در دو سال گذشته، بیش از ۱۰ بار دغدغه‌ها و مشکلات کارگران را سوژه صفحه اول روزنامه کرده و در مورد آن نگاشته‌ایم. روز جهانی کار و کارگر، فرصت خوبی برای یادآوری دوباره مطالبات قشر زحمت کشی است که چرخ‌دنده‌های نظام کسب‌وکار کشورند:
1- برخی شنیده‌ها حاکی است با ورود دستگاه قضائی، احتمال دارد در حقوق پایه مصوب کارگران برای سال جاری، تجدیدنظر شود. اگرچه اصل این دغدغه را باید به فال نیک گرفت، اما باید مراقبت شود تا با شعارزدگی، حمایت از کارگران به اقدامی علیه آنان مبدل نشود. چنان‌که اگر حقوق پایه افزایش یابد اما نظارت جدی و مستمری بر پیاده‌سازی آن صورت نگیرد، نتیجه‌ای جز قراردادهای صوری، محرومیت بیشتر از حقوق مصوب و بیمه مزایا کار کشیدن بیشتر از کارگران و شرایط ظالمانه برای آنان در پی نخواهد داشت.
2- رسانه‌ها باید صدای کارگران باشند. این طیف وسیع اما مظلوم، به‌عکس برخی از گروه‌های شغلی، ازآنجاکه لابی قدرتمندی در سطوح عالی دولتی و مدیریتی ندارند، معمولا مظلوم واقع می‌شوند. این تنها ۱۱ اردیبهشت‌ماه نیست که روز کارگر است، بلکه باید هرماه و هر هفته از مسائل کارگران گفت و نوشت، قانون کار را نقد کرد
به ساختارهای غلط اشکال کرد و حتی از نمونه‌های موردی و کوچک اجحاف در حق کارگران هم چشم نپوشید تا در بلندمدت، بتوان امیدوار بود جامعه شریف کارگری در جایگاه حقیقی خود نشسته است.
3- متأسفانه و از بد حادثه، ویروس منحوس کرونا، بیش از سایر مشاغل، به کارگران آسیب وارد کرده است. این آسیب در مواردی به حد بیکار شدن کامل یا از دست دادن عمده درآمد رسیده و ازاین‌رو، فعالان مشاغل کارگری نیازمند توجه بیشترند. بسته‌های حمایتی و طرح‌های در دست اجرا، همچون وام یک‌میلیون تومانی، کفاف هزینه‌های خانواده‌ای که سرپرست آن بیش از دو ماه بیکار شده و چشم‌انداز روشنی هم برای ماه‌های پیش رو ندارد، نمی‌دهد. بسته‌های حمایتی ویژه مشاغل خاص، همان‌طور که دولت محترم وعده کرده باید هرچه سریع‌تر اجرا شود.
4- نکته پایانی، توجه ویژه به تکریم کارگران است. این مورد، ترکیبی از وظیفه حاکمیت، رسانه‌ها و مردم است. احترام و اکرام و بزرگداشت کارگران، تألیف و انتشار کتب و ساخت فیلم‌هایی که قهرمانانش کارگران باشند، ترسیم صحیح و هنری از فضای کارگری، به رسمیت شناختن آنان و حمایت جدی قانونی از آن‌ها در برابر کارفرمایان اختصاص برنامه‌های ویژه به حوزه کارگری در صداوسیما و سایر رسانه‌ها، شاید گام‌های اولیه‌ای در جهت تکریم کارگر و رساندن او به شأن و جایگاه طبیعی و حقیقی‌اش باشد؛ موضوعی که هم در دین سفارش شده و هم طبیعتا، رونق بیشتر فضای کسب‌وکار را در پی خواهد داشت که یکی از زنجیره‌های رونق تولید و بهره‌وری اقتصادی در حوزه‌های دیگر است.
