نشست خبری حراج آثار هنری «گوهران» که قرار است جمعه ۲۶ آذرماه در کاخ نیاوران برگزار شود با حضور سعیده آبشناسان مجموعه دار و حراج گذار و همایون ارشادی که قرار است چکش این حراج را بزند، برگزار شد.
سعیده آبشناسان در ابتدای نشست درباره اینکه چرا به عنوان یک مجموعه دار تصمیم به برگزاری این حراج گرفت، گفت: بعد از فوت یکی از دوستان مجموعه دارم وقتی پسر ایشان از خارج از کشور بازگشت و با هم سری به منزلشان زدیم با وضعیت اسفباری رو به رو شدم. آثار بسیار ارزشمندی در خانه و زیر زمین بود که به دلیل گذر زمان از فوت ایشان در شرایط بسیار بدی قرار داشت و کارها در حال از بین رفتن بود. در میان کارها وقتی اثری از سهراب سپرهری را دیدم با بغض بیرون آمدم. فرزند آن مجموعه دار هم از ارزش آن آثار اطلاعی نداشت.
وی ادامه داد: بسیاری از مجموعه داران ما این مشکل را دارند. من می خواهم با این کارم انگیزه ای در دیگر مجموعه داران ایجاد کنم. این بسیار خوب است که مجموعه داران برای حمایت از هنر و چرخه اقتصادی کار می خرند اما این چه فایده ای دارد که کارهایی را بخریم و بعد از سال ها از بین برود؟ من معتقدم باید این کارها در چرخش باشد و دیده شود و آثار هنری دست به دست می شود و رکودی که در هنرهای تجسمی است از بین می رود و در عین حال می شود با فروش آنها در یک کار خیرخواهانه شرکت کرد؛ مدرسه ای یا بیمارستانی ساخت.
وی درباره اینکه چرا بیمارستانی برای کودکان دارای نقص ایمنی می خواهد بسازد نیز گفت: کودکان مقوله ای هستند که مرا همواره درگیر خود می کنند. شاید چون خودم فرزندی ندارم اینگونه است. کودکان معصوم هستند. متاسفانه تا به حال برای کودکان دارای نقص ایمنی اولیه کاری انجام نشده است. نه بیمارستان تخصصی نه بانک پیوند و غیره. من می خواهم به شکل خیریه به این کودکان بپردازم. اگر هم کاملا به شکل تشکل خیریه این کار را شروع نکردم برای این بود که روی برخی کلمات مانند خیریه در جامعه ما حساسیت ایجاد شده است و من به صورت شخصی می خواستم وارد این موضوع شوم.
آبشناسان بیان کرد: من بیش از ۳ هزار اثر در مجموعه ام دارم که در حال حاضر ۱۰۰ اثر این مجموعه را انتخاب کردم و سعی کردم بخشی از بهترین آثارم را بیرون بیاورم.
به گفته وی کمترین قیمت آثار این حراج ۴۰ میلیون تومان و بیشترین قیمت ۷۰۰ میلیون تومان است که رقم ۷۰۰ میلیون تومان روی آثاری از منوچهر شیبانی و جعفر روحبخش خورده است.
همچنین به گفته وی زمین این بیمارستان در منطقه ۲۲ انتخاب شده و بعد از حراج خریداری خواهد شد.
این مجموعه دار اضافه کرد: خیلی مایلم در دیواری که در این بیمارستان تاسیس می شود مجموعه آثار هنری را به نمایش بگذارم. معتقدم در واقع این هنرمندها هستند که بانی این امر خیر می شوند چون با فروش آنهاست که قرار است چنین بیمارستانی ساخته شود و من مجموعه دار یک واسطه هستم.
آبشناسان همچنین درباره انتخاب کاخ نیاوران به عنوان محل برگزاری حراج گفت: ما تعداد زیادی سفیر و رایزن فرهنگی را دعوت کرده ایم و باید جایی را انتخاب می کردیم که مراسم تشریفاتی انجام شود و مسائل ایمنی لحاظ شود.
وی درباره دیگر مهمانان مراسم گفت: از خریداران مختلفی دعوت شده که لزوما مجموعه دار نیستند و خریدارانی هستند که این آثار می تواند روی دیوار خانه های شان برود. مهمانان خارجی دیگری هم هستند و به طور ویژه یک گروه ایتالیایی به این مراسم دعوت شده اند که احتمال مشارکت شان در ساخت بیمارستان هست.
وی در پایان درباره قیمت گذاری آثار و اصالت آنها بیان کرد: من ۲۰ سال پیش شاگرد خانم سیحون بودم و نزد او گالری داری و سبک های هنری را فرا گرفتم. در این سال ها هم آثار بسیاری خریده ام و برای همین می توانم ادعا کنم یک کارشناس در این زمینه هستم. ضمن اینکه بیشتر این آثار را از خود هنرمندها خریداری کرده ام و برای همین در اصالت شان هیچ سخنی نیست و اکثر هنرمندهای این آثار در قید حیات هستند.
همایون ارشادی که قرار است چکش حراج آثار هنرمندانی چون حسین زنده رودی، فرامز پیل آرام، مسعود عربشاهی، جعفر روح بخش، منوچهر شیبانی، ناصر اویسی، لیلی متین دفتری، اردشیر محصص، نصرالله افجه ای، صادق تبریزی، ابراهیم حقیقی، جلال شباهنگی، فریده لاشایی، پروانه اعتمادی، رضا بانگیز، بهرام دبیری، واحد خاکدان، آنه محمد تاتاری، یعقوب عمامه پیچ، شیرین اتحادیه، بهزاد شیشه گران، بیژن رافتی، محمد هادی فدوی، محمد رحیمی، علی ملک، محسن خلیلی، مهرداد فلاح، داور یوسفی، فرشته ستایش، داریوش قره زاد و رضا حسینی و... را بزند، درباره این رویداد گفت: به نظرم چکش زدن یک حراج خودش یک حرفه است و ریزه کاری های بسیاری دارد. من یک تجربه پیش از این داشته ام و امیدوارم بتوانم از آن استفاده کنم. به هر حال شما به عنوان کسی که چکش آثار را می زنید باید روانشناسی جمع پیش رویتان را بدانید و بدانید با چه ریتمی آن عدد ۱ و ۲ و ۳ را بگویید.
وی ادامه داد: من بر حسب تصادف بازیگر شدم، یک معمار بودم و به طور مستقیم با هنرهای تجسمی در ارتباط بوده ام. در یک دوره ای ارتباطم با این هنر قطع شد اما بعد از بازگشتم به ایران دوباره گالری رفتن را شروع کردم و امروز روی دیوار خانه ام دیگر جای خالی نیست که بتوانم اثری بخرم.
