به گزارش افکارنیوز، مسعود ده نمکی در یادداشتی با عنواناولین رو کم کنی از اخراجیها در وبلاگ خود مینویسد:نیروهای جدید وقتی عصا رو تو دستم دیدند از چشماشون معلوم بود که کلی خوش به حالشون شده.لابد با خودشون میگفتند با یه مسوول دسته چلاق دیگه صبحگاه و رزم شبانه و پیاده روی های طولانی تعطیله. باید همون اول یه چشمه براشون میاومد. دسته رو بر پا دادم و راه افتادیم تو بیابون های اطراف دوکوهه.قشنگ معلوم بود که کسر شانشون میاومد بگند خسته شدیم. از پانزده کیلومتر پیاده روی که گذشتیم دیگه معلوم بود بریدند. پشت سرم رو نگاه نمیکردم تا خجالت نکشند.
از کیلومتر بیست به بعد تک تک ولو میشدند رو زمین و از ستون جدا میشدند. کیلومتر سی و چهل رو که رد شدیم سر ستون رو به سمت دوکوهه کج کردم. پادگان دم ساختمان گردان که رسیدیم از دسته اخراجی ها فقط مجید مونده بود و بقیه بریده بودند. اگه صد قدم دیگه هم می رفتیم مجید هم ولو میشد. مجید با چشماش داشت حرف می زد انگار میخواصد بگه این عصا فیلمه چرا کنارش نمی گذاری؟
