مهرآوه شرفی نیا با انتشار این عکس نوشت:
این منم
شمایل کامل یک کودک در دهه ی شصت
با روبان صورتی خودم بر سر
و روسری خاکستری مادرم
به نشانِ تمنای زود بزرگ شدن.
با یک بغض فروخورده ی همیشگی...
همینقدر مغموم
همینقدر پُر حسرت
همینقدر سردرگم
کودک بودن؟
یا در کودکی بزرگ ترین بودن؟
مسئله این است
...
بچه های جنگ هرگز از ته دل نمی خندند
