چرا ستاره‌های زن ایرانی تمایلی برای مادر شدن ندارند و از کنار این حس بزرگ به راحتی می‌گذرند. شاید تنها از میان ستاره‌های چند دهه اخیر «لیلا حاتمی» مادر شد آن هم برای دومین بار… و نشان داد که مادر شدن هیچ تعارضی با سوپراستار شدن ندارد.
اما در اکثر کشورهای دنیا ستاره‌های زن در اوج شهرت و محبوبیت‌شان نیز مادر می‌شوند و حتی چندقلو به دنیا می‌آورند. زیرا معتقدند مادر شدن انگیزه آنها را برای موفقیت، دوچندان می‌کند حال این‌که در ذهن بازیگرهای زن ما چه می‌گذرد که ترجیح می‌دهند دنیای بدون بچه را برای خودشان انتخاب کنند، متن کامل این گزارش را که خلاصه‌ای از آن هم اکنون مقابل شماست. در ماهنامه خانه‌آرمانی به طور کامل بخوانید.
هدیه تهرانی – صورت سنگی
هدیه تهرانی، بدون تردید یکی از مشهورترین بازیگران زن سینمای ایران بعد از انقلاب محسوب می‌شود. ستاره صورت سنگی که در آستانه 39 سالگی قرار دارد، تا به امروز طعم مادر شدن را نچشیده و ظاهرا بعید هم به نظر می‌رسد که بخواهد مادر شود.
نیکی کریمی – زنی در آستانه 40 سالگی
شاید باور کردنش سخت به نظر برسد و با خودتان بگویید زمان چقدر زود می‌گذرد اما «عروس» سینمای ایران این روزها در آستانه چهل سالگی قرار دارد. ظاهرا در میان شلوغی کارهایش اعم از بازیگری، کارگردانی و ترجمه، فرصتی برای بچه‌دار شدن نداشته است.
او در پاسخ به سوال خبرنگاری که پرسید چرا تا کنون ازدواج نکرده و بچه‌دار نشده است، گفت: این سوال‌ها به دور از نزاکت است. دوست ندارم دیگران به مسائل شخصی‌ام بپردازند.
ماهایا پطروسیان – زندگی بدون فرزند
ستاره دهه هفتاد سینمای ایران «ماهایا پطروسیان» هم جزو ستارگانی است که زندگی مشترکش دستخوش حوادثی شده و در نهایت منجر به جدایی‌اش شده است. ماهایا از این‌که بخواهد بی‌پروا راجع به زندگی شخصی‌اش حرف بزند هیچ‌گاه واهمه نداشته است.
او درباره این‌که چرا تا کنون مادر نشده است گفت: زندگی ستاره‌های زن در ایران مصائب خودش را دارد. شما برای این‌که یک فرزند خوب داشته باشید، باید به دنبال یک شریک زندگی مناسب که از هر جهت با شما هم‌فکر باشد بگردید. واقعیتش این است که من تا به امروز فردی را پیدا نکردم که برای فرزندم پدر شایسته‌ای باشد.
مهرانه مهین‌ترابی – ریسک مادر شدن
مهرانه مهین ترابی که با سریال همسران تا سر حد یک ستاره مشهور شد، تصمیم گرفت زندگی مجردی را برای خودش انتخاب کند. او می‌گوید: من همیشه آدم کمال‌طلبی بودم و دوست داشتم همه چیز را یا به صورت کامل داشته باشم یا اصلا نداشته باشم. در انتخاب همسر هم همین‌طور بودم.
دلم می‌خواست همسرم بهترین باشد. از آن‌جا که بهترین وجود ندارد، من تنها ماندم، ریسک مادر نشدن را پذیرفتم و سرنوشت تنها بودن را برای خودم انتخاب کردم.
