مراسم تشییع پیکر زنده یاد ابوالحسن نجفی استاد برجسته زبان و ادبیات فارسی صبح امروز، 6 بهمن‌ماه، با حضور غلامعلی حدادعادل رئیس فرهنگستان زبان فارسی و جمعی از بزرگان و ادب دوستان در کتابخانه فرهنگستان زبان و ادب فارسی برگزار شد.
در ابتدای این مراسم غلامعلی حداد عادل، رئیس فرهنگستان زبان وادب فارسی، با اشاره به اینکه امروز برای فرهنگستان زبان فارسی روز تلخی است، گفت: ما یکی از چهره‌های درخشان ادب فارسی را از دست دادیم. اگر بگویم فرهنگستان یکی از ستون‌های استوار خود را از دست داده است، به گزافه سخن نگفتم. نجفی از یک شهر تاریخی بزرگ فرهنگ‌پرور، در خانواده‌ای عالم رشد کرده است. خانواده نجفی در اصفهان یکی از خانواده‌های روحانی‌پرور و اهل علم بودند به دنیا آمد.
وی با اشاره به برهه تاریخی که ابوالحسن نجفی از پشت سر گذاشته است، ادامه داد: نجفی در عمر 80 ساله خود چندین دوره از تاریخ اجتماعی و سیاسی معاصر را تجربه کرده است که شامل دوران پهلوی اول، ملی شدن صنعت نفت، انقلاب و ... بوده است. او یک ناظر آگاه نسبت به زمانه خود و تحولات ادبی در خارج و داخل ایران بوده است. همچنین با جریانات سیاسی آشنایی داشت و ادبیات فرانسه را به طور کامل می‌شناخت. ما چند نفر در کشور بیشتر مسلط به زبان و ادبیات فرانسه نداشتیم که یکی از آنها ابوالحسن نجفی بود.
رئیس فرهنگستان زبان فارسی ادامه داد: نجفی در ادبیات قدیم و جدید، فرهنگ‌نویسی، وزن شعر فارسی آیین نگارش و ترجمه مهارت داشت و همه این حوزه‌ها را به خوبی می‌شناخت. آنچه این شخصیت علمی را درخشان می‌کرد، شخصیت علمی و اخلاقی او بود. از روزهایی که نام او را به عنوان مترجم پشت کتاب‌ها می‌دیدم و طی 25 سال اخیر که کنار او در فرهنگستان زبان قرار داشتم، هرگز ندیدم از کسی بدگویی کند. تنها به فراغتی، کتابی و گوشه اتاقی دلخوش بود.نجفی به اندازه‌ای انضباط کاری داشت که تلفن کردن به او دشوار بود. او عاشق زبان و ادبیات بود و از هر غلط نوشتنی آنقدر به ستوه می‌آمد که کتاب «غلط ننویسم» را نوشت. این کتاب کنار دست تمام ویراستاران بود.
حدادعادل اظهار کرد: بعد از درگذشت شادروان حبیبی که مؤسس ادبیات تطبیقی بود، نجفی به طور مسئولانه مجله ادبیات تطبیقی را منتشر کرد. در هر موردی از او کمک می‌گرفتیم و او با روی گشاده به ما یاری می‌رساند. همچنین او همیشه پای ثابت واژه گزینی بود. نه در زبان، نه در فکر و نه در مشی اجتماعی و سیاسی نسبت به دیگران افراط و تفریط نمی‌کرد، اما در محبت و صمیمیت افراط می‌کرد.
وی با اشاره به خصوصیات اخلاقی ابوالحسن نجفی توضیح داد: گاهی در مورد یک موضوع جزئی که خودش می‌توانست تصمیم بگیرد باز هم با من حتی در مورد قراردادن یا جابجایی نام کسی در بخشی از مجله مشورت می‌کرد و تا این اندازه نسبت به مسائل جزئی احتیاط داشت.
رئیس فرهنگستان ادب فارسی افزود: روزی از ضعف جسمانی شکایت کرد و طی دو سال اخیر نجفی زیر نظر استاد سجادی بود. 6 ماه پیش به ناچار در بیمارستان بهمن بستری شد وانواع معاینات را انجام دادند و در نهایت متوجه شدیم دچار ذات الریه شده و در حال حاضر که او از میان ما رفته است هیچ کس نمی‌تواند جای خالی او را که جامع الاطراف باشد، پرکند و ما یک گوهر شب چراغ را از دست دادیم.
حدادعادل در پایان صحبت‌های خود گفت: از جوانان می‌خواهم نه تنها عالمیت بلکه انسانیت را از ابوالحسن نجفی بیاموزند و وظیفه دارم درگذشت او را به خانواده، فرزند و همسرشان تسلیت بگویم.
