هدیه تهرانی در این عکس درحال کاشت یک درخت دیده می شود. وی نوشت:
امکان با طبیعت بیشتر در تماس بودن ، براى نسل ما و نسل هاى قبلتر از ما شاید یک خوش شانسى بود ، اما امروز میتونه بدشانسى هم باشه ، چون ما بدون اینکه متوجه باشیم به غیر از کتاب و درس و مدرسه همزمان تو مدرسه طبیعت هم بزرگ میشدیم و با همه حواسمون لمسش میکردیم …
و امروز این شناخت خود به خودیش و تاثیراتش در زندگى ما باعث میشه که بیشتر غمش رو میخوریم ، نه غم دور بودن ازش نه فقط غم رفته رفته از بین رفتنش ، نه فقط غم بزرگ هر روز دور شدن و گم شدن در هزارتوى زندگى مدرن و غمهاى اینچنین … که غم بزرگ ِ دور شدن و آرام آرام قطع شدن ریشه هاى کودکان از خانه حقیقى شان طبیعت ،،، درست مثل غم دیدنِ ” قطع یک درخت ”
از هر نسلى هم که باشیم ما همه انسانیم ساکن زمین بقا و هستی ما به منابع تماماً طبیعى این زمین وابسته است … و شناخت عینى و تعهد نسبت به خانه اى که بر آن زندگى میکنیم براى تک تک ما واجب !
کودکان را از بازى با سنگ و خاک و کرم و حشره و حیوان … از لمس و شناخت برگ ها وبالا رفتن از درختها محروم نکنیم …
از این خانه هر چه باقى بماند براى کودکان امروز ماست
