سیستان وبلوچستان دومین استان پهناور کشور است که علی رغم وسعتش در محرومیت به سر می برد. محرومیتی که یک سر آن را باید در فقدان زیرساخت های مناسب و عدم اتمام پروژه های نیمه تمام جستجو کرد.
پروژه هایی همچون بزرگراه زابل – زاهدان یا پروژه گازرسانی به سیستان و بلوچستان، منطقه آزاد تجاری سیستان وغیره که باید گفت برخی از این پروژه ها چنان مهم و استراتژیک می باشد که خاک خوردن آن ها، سخت باور می شود، اما حقیقت دارد.
از زندگی در شهرک های دامداری تا کمبود امکانات شهری در زاهدان
از پروژه های بزرگ و ناتمام استانی که بگذریم کلان شهر استان نیز مشکلات خاص خود را دارد؛ شهری که در آن حاشیه نشینی، کمبود امکانات رفاهی- تفریحی، خیابان های پرچاله و چوله، دست اندازهای غیر استاندارد از یک طرف معضلی برای شهروندان به وجود آورده و از طرف دیگر زندگی در شهرک هایی بدون امکانات مورد نیاز برای زندگی؛ شهرک هایی که مختص نگهداری دام بوده اما مردم با کمترین امکانات رفاهی، بهداشتی و دارا بودن خدمات شهری در آن مجبور به زندگی هستند.
آبگرفتگی معابر با اندک بارندگی، وجود دست فروشان در اکثر خیابان ها و سدمعبر کردن معابر نیز از دیگر مشکلاتی است که شهروندان زاهدانی با آن دست و پنجه نرم می کنند.
براستی مردم این خطه از کشور صبورانه چشم انتظار وعده هایی هستند که هرزگاهی قول و قرار های مسئولان نوید تازه ای از عملی شدن آن ها می دهد.
زاهدان و حاشیه شهر
کمبود امکانات رفاهی، اموزشی، تفریجی و خدماتی از سویی و وجود افراد بیکار و معتاد، نبود روشنایی کافی در معابر، وجود خرده فروشان مواد مخدر وغیره از سوی دیگر باعث شده تا شهر زاهدان هیچ شباهتی به مرکز یک استان نداشته باشد.
در این شهر برای دیدن مناطق حاشیه نشین لازم به طی کردن مسافت زیادی نیست چرا که این مناطق محروم(کریم آباد، شیر آباد، همت آباد و بلوار رسالت وغیره) درست در فاصله یک کیلومتری از خیابان های اصلی شهر واقع شده اند.
از طرفی بی سوادی، نبود آب لوله کشی و عبور کانال های فاضلاب از میان کوچه و پس کوچه های این محلات از دیگر معضلاتی می باشد که مردم مناطق حاشیه نشین به اجبار آنرا تحمل می کنند چرا که نداشتن سند مالکیت باعث محروم شدن آنها از خدمات شهری شده است.
به گفته برخی از مسئولان ازدواج‌های ثبت نشده، فرزندان بی‌شناسنامه، وضعیت بد بهداشتی، بی‌سوادی و رعایت نشدن عدالت در حق زنان از مهم‌ترین مشکلات جامعه زنان در نقاط حاشیه ای شهر زاهدان است که می طلبد مسئولین امر با برنامه ای دقیق حداقل های زندگی را به آنان هدیه دهند تا آنها هم بتوانند ذره ای از زندگی سایر زنان شهری را تجربه کنند.
زنان و کودکان قربانیان مناطق حاشیه نشین
مسئول سابق دفتر حمایت از حقوق زنان و کودکان دادگستری سیستان و بلوچستان در گفت و گو با یکی از اصحاب رسانه در خصوص مشکلات حاشیه شهر زاهدان گفت: وضعیت زنان در مناطق حاشیه ای شهر زاهدان نماد بارز فقر کامل و بی توجهی به حقوق انسانی است چرا که به سبب ساخت و ساز غیرقانونی آنها مجبورند در خانه‌ای بدون شرایط رفاهی از جمله آب لوله‌کشی، برق و سایر ملزومات زندگی کنند.
ام کلثوم موذن اظهار داشت: چه‌طور می‌توان از زنی که در یک فضای ۱۲ متری زندگی، آشپزی و استحمام می‌کند توقع داشت در زمینه بهداشت وضعیت مناسبی داشته باشد.
وی افزود: زن مجبور است با استفاده از یک تشت یا چند آفتابه آب، بچه خود را در همان جائی که زندگی کرده و غذا می‌خورد استحمام کند و لذا می توان با تجسم این صحنه دریافت که زندگی در این مناطق چه معنایی دارد.
موذن ادامه داد: از سویی در کنار همین فضا، دستشویی صحرایی وجود دارد که با اندکی وزش باد انگل‌ها و میکروب‌ها را در فضای منطقه پخش می‌کند که نه تنها سلامت خانواده بلکه دیگر شهروندان را تحت تأثیر قرار می دهد.
وی بیان داشت: وجود بیماری‌های انگلی و پوستی در نوزادان نمونه بارز همین شرایط نامناسب بهداشت زنان نقاط حاشیه‌ای است که سلامت جامعه کودکان شهر را تهدید می‌کند.
موذن گفت: باید با برنامه‌ای دقیق حداقل‌های زندگی را به این زنان هدیه داد تا آنان بتوانند ذره‌ای از زندگی سایر زنان شهری را تجربه کنند.
وی تصریح کرد: باید در این زمینه مسئولان چاره‌اندیشی کرده و با نگاهی به مظلومیت این زنان، روزنه‌ای از امید را در درون آنان ایجاد کنند.
