زندگی ستاره ها فقط به پول های کلانی که به دست می آورند، خلاصه نمی شود، آنها زندگی شخصی و خصوصی خود را فدای شهرت کرده اند. برخی از ستاره ها از این وضعیت راضی اند یا حداقل نارضایتی خود را بروز نمی دهند در حالی که برخی دیگر به طور علنی مخالفت خود را از مشهور بودن و مشکلات آن به زبان می آورند.
در اینجا نام ستارگانی را که به طور علنی از شهرت می نالند، برایتان آورده ایم.
دنیل ردکلیف
دنیل ردکلیف بازیگر انگلیسی است که با بازی در نقش هری پاتر در مجموعه فیلم‌های هری پاتر به شهرت رسید. او از شهرت تنفر دارد به همین دلیل از همان کودکی سعی کرد خودش را از دست دوربین خبرنگارها ایمن نگه دارد و به زندگی نرمال خود ادامه دهد.
دنیل ردکلیف به مدت بیش از 5 ماه، با یک دست لباس خاص از خانه خارج می شد. او این ترفند را زد تا پاپاراتزی ها نتوانند عکس های گرفته از او را بفروشند، چون تمام آنها یک جور به نظر می رسیدند و برای مجلات و سایت ها هیچ ارزش خبری نداشتند. واقعا حرکت فوق العاده ای بود دنیل!!
هریسون فورد
هریسون فورد جزو آن افرادی است که از شهرت نفرت دارند. او می گوید: «من زندگی شخصی و خلوت خودم را از دست داده ام. من به وسیله شهرتم می توانم هر صندلی را که خواستم در رستوران رزرو کنم اما آیا واقعا ارزشش را دارد؟ به نظر من که هیچ ارزشی ندارد وقتی که تمام چشم ها و لنز دوربین ها روی تو زوم است و نمی توانی لحظه ای از خلوت خودت لذت ببری. زمانی که من کارم را آغاز کردم، اصلا انتظار همچین چیزی را نداشتم.»
جنیفر لارنس
جنیفر لارنس هم جزو افرادی است که از شهرت نفرت دارد و این احساس خود را آزادانه بیان می کند. او در چند تا از مصاحبه های خود در مورد تنهایی اش صحبت کرده و این که مجبور است آخر هفته های خود را در خانه بماند زیرا هیچ کسی از او دعوت نمی کند تا با او همراه شود.
جنیفر لارنس در مصاحبه ای با مجله «Vogue» اعتراف کرد که بین افراد مشهور و افراد معمولی تفاوت بسیار است. او می گوید که اگر یک دختر معمولی بود می توانست زمانی که مردی وارد حیاطش می شود، با پلیس تماس بگیرد اما حال که یک ستاره است، باید قبول کند که هیچ حریم خصوصی برای خود ندارد و این بخشی جدا نشدنی از شغل اش است.
جانی دپ
علارغم فوایدی که شهرت برای جانی دپ داشت، او از شرایط خود و محدودیت هایی که شهرت برای او به همراه داشته، می نالد. او در مصاحبه ای گفت: «ما ستاره ها همیشه در فراریم. زندگی من یک تراژدی است، وقتی می خواهم به رستورانی بروم باید برای خارج شدنم از آن مکان، برنامه ریزی کنم.
حتی زمانی که می خواهم فرزندانم را به پاساژ یا حتی برای یک پیاده روی ساده به بیرون از خانه ببرم، باید با احتیاط و یواشکی عمل کنم.»
