بهاره منصوری، سرپرست گروه موسیقی بانوان با عنوان «رخساره» است که به همراه تعدادی دیگر از بانوان هنرمند، سال‌هاست در امور خیریه فعالیت و مشارکت‌های بسیاری داشته‌اند.
منصوری معتقد است حوزه خیریه را تنها باید به شکل مردمی اداره و مدیریت کرد و برای جذب مشارکت مردم برای حضور حداکثری در آن باید فرهنگسازی مؤثری صورت گیرد؛ عمده حمایت‌ها نیز باید از مؤسسات و نهادهایی صورت گیرد که نسبت به سایر مؤسسات آشنا که از تبلیغات خوبی هم برخوردار هستند، در حاشیه بوده و کمتر سر زبان‌ها هستند هر چند که ممکن است حجم کاری را که آن‌ها در حال انجام آن هستند چیزی کم از مؤسسات نام‌آشنا نداشته باشد.
آنچه در ادامه می‌خوانید گفت‌وگوی این هنرمند با «شهر امید» است:
تاکنون تا چه اندازه این توانایی را داشتید که فعالیت‌های گروه موسیقی خودتان را در خدمت امور خیریه قرار دهید؟
از سال‌ها پیش که من فعالیتم را در عرصه موسیقی آغاز کردم با مؤسسه خیریه فیروزنیا آشنا شدم و هر زمان که ما کاری را اجرا داشتیم به‌ویژه در تالار وحدت، گروه رخساره این سعادت را داشت که در امور خیریه این مؤسسه مشارکت داشته باشد. این ارتباط همچنان هم تداوم دارد و البته ما برای مؤسسه محک نیز اجرا داشتیم تا نقشی نیز در رفع مشکلات کودکان سرطانی ایفا کنیم. با گروه نوشین هم 24 و 25 تیر ماه اجرایی داریم که مطمئناً مشارکت دیگری با یکی از گروه‌های خیریه نیز در موضوع امور عام‌المنفعه خواهیم داشت.
نقش جامعه هنری را تا چه اندازه در موفقیت امور خیریه مؤثر می‌دانید؟
بسیار زیاد، جامعه هنری همیشه در این زمینه پیشقدم هستند و من شخصاً در این زمینه جامعه هنری به‌ویژه هنرمندان پیشکسوت را ستایش می‌کنم، افرادی همچون جمشید مشایخی قابل احترام هستند چراکه در این زمینه همیشه حامی بوده و خود در امور خیریه داوطلبانه فعالیت می‌کنند، از مردم هم باید سپاسگزار بود که به دعوت جامعه محبوب هنری پاسخ مثبت می‌دهند؛ نقش جامعه هنری و به‌ویژه هنرمندان پیشکسوت در این زمینه بسیار حیاتی و تعیین‌کننده است و حتی اگر خودشان در موقعیت‌های ضعیف مالی قرار دارند اما بی‌هیچ چشم‌داشتی بانی خیر می‌شوند، تبعیت هنرمندان جوان و اصطلاحاً سلبریتی‌ها از پیشکسوتان هنر نیز بسیار در تهییج و ترغیب مردم برای مشارکت در این امور خیر تعیین‌کننده است.
عرصه موسیقی به‌عنوان یکی از عرصه‌های مؤثر در جذب مشارکت مردمی در انجام امور خیریه است، هنرمندان در این عرصه به خاطر حال و هوا و فضای لطیفی که معمولاً در جریان اجرای آثار موسیقایی حاکم است از روحیه لطیف و شخصیت انعطاف‌پذیری برخوردار هستند که این خود می‌تواند ظرفیت مناسبی را برای مشارکت در امور خیریه فراهم آورد.
تا چه اندازه می‌توان در انجام امور خیریه متکی به دولت و بودجه‌های دولتی بود؟
نقش دولت در انجام این امور بسیار ضعیف است و تنها در قالب مبالغ ناچیزی که به این امور اختصاص می‌دهد خلاصه می‌شود. اساساً چندان نباید در این امور به دولت متکی بود چراکه با یک بررسی اجمالی در احوال و اوضاع مؤسساتی که زیر نظر دولت در این حوزه در حال فعالیت هستند به‌روشنی می‌توان دریافت که وضعیت چندان مساعد و به‌سامانی ندارند و اغلب در هزینه‌های جاری خود نیز درمانده‌اند.
این حوزه را تنها باید به شکل مردمی اداره و مدیریت کرد و برای جذب مشارکت مردم برای حضور حداکثری در آن باید فرهنگسازی مؤثری صورت گیرد؛ عمده حمایت‌ها نیز باید از مؤسسات و نهادهایی صورت گیرد که به نسبت سایر مؤسسات آشنا که از تبلیغات خوبی هم برخوردار هستند، در حاشیه بوده و کمتر سر زبان‌ها هستند هر چند که ممکن است حجم کاری را که آن‌ها در حال انجام آن هستند چیزی کم از مؤسسات نام‌آشنا نداشته باشد.
وظیفه جامعه هنری این است که با رصد و یافتن این مؤسسات و آگاهی از کمبودها و ضعف‌هایی که دارند با انجام اجراهای هنری خود مثلاً در عرصه موسیقی و اختصاص سهمی از درآمد آن، شرایطی را فراهم آورند که آن‌ها نیز با انگیزه بالاتری بتوانند به حرکت خود ادامه دهند.
موانعی که ممکن است بر سر راه این حمایت هنری از برخی از مؤسسات هنری وجود داشته باشد چیست؟
برخی موانع قانونی همچون صدور مجوز که به‌سختی برای یک گروه هنری صادر می‌شود، حتی با این فرض که آن‌ها هدفشان از انجام آن کار هنری است و مثلاً می‌خواهند عواید آن را به یک نهاد خدمات‌رسان اختصاص بدهند، همچنان در این زمینه قید و بندهای قانونی وجود دارد؛ گاه اتفاق می‌افتد که با وجود آنکه اصل و اساس وقوع یک اتفاق هنری انجام امور خیریه است اما در مراحل نخستین با بروز اشکالاتی مسئولان از کوچک‌ترین همکاری در اعطای مجوز اجرای اثر هنری نیز سر باز می‌زنند که به واقع باید این موانع را هر چه زودتر حل و فصل کرد.
در پایان اگر موضوعی هست که می‌تواند به مسیر تعالی هنر کمک کرده و شرایط مطلوب‌تری را برای برگزاری برنامه‌های هنری فراهم سازد بفرمایید؟
این عرصه نیاز به همکاری و مساعدت بیش از پیش مسئولان دارد، کمک و استقبال مردم از برنامه‌های هنری که قابل قبول است اما باید چشمگیرتر باشد؛ به‌ویژه در مورد موسیقی زنان و اجرای کنسرت زنان، از آنجا که این برنامه‌ها تنها مختص مخاطبان زن است، بنابراین زنان باید استقبال مؤثرتری از آن‌ها به عمل آورند و برای اعتلای فرهنگ و هنر ایرانی بیش از پیش کوشا باشند.
