌ساخت و تولیدات سنگین یکی دو دهه اخیر را در ذهن تماشاگران خود زنده کنند. در این سال با وجود مشاهده برخی بارقه‌ها در تعدادی از آثار تولید شده، ازجمله چرخ فلک ساخته عزیزا... حمید نژاد، لژیونر ساخته مسعود آب‌پرور، سایه‌بان ساخته برادران محمودی و لیسانسه‌های سروش صحت همه تقریبأ در یک سطح بودند. به نظر می‌رسد تلویزیون باید به مسائلی چون پژوهش‌های جدی و کارشناسانه پیش از تولید و نگارش فیلمنامه مستحکم و منسجم اهمیت بیشتری بدهد تا برای ساخت مجموعه‌های تلویزیونی و بویژه توجه به کیفیت‌گرایی در تولیدات، بستر مناسب‌تری ایجاد شود.
مجید زین العابدین(مدیر شبکه پنج):
در جستجوی آرامش
بهره گیری از فیلمنامه قوی، کارگردانی و تهیه کنندگی حرفه‌ای به نظر بنده مجموعه در جستجوی آرامش را در صدر سریال‌های موفق سال 96 قرار می‌دهد. موید این انتخاب، میزان بالای رضایتمندی مخاطبان در نظرسنجی مرکز تحقیقات و کاندیداتوری دریافت جایزه در بخش بهترین تهیه و بهترین کارگردانی جشنواره جام‌جم بود. انتخاب درست بازیگران متناسب با نقش ها، قصه‌پردازی پرکشش از دیگر حسن‌های این مجموعه تلویزیونی بود که با محوریت خودکفایی در بخش تولید داروی ایرانی تهیه شد. تعلیق‌ها و گره‌های متعدد داستانی، مخاطبان را در زمانی طولانی 40 قسمت با خود همراه کرده بود.
محمدرضا قربانی (مدیر رادیو نمایش):
دیوار به دیوار
معتقدم مجموعه دیوار به دیوار به لحاظ ساختار طنز جزو آثار خوب تلویزیون محسوب می‌شد. ضمن این که در نگارش و بازی سعی شده بود از لودگی پرهیز شود. موضوع سریال در عین جدی بودن از شادی خوبی برخوردار بود و همین حسن باعث شده بود مخاطبان شاهد یک مجموعه با طراوت باشند. مجموعه دیوار به دیوار یک اثر سالم و پر انرژی بود و مخاطب از تماشای آن لذت می‌برد.
نگار عابدی (بازیگر): روزهای بهتر
من در حال حاضر سریال تلویزیونی هست و نیست به کارگردانی آقای سهیلی زاده را روی آنتن شبکه دو دارم و نباید قضاوت کنم. اگر حق انتخاب داشتم به هست و نیست رای می‌دادم، ولی نمی‌شود نام سریال خودمان را بگویم. باید بگویم امسال سریال روزهای بهتر (اپیزود دیگری) را به کارگردانی خانم اشرفی زاده دیدم که واقعاً دوست داشتم. بازی‌ها خیلی خوب بود.
سعید قطبی‌زاده(منتقد): لیسانسه‌ها
من از میان سریال‌های پخش‌شده در سال96 مجموعه لیسانسه‌ها را انتخاب می‌کنم. اثر سروش صحت به لحاظ محتوا و موضوع بامزه بود و می‌توانست مخاطبان را سرگرم کند. ساخت چنین آثاری می‌تواند یک نقطه قوت برای تلویزیون باشد.
فریدون فرهودی (فیلمنامه‌نویس و کارگردان): لیسانسه‌ها
هر سریالی که ساخته می‌شود، ویژگی‌های خودش را دارد. همین قضاوت کردن را سخت می‌کند، اما با همه این موارد من سریال لیسانسه‌ها را انتخاب می‌کنم. قصه طنز مناسب، شخصیت پردازی‌های منسجم، بازی‌های روان و کارگردانی خوب از ویژگی‌های این مجموعه محسوب می‌شود. سروش صحت تلاش خودش را کرد تا یک مجموعه جذاب و تماشایی برای مخاطبان آماده کند.
جبار آذین ( منتقد): در جستجوی آرامش
سال 96 مجموعه‌های متعدد تلویزیونی روانه آنتن شد، ولی اگر بخواهم از میان همه آثار یکی را انتخاب کنم، رای ام را به سریال در جستجوی آرامش می‌دهم. این سریال به لحاظ قصه و داستان، تعلیق‌های زیادی برای مخاطب داشت و در هر قسمت با گره‌های مختلف رو به رو می‌شد. ضمن این که شخصیت پردازی‌ها انسجام مناسبی داشت و بیننده شاهد پیچیدگی‌های کاراکترها بود. بازی‌های روان و از همه مهم تر و در راس کار، کارگردانی خوب سعید سلطانی باعث شد این مجموعه با استقبال مخاطب رو به رو شود. سکانداری سلطانی باعث شد او به بهترین شکل همه عوامل را هدایت کند.
