اگر در دنیا یک فیلمساز ثابت کرده باشد برای ساخت یک فیلم به یادماندنی، پرمحتوا و سرگرم کننده نیازی به میلیون ها دلار پول و حجم زیادی از جلوه های ویژه و ستارگان تراز اول سینما نیست، او جورج رومروی بزرگ است و بس. این فیلمساز متولد سال 1940 میلادی، در دانشگاه «کارنگی ملون» درس خواند و بعد از کارگردانی چند آگهی بازرگانی، با چند تن از دوستانش کمپانی تولید فیلم خودش را به راه انداخت و در اواخر دهه 60 تصمیم گرفت فیلم بلند بسازد.
علاقه او به هیولاهای کلاسیک تاریخ سینما و رمان های «ریچارد متسون» باعث شد که کار روی فیلم ارزان «شب مردگان زنده» را آغاز کند. این فیلم توانست توفانی در سینمای آمریکا برپا کند و ایده مواجهه با مردگان را به یکی از محبوب ترین تم های داستانی هالیوود تبدیل کند.
طی چهار دهه بعد از آن نیز جورج رومرو برخی از اصیل ترین، هول انگیزترین و سرگرم کننده ترین فیلم های ژانر وحشت را ساخت و به نمایش درآورد اما خالق مردگان زنده نیز نتوانست از پس مرگ برآید.
در بیانیه ای که مدیر برنامه های او منتشر کرد، آمده بود که این کارگردان پس از نبردی کوتاه اما سنگین با سرطان ریه، در حالی که همسر و دختر او در کنارش بودند، در خواب از دنیا رفت. در این بیانیه گفته شده که آقای رومرو در حال گوش دادن به موسیقی فیلم «مرد آرام» ساخته «جان فورد» که از فیلم های محبوبش بوده، از دنیا رفته است. او را بحق پدر فیلم هایی می دانند که با محوریت زامبی ها ساخته می شود. هر چند او در فیلم نخستش از کلمه زامبی استفاده نکرد اما «شب مردگان زنده» اولین فیلمی است که آدمخواری و خوردن گوشت اجساد انسان ها را به تصویر کشیده است.
1. شب مردگان زنده؛ Night of the Living Dead
نخستین نمایش این فیلم در یک درایوینگ سینما در امریکا بود. پوستر فیلم به اندازه کافی ترسناک بود. خصوصا با آن شعاری که رویش نوشته بودند: «آن ها مرده باقی نمی مانند!» معلوم بود که قرار است تماشاگران شاهد خشونتی افراطی و صحنه های فجیع و حال به هم زنی باشند. با این که به خاطر حضور قهرمان سیاه پوست در فیلم، خیلی ها شروع کردند به نوشتن نقدهای سیاسی و اجتماعی درباره فیلم اما حقیقت این است که «شب مردگان زنده» فقط یک فیلم تر و تمیز و اصیل در سنت سینمای وحشت بود.
هر نسلی برای خودش یک پدر سینمای وحشت پیدا می کند. اگر هیچکاک با فیلم «روانی» توانست سینمای وحشت را از قرون وسطا بیرون بکشد، رومرو توانست به این ژانر جلوه ای آخرالزمانی ببخشد. حتی هنوز هم فیلمسازان دیگر زامبی های خودشان را با خوی و خصلت های زامبی های رومرو خلق می کنند. این ژانر با گذشت زمان نشان داد که می تواند نقطه آشتی سینمای اکشن و سینمای وحشت هم باشد.
2. مارتین؛ Martin
مارتین شاهکار گمشده جورج رومرو است؛ فیلمی که همیشه زیر سایه «شب مردگان زنده» مهجور و ناشناخته باقی ماند. اگر اهل سینمای وحشت هستید باید این فیلم را خودتان کشف کنید. این یکی از خوش ساخت ترین آثار کارنامه رومرو به شمار می رود. همچنین یکی از آزاردهنده ترین فیلم های او.
3. طلوع مردگان؛ Dawn of the Dead
«پدربزرگم در ترینیداد کشیش بود. او عادت داشت به ما بگوید که وقتی دیگر دوزخ جایی نداشته باشد و پر شده باشد، مردگان مجبور می شوند به زمین بیایند و کنار ما زندگی کنند.» تمام شد و رفت. کافی است فکرش را بکنید تا بر خود بلرزید.
