نودمین مراسم اهدای جوایز آکادمی علوم و هنرهای سینمایی (اسکار) امسال در حالی در روز چهارم مارس برگزار می شود که قطعا تحت تاثیر حواشی گسترده رسوایی های جنسی شخصیت های مهم این صنعت قرار می گیرد با این حال این اتفاقات مانعی برای گمانه زنی دوستداران سینما درمورد فیلم های تحسین شده امسال نیست.
کمتر از نود سال از اولین مراسم اسکار می گذرد؛ مراسمی که در اولین دوره خود در سال ۱۹۲۹ با میزبانی داگلاس فیربنکس و تنها در ۱۵ دقیقه بدون هیچ گونه پخش رسانه ای برگزار شد و حال با گذشت ۸۹ دوره در این مقاله به بررسی مهم ترین شانس های نامزدهای جوایز نودمین اسکار در رشته های مهم پرداخته می شود.
در بخش بهترین فیلمبرداری یکی از مهمترین رشته‌های فنی جوایز اسکار، بیشترین شانس برای نامزدی و حتی بردن این جایزه به راجر دیکینز فیلمبردار افسانه ای انگلیسی برای فیلم «بلید رانر ۲۰۴۹» تعلق دارد. در این فیلم به عقیده بسیاری از صاحب نظران سینما، دیکینز سرانجام پس از چهاردهمین نامزدی اسکارش این جایزه را بدست خواهد آورد. او بیشتر برای فیلمبرداری فیلم های مهمی چون «رستگاری در شاوشنک»، «فارگو» و «جایی برای پیرمردها نیست» شهرت دارد.
از دیگر شانس های نامزدی جایزه اسکار در این رشته می توان به هویته ون هویتما در فیلم «دانکرک»، دن لاوسن در «شکل آب»، برونو دلبونل در «تاریک ترین ساعت» و سیومبو موکدیپروم تایلندی برای فیلم تحسین شده «مرا با نامت صدا کن» اشاره کرد.
در دیگر رشته مهم فنی مراسم اسکار، می توان از همین امروز لی اسمیت تدوینگر نام آشنای استرالیایی را برای تدوین درخشانش در فیلم «دانکرک» برنده اسکار دانست زیرا کار او در این فیلم برای بسیاری یادآور درخشان ترین فیلم های جنگی تاریخ سینماست. منتقدان برجسته ای چون پیتر تریورس از مجله رولینگ استون و آن تامسون از ایندی وایر برای لی اسمیت در مسیر کسب جایزه اسکار رقیب چندان مهمی را پیش بینی نکرده اند. با این حال از میان رقبای او در این بخش می توان به سیدنی ولینسکی در «شکل آب»، جو واکر در «بلید رانر ۲۰۴۹»، والریو بونلی در «تاریک ترین ساعت» و گرگوری پلوتکین در «برو بیرون» اشاره کرد.
در بخش بهترین موسیقی متن بر خلاف دو رشته قبلی، هیچ آهنگسازی شانس بیشتری نسبت به دیگران برای دریافت جایزه اسکار ندارد و شاید تا آخرین لحظات اعلام نام برنده نیز کمتر تحلیلگر سینمایی بتواند برنده امسال را تشخیص دهد. از میان فیلم های امسال آهنگسازان برجسته ای چون هانس زیمر برای «دانکرک»، الکساندر دسپلت برای «شکل آب»، داریو ماریانلی ایتالیایی برای «تاریک ترین ساعت»، جان ویلیامز در آخرین قسمت از مجموعه جنگ ستارگان با نام «آخرین جِدای»، توماس نیومن برای «ویکتوریا و عبدل» شانس های بیشتری نسبت به دیگران دارند گرچه هانس زیمر در فیلم «بلید رانر ۲۰۴۹» ساخته دنی ویلنو و جان ویلیامز در فیلم «کاغذها» ساخته اسپیلبرگ نیز موسیقی ساخته اند و این دو فیلم موجب شده که شانس این دو آهنگساز بزرگ نسبت به دیگر آهنگسازان ذکرشده برای نامزدی جایزه اسکار در این رشته بیشتر باشد.
