در حالی که فیلم پرحاشیه و حامی فتنه «عصبانی نیستم!» به کارگردانی رضا درمیشیان بعد از بازبینی و اصلاحات مجدد قرار بود ماه گذشته اکران شود، زمان نامناسب انتخاب شده در آستانه یوم الله نهم دی برای اکران این فیلم در نهایت نمایش آن را منتفی کرد. هر چند ابراهیم داروغه‌زاده در همان مقطع اکران آن را در زمانی مناسب قطعی دانست. حال شنیده‌های «جوان»حاکی از این است که بعد از جلسه نمایندگان مجلس و اعضای کمیسیون فرهنگی با مدیران سازمان سینمایی اکران این فیلم در روز ۲۵ بهمن قطعی شده و مدیران سینمایی به نمایندگان قول اکران فیلم در این زمان را داده‌اند تا بعد از هیاهوهای جشنواره فجر این فیلم اکرانش را در سینماها آغاز کند.
فارغ از این موضوع که صحت این اخبار چه میزان است، اما جای این سؤال مهم خالی است که فارغ از محتوا و ساختار فیلم عصبانی نیستم، اگر مدیران ارشاد از ترس حواشی پیش رو جرئت اکران این فیلم را ندارند دیگر مجوز اکران دادن‌شان به این فیلم چه بود؟ و سؤال مهم‌تر اینکه مدیران وزارت ارشاد که خود را مدعی ترویج اخلاق در هنر و سینما می‌دانند، چگونه به خود اجازه می‌دهند اینگونه تقوا و اخلاق را زیر پا بگذارند و مصاحبه‌ای جعلی و دروغ را در رسانه‌ها تکثیر و منتشر کنند. جالب است که در طرح اولیه عصبانی نیستم که به ارشاد ارائه شده هیچ اشاره‌ای به رویدادهای سال 88 نشده است. «جمال شورجه» در 27 بهمن ماه 1392 در گفت‌وگویی با یکی از پایگاه‌های خبری به عنوان یکی از اعضای شورای پروانه ساخت، بر تخلف رضا درمیشیان، سازنده فیلم عصبانی نیستم تأکید می‌کند. شورجه در این گفت‌وگو اشاره می‌کند: «در فیلمنامه، هیچ نشانه‌ای از نگرش‌ها و تمایلات سیاسی شخصیت اصلی و اینکه از فعالان فتنه 88 و دانشجوی ستاره دار بوده وجود نداشت. در برخی مواقع ما به تهیه کنندگان و کارگردان اعتماد می‌کنیم و پروانه ساخت را صادر می‌کنیم، آنها هم قول می‌دهند که رعایت کنند، البته این موارد صورتجلسه می‌شود و در پرونده فیلم باقی می‌ماند. احتمال قریب به یقین در خصوص این فیلم هم تذکرات لازم داده شده و آنها قول داده‌اند حذف یا تعدیل خواهند کرد.»
درمیشیان در «عصبانی نیستم» سعی کرده تمام دلخوری‌های خود از اتفاقات پیش‌آمده سال ۸۸ را به شیوه اهالی سیاست و به وسیله متلک‌پرانی‌های پرشمار سیاسی به طیف مذهبی جامعه و اشاره به موضوعاتی همچون کوی دانشگاه، دانشجویان ستاره‌دار و... به شکلی مسلسل‌وار به مخاطب خود ارائه بدهد. نمایش این فیلم در جشنواره فجر سال ۹۲ باعث ایجاد حواشی مختلفی شد که در نهایت با درخواست درمیشیان برای کناره‌گیری فیلمش از بخش داوری جشنواره، بخشی از این حواشی کاسته شد.