منوچهر اکبرلو (منتقد): لیسانسه‌ها
به نظرم سروش صحت با نویسندگی و کارگردانی مجموعه طنز لیسانسه‌ها توانست هم لبخند را به لب مردم بیاورد و هم شاهد یک سریال خوش ساخت در عرصه طنز در تلویزیون باشیم. این مجموعه بهترین اثر تلویزیون در سال 96 است. شخصیت‌ها خیلی خوب نوشته شده بودند و بازیگران هم بخوبی اجرا کردند. قصه شیرین و طنز از دیگر ویژگی‌های این مجموعه تلویزیونی است.
علی‌رام نورایی (بازیگر): سارق روح
موضوع سریال سارق روح ناب است. کارگردانی احمد معظمی رنگ و لعاب ویژه‌ای به سارق روح داده است. اگر بینندگان کارهای این کارگردان را دیده باشند، متوجه خواهند شد به سمت پختگی است و در هر کار از تجارب قبلی اش استفاده می‌کند و می‌توان شاهد یک اثر خوب بود. ورود من به عرصه بازیگری تقریباً با شروع کار معظمی در عالم تلویزیون همزمان بود و خوشبختانه شاهد رشد چشمگیر این کارگردان در این عرصه هستیم. به نظرم سریال سارق روح، فارغ از این که خودم بازی کرده ام، به نظرم بهترین و موفق ترین سریال سال 96 است و از همکاری در این سریال لذت بردم.
فلور نظری (بازیگر): گسل
گرچه خودم در سریال تلویزیونی گسل بازی کردم و سهمی در این مجموعه داشتم، اما به نظرم این سریال بهترین مجموعه در سال 96 بود. نوآوری در موضوع، اولین معیارم برای انتخاب است. همچنین این سریال اولین طنز سیاسی تلویزیون بود. آقای بذرافشان در مقام نویسنده و کارگردان به بهترین شکل کار را به نگارش در آورد و اجرا کرد. مخاطبان هم ارتباط خوبی با این سریال برقرار کرده بودند.
امید نعمتی (خواننده): فقط تیتراژ!
متاسفانه به دلیل مشغله کاری فرصت تماشای سریال‌های تلویزیونی را نداشتم، حتی نتوانستم سریال لیسانسه‌ها را ببینم که تیتراژ آن را خودم خواندم و فقط تیتراژ آن را دیدم. با این که علاقه مند بودم این سریال را دنبال کنم.
محمود گبرلو (مجری): لیسانسه‌ها
سروش صحت با بهره بردن از یک زبان شیرین طنز به مشکلات جوانان تحصیلکرده پرداخت . به همین دلیل فضایی فانتزی برای سریال لیسانسه‌ها طراحی کرد که می‌توان گفت در این زمینه هم موفق بود، حتی در جشنواره جام‌جم هم در دو رشته نامزد دریافت جایزه شد. بازی‌های خوب و شسته رفته بازیگران و طراحی موقعیت‌های کمیک در این مجموعه از دیگر ویژگی‌های لیسانسه هاست.
به همین دلیل من این سریال را انتخاب می‌کنم، چون فکر می‌کنم حسن‌های زیادی داشت که مردم آن را دوست داشتند.
بهروز تشکر (مجری): سارق روح
هر زمان فرصت کنم، حتما سریال‌های تلویزیون را تماشا می‌کنم. بین تمام کارهایی که دیده ام، سریال سارق روح را بیشتر از بقیه دوست داشتم. موضوع سریال بکر است و تکلیف مخاطب با آن مشخص. سارق روح آثار جذاب و خوب تلویزیون محسوب می‌شود. ضمن این که بسیار خوش تکنیک ساخته شده و می‌توان در یک جمله گفت سریال شیکی است.
سارا روستاپور (مجری و تهیه کننده): لیسانسه ها
راستش خیلی فرصت تماشای تلویزیون را ندارم، اما سریال طنز لیسانسه‌ها را خیلی دوست داشتم و موقعیت‌های کمیک آن برایم جذاب بود. شخصیت پردازی‌ها خیلی خوب طراحی شده بود. بازی بازیگران بویژه هوتن شکیبا برای نقش حبیب خیلی خوب بود. البته همه بازیگران در این مجموعه خوب بودند. به نظرم بازیگران هم بدرستی انتخاب شده بودند.