این در حقیقت اساس داستان فیلم «طلوع مردگان» است؛ یکی از ستایش شده ترین آثار رومرو که همه چیزش درست و عالی و بجا طراحی شده.
4. نمایش مورمور؛ Creepshow
این از آن فیلم های جریان ساز رومرو نیست اما یک همکاری تاریخی است بین دو دو سلطان وحشت: «استفن کینگ» و جورج ای رومرو. حاصل کار یک فیلم بسیار سرگرم کننده است که باعث می شود بیننده حسابی کیف کند؛ فیلمی اپیزودیک و مشتمل بر پنج داستان ترسناک.
اولین داستان درباره مردی است که از گور خود برخواسته تا کیک روز در را که دختر قاتلش هیچ گاه به او نداد، به دست آورد. داستان دوم در مورد کشاورزی است که شهاب سنگی را کشف می کند که همه چیز را به گیاه تبدیل می کند. در همین داستان خود آقای استفن کینگ هم نقش آفرینی کرده است و این برای خودش امتیازی محسوب می شود. تمام کسانی که در سال 1982 به سینما رفتند و «نمایش مورمور» را تماشا کردند، لحظه به لحظه فیلم را به خاطر سپرده اند. بعدها منتقدی نوشت: «از این فیلم هیچ چیز مهمی دستگیرت نمی شود، مگر معنای یک فیلم خوب!»
5. روز مردگان؛ Day of the Dead
فیلمی که کمپانی پارامونت تهیه کنندگی آن را برعهده داشت و حتی دامنه بحث درباره آن به کاخ سفید هم کشیده شد. رومرو اول قرار بود داستان دیگری را به دست بگیرد و پلات اولیه اش این بود که انسان ها قرار است قرنطینه ای برای زامبی ها بسازند. فیلم درجه «x» گرفته بود و به این ترتیب سرمایه گذاری برایش پیدا نمی شد. این شد که رومرو یک دانشمند شبیه شخصیت اصلی رمان فرانکنشتاین خلق کرد و اثری ساخت با حال و هوایی متفاوت.
او دوباره ارتش زامبی های آدمخوارش را به جان زندگان انداخت و همین باعث شد خیلی ها فکر کنند فیلم نقدی است بر سیاست خارجی ایلات متحده. بود؟ نبود؟ نمی دانیم اما می دانیم که فیلمی بسیار تماشایی است با طنزی سیاه.
6. سرزمین مردگان؛ Land of the Dead
دو دهه بعد از ساخته شدن «روز مردگان» رومرو به سراغ فیلمی رفت که تهیه کننده معتبری داشت و چند بازیگر مشهور در آن حضور داشتند. «سرزمین مردگان» از آن آثار نوستالژیکی نشد که یادآور فیلم های قبلی رومور باشد، اما برای خودش جریان سازی کرد و بعدها منجر به ساخت فیلمی چون «سیاره دهشت» توسط «رابرت رودریگوئز» شد.
اگر به دنبال این هستید که فیلمی مطابق با اصول سینمای وحشت در دهه 2000 میلادی تماشا کنید، این فیلم را دوست نخواهید داشت. اما اگر به دنبال یک فیلم پر از زامبی معقول با تفسیرهای اجتماعی و سیاسی بسیار هستید و دلتان می خواهد «دنیس هاپر» را در یکی از متفاوت ترین نقش آفرینی های زندگیش ببینید، این فیلم برایتان مناسب است.
7. دیوانگان؛ The Crazies
جای خوشحالی دارد که عنوان این فیلم فاقد عبارت «مردگان» است. فیلمی محصول 1973 که داستان آن درباره یک بیماری عجیب است که در شهری از شهرهای ایالت پنسیلوانیا همه گیر می شود؛ فیلمی که هم ترسناک است و هم پرهیجان و پرتعلیق.
اطلاعات فوری
جورج ای رومرو
- حرفه: فیلمنامه نویس و کارگردان
- دلیل شهرت: خلق موجوداتی به نام زامبی در دنیای سینما
- کی به دنیا آمد؟ 1940
- کی از دنیا رفت؟ همین یک ماه قبل؛ آخرهای تیرماه 96
- اولین فیلم بلندش: شب مردگان زنده
- آخرین فیلمش: بقای مرده در سال 2009
- مهم ترین فیلم هایش: طلوع مردگان/ نمایش مورمور/ روز مردگان/ سرزمین مردگان/ دیوانگان/ مشت زن/ شوالیه های سواره/ نیمه تاریک
