فاطمه بنیادی تدوینگر مستند «زنانی با گوشواره‌های باروتی» درباره علت نبود رویکرد قضاوت در این مستند، گفت: پرسوناژ اصلی ما یک روزنامه نگار است؛ یعنی ما قرار است از دید یک ژورنالیست به ماجرا نگاه کنیم. یکی از اصول مهم کار خبرنگاری عینیت و بدون قضاوت بودن است. البته بدین معنا نیست که هیچ فکری راجع به جریان های مختلف نداشته باشد؛ بلکه به معنای لزوم انعکاس به نحوی است که بیننده تصمیم بگیرد. ژورنالیست قرار نیست، چیزی را آماده و در دهان مخاطب بگذارد این کار سختی است؛ اما تمام تلاشمان را کردیم که این اتفاق بیفتد.
وی در پاسخ به این سوال که «زنانی با گوشواره های باروتی» به چه مقوله ای اشاره می کند، بیان کرد: بسیار دشوار است که در یک جمله بخواهیم بگوییم که این مستند به چه اشاره می کند. یک طیف بسیار وسیعی از آدم ها را در پشت صحنه جنگ داریم که تا الان دیده نشدند. ما هیچ وقت راجع به زن های داعشی چیزی ندیدیم و نشنیدیم و تصور ما از چهره داعشی‌ها مردانه است. پس این ها چطور زندگی می کنند آیا همه آنها اینقدر جوان هستند که زن ندارند؟ در صورتی که اینطور نیست. همه زن و بچه دارند و اتفاقا زن هایی دارند که از آن طرف دنیا برای ملحق شدن به داعش آمدند و همه رسالتشان این است که بچه ای را پرورش دهند که در سن پایین خودش را برای داعش می کشد و این بسیار عجیب است.
بنیادی گفت: شخصیت قصه ما با دو کمپ در این مستند مواجه می شود؛ یکی کمپ زن های خارجی داعشی که از کشورهای مختلف و برخی از آن ها مجرد به داعش پیوستند؛ بچه دار شدند و تمام هدفشان خدمت به داعش است. دیگری زن های قربانی جنسی داعشی هستند که از دست داعش فرار کردند. حالا این اتفاق فرار کردن بسیار هیجان انگیز و سوال برانگیز است؛ اما آسیبی که دیدند بسیار سخت و دردناک است.
وی درباره سخت ترین بخش تولید این مستند اظهار داشت: بخش زن های قربانی داعش بسیار تلخ و سنگین بود؛ ما یک سکانس انفجار خمپاره هم داریم که جلوی چشم دوربین آدم هایی که پیوسته در لوکیشن و همراه با گروه بودند، کشته شدند و این نیز خیلی دردآور و سخت بود.