در بخش بهترین فیلم انیمیشن از همین امروز می توان سه کار را که از دیگر رقبای خود پیشی گرفته اند به عنوان نامزدهای نهایی شناخت. بیشترین تحسین مربوط به انیمیشن «کوکو» ساخته کمپانی مشهور پیکسار و پخش کنندگی دیزنی است و دو انیمیشن دیگر نیز به نام های «وینسنت دوست داشتنی» محصول لهستان و انگلستان که زندگی نقاش برجسته تاریخ وینسنت ونگوگ را به تصویر کشیده است در کنار پویانمایی «فیلم لگو بتمن» که روایت انیمیشنی از داستان مشهور بتمن و جوکر است بیشترین تحسین ها را میان اهالی سینما برانگیخته اند.
از میان بخت های بهترین بازیگر نقش مکمل مرد امسال، افرادی چون مایکل استالبارگ (مرا با نامت صدا کن)، سم راکول (سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری)، ریچارد جنکینز (شکل آب) و آرمی هامر (مرا با نامت صدا کن) اقبال زیادی برای نامزدی جایزه اسکار دارند ولی قطعا مهم ترین شانس نامزدی و حتی برنده شدن این جایزه به بازیگر کمتر تحسین شده دهه هشتاد هالیوود، ویلم دفو در فیلم «پروژه فلوریدا» تعلق دارد. دفو که در دهه هشتاد با نقش آفرینی های درخشانش در فیلم هایی چون جوخه، میسی سی پی می سوزد و آخرین وسوسه مسیح نوید استعداد بزرگی برای هالیوود را می داد بعدها با حضور در مجموعه های «مرد عنکبوتی» در اوایل قرن بیست و یکم، افول محسوسی در پرونده کاریش ایجاد شد تا اینکه در این سال ها با فیلم هایی چون «هتل بزرگ بوداپست» و همین فیلم «پروژه فلوریدا» دوباره به عرصه سینما برگشتی موفقیت آمیز داشته است.
در این رشته بسیاری بازی خیره کننده داستین هافمن در هشتاد سالگی را در فیلم «داستان‌های مایروویتز» تحسین کرده اند، با این وجود بعد از رسوایی های گسترده هالیوود که دامن داستین هافمن نیز از آن مصون نماند شانس این بازیگر بزرگ سینما را برای هشتمین نامزدی اسکارش کمرنگ شده است.
در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل زن دو بازیگر کمتر شناخته شده هالیوود به نام های لوری متکاف (لیدی برد) و آلیسون جانی (من، تونیا) بیشترین شانس کسب این جایزه را دارند. با این وجود رقبای مشهوری چون اکتاویو اسپنسر (شکل آب)، ملیسا لئو (شاگردی) و هالی هانتر (بیمار بزرگ) را نیز مقابل خود دارند؛ سه بازیگری که پیش تر این تندیس با ارزش را به خانه برده اند.
یکی از همواره جذاب ترین رشته های جوایز اسکار، بخش جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد است که امسال با حضور بازیگران کارکشته ای چون گری اولدمن (تاریک ترین ساعت)، دانیل دی لوییس (موضوع فانتوم)، تام هنکس (کاغذها) و دنزل واشینگتن (رومن جی اسرائیل) قطعا مهیج تر هم خواهد شد و البته بازی درخشان جیک جیلنهال در فیلم «بیگانه» و ظهور پدیده جوانی به نام تیموتی شلمی با فیلم «مرا با نامت صدا کن» این بخش جوایز آکادمی را دیدنی تر از سال‌های گذشته کرده است. به اعتقاد بسیاری از منتقدان شانس اولدمن برای بازی در نقش وینستون چرچیل در فیلم «تاریک ترین ساعت» به مراتب بیشتر از دیگر رقبای خود است.
در بخش بهترین بازیگر زن، فرانسیس مک دورمند بازیگر بزرگ آمریکایی و همسر جوئل کوئن، امسال با نقش آفرینی خیره کننده اش در فیلم «سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری» نظر اکثر منتقدان بزرگ دنیا را به خود جلب کرده است و بسیاری بازی او را در کنار سالی هاوکینز در فیلم «شکل آب» به عنوان مهم ترین نقش آفرینی های زن امسال در سینمای جهان یاد می کنند. سیرشا رونان و مارگوت روبی دو ستاره جوان این روزهای سینمای آمریکا نیز امسال بازی های چشمگیری از خود به نمایش گذاشته اند و بخت بسیار بالایی برای نامزدی اسکار دارند، با این حال جسیکا چستین، جودی دنچ، کیت وینسلت و مریل استریپ (بازیگر ثابت جوایز اسکار) نیز در میان دیگر بخت های نامزدی این جایزه پراعتبار قرار دارند.