محمد نظری (مجری):آنام
سریال آنام قصه و متن خوبی دارد. یکی از ویژگی‌های این مجموعه تلویزیونی حضور گلچهره سجادیه در نقش مارال است. او به زیبایی این نقش را بازی کرده است. علاوه بر آن سال‌ها بود که گلچهره سجادیه روی آنتن نبود. بنابراین یکی از جاذبه‌های این سریال حضور این هنرمند است.
به نظرم خانم سجادیه حتی اگر در صحنه‌ای دیالوگ هم نداشته باشد، چنان از زبان بدن استفاده می‌کند که گویی با مخاطب می‌خواهد حرف بزند. واقعاً قصه اجتماعی این مجموعه را دوست دارم. البته من در یکی از قسمت‌های محکومین بازی کردم، اما فرصت نداشتم این مجموعه را ببینم، اما پیگیر سریال آنام هستم.
نیما کرمی (مجری): زیر پای مادر
یکی از بهترین سریال‌هایی که سال 96 دیدم، زیر پای مادر بود. سعید نعمت ا... بسیار زیبا فیلمنامه این سریال را به نگارش در آورده بود. به نظرم جزو کارهای بسیار خوب تلویزیون است. ریتم بسیار مناسبی داشت. بازی بازیگران بسیار خوب و عالی بود. در مجموع کار قابل قبول و مخاطب پسندی بود.
مازیار معاونی (منتقد): لیسانسه‌ها
انتخاب‌های من به ترتیب لیسانسه‌ها، سایه‌بان و محکومین است. البته دو مورد آخر در گونه اجتماعی هستند و لیسانسه‌ها طنز است. از این لحاظ نمی‌توان آنها را با یکدیگر مقایسه کرد. لیسانسه‌ها نخستین انتخاب من است، چون ساختار جدیدی از طنز را به مخاطبان ارائه کرد که تا به حال در تلویزیون ایران تجربه نشده بود. سریالی که در ادامه سری اول خود و به طور کلی در ادامه کارهای متفاوت سروش صحت بود.
لیسانسه‌ها، ترکیب موفقی از کمدی موقعیت، کمدی کلام و فانتزی است که بجا و بموقع از بسترها و مناسبت‌ها اجتماعی برای بیان قصه و خلق لحظات کمدی بهره می‌گرفت. نکته قابل توجه دیگر در مورد این سریال موفقیت آن در سری‌سازی است. معمولا نه تنها در ایران بلکه در سطح بین‌المللی سریال‌های دنباله‌دار و چند فصلی موفق از کار در نمی‌آیند.
کمدی همچنان جذاب است
بیشترین درصد شرکت‌کنندگان (هنرمندان، مدیران و منتقدان) در این نظرسنجی با دلایل مختلف سریال کمدی «لیسانسه‌ها 2» را به کارگردانی سروش صحت به عنوان بهترین مجموعه تلویزیونی سال 96 انتخاب کردند و دیگران هر کدام به صورت پراکنده به سایر گزینه‌ها رای دادند. آنچه از نتیجه نهایی این نظرسنجی برمی‌آید این که «لیسانسه‌ها» با فضای متفاوت و فانتزی‌های گهگاهی‌اش توانسته جای خود را دل مخاطبان حتی از نوع خاص آن باز و در سری دوم هم موفقیتش را تثبیت کند. این موفقیت به حدی است که برخی شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی با وجود آن‌که آثاری از خودشان نیز در سال 96 از تلویزیون پخش شد، سریال سروش صحت را به عنوان نخستین انتخاب مطرح کردند. به نظر می‌رسد ژانر کمدی همچنان از محبوب‌ترین ژانرها نزد مخاطبان ایرانی است و آثاری که در این گونه تولید می‌شوند چنانچه خلاقیت را چاشنی کار خود قرار دهند و با دوری از تکرار، از تجربه‌های تازه نترسند می‌توانند علاوه بر جلب نظر مخاطبان، توجه کارشناسان و منتقدان را نیز
جلب کنند.
در ادامه نتایج این نظرسنجی، سریال «دیوار به دیوار» به کارگردانی سامان مقدم با بیشترین تعداد آرا بعد از «لیسانسه‌ها» مقام دوم را به‌دست آورد. «در جست‌وجوی آرامش» ساخته سعید سلطانی و «زیرپای مادر» به کارگردانی بهرنگ توفیقی نیز به طور مشترک سومین سریال مورد علاقه شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی بودند.