در بخش بهترین فیلمنامه اقتباسی، جیمز ایوری فیلمساز کهنه کار آمریکایی در آستانه نود سالگی با فیلمنامه جوان پسندانه خود به نام «مرا با نامت صدا کن» نوشته آندره آسیمن بخت زیادی برای نامزدی این جایزه دارد. این فیلم همچون خیلی از کارهای شاخص یک دهه اخیر سینمای جهان به موضوع دگرباشی جنسی می پردازد. از دیگر فیلم‌ها می توان به «بازی مولی» نوشته آرون سورکین مهم ترین فیلمنامه نویس یک دهه اخیر هالیوود، «اهتراز آخرین پرچم» نوشته ریچارد لینکلیتر، «مادباند» نوشته دی ریس و ویرجیل ویلیامز و «هنرمند فاجعه» نوشته مایکل اچ وبر و اسکات نیوستادتر اشاره کرد.
در بخش بهترین فیلمنامه اصلی «سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری» نوشته مارتین مک دونا کارگردان مشهور انگلیسی که بسیاری او را با فیلم «در بروژ» می شناسند، «برو بیرون» (جوردن پیل)، «لیدی برد» (گرتا گرویگ) و «شکل آب» (گیلرمو دل تورو و ونسا تیلور) شانس بیشتری نسبت به سایر رقبا برای نامزدی جایزه اسکار در این رشته را دارند.
پیش بینی اینکه یک زن امسال نامزد جایزه اسکار بهترین کارگردانی شود گویا کار چندان دشواری نیست. گرتا گرویگ بازیگر جوان فیلم «معشوقه آمریکایی» برای اولین بار روی صندلی کارگردانی نشسته و تجربه درخشانی را با ساخت فیلم «لیدی برد» پشت سر گذاشته است و نوید یک کارگردان بزرگ در آینده را می دهد. گرویگ در این فیلم داستان دختری در دوران مدرسه را روایت می کند و به گونه ای نسخه دخترانه فیلم های «بچگی» لینکلیتر و «۴۰۰ ضربه» تروفو را به نمایش می‌گذارد.
دی ریس دیگر کارگردان زن است که شانس نامزدی جایزه اسکار کارگردانی را دارد. او امسال با فیلم بسیار کم هزینه «مادباند» نظر بسیاری از منتقدان را به خود جلب کرده است، اما این روزها بیشترین شانس نامزدی این جایزه متعلق به کریستوفر نولان کارگردان محبوب انگلیسی است. او با فیلم «دانکرک» اکثر تماشاگران و صاحب نظران سینما را تحت تاثیر قرار داده است؛ فیلمی که به عقیده تاد مک کارتی منتقد برجسته هالیوودریپورتر یک شاهکار امپرسیونیستی است؛ فیلم جنگی کم‌نظیری که ممکن است به ظاهر با خرج فراوان ساخته شده باشد اما بیش از هر چیز، نمایانگر لحظه‌های انزوای مطلق و اغلب در خلوت انسان است.
گیلرمو دل تورو و استیون اسپیلبرگ دو کارگردان نام آشنای دیگر سینمای جهان هستند که احتمال نامزدی جایزه اسکارشان بالاست. دل تورو بعد از کسب شیر طلای جشنواره ونیز بسیاری را قانع کرده که می تواند یکی از بخت های اصلی جایزه اسکار امسال باشد و موفقیت «هزارتوی پن» را دوباره تکرار کند و اسپیلبرگ نیز چون اکثر سال‌هایی که فیلم ساخته شانس جدی جایزه اسکار محسوب می شود. البته از شانس لوکا گوادانینو با فیلم تحسین شده «مرا با نامت صدا کن»، مارتین مک دونا با فیلم «سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری» و جو رایت با فیلم «تاریک ترین ساعت» نیز نمی توان به راحتی گذشت.
اگر طبق روال سال گذشته ۹ فیلم نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم شوند بیشرین شانس نامزدی متعلق به فیلم «دانکرک» ساخته نولان است. از دیگر شانس های نامزدی این جایزه می توان به «شکل آب» (گیلرمو دل تورو)، «کاغذها» (استیون اسپیلبرگ)، «تاریک ترین ساعت» (جو رایت)، «مرا با نامت صدا کن»، «سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری»، «برو بیرون»، «لیدی برد» و «پروژه فلوریدا» اشاره کرد. با این حال باید منتظر ماند و دید در روز ۲۳ ژانویه ۲۰۱۸ اعضای آکادمی چه افرادی را برای این رقابت بزرگ نامزد خواهند کرد.
