عابد اکبری با اشاره به عدم حضور محمدجواد ظریف در اجلاس داووس گفت: عدم حضور ظریف در اجلاس داووس در سال‌های گذشته از سوی سخنگویان وزارت امور خارجه، لزوم نظارت وی بر تغییرات ساختاری در وزارت امور خارجه عنوان شده است.
اخبار سیاسی- وی ادامه داد: از دید رسانه‌های خارجی، حجم گسترده اخباری که در فضای برخط یک‌ماهه گذشته درمورد ایران جریان داشت، عدم حضور ظریف در اجلاس داووس را به پدیده‌ای خبرساز تبدیل کرده است. البته برخی با حضور نیافتن ظریف در داووس مخالف و برخی موافق بوده‌اند که هر کدام از این نظرات جای بحث و بررسی دارد.
کارشناس مسائل منطقه یادآور شد: از دید برخی، فضای داووس می‌توانست جایگاهی برای تبیین دیپلماسی ایران و فرصتی برای طرح مشکلات کشور با توجه به یکجانبه‌گرایی آمریکا و تحریم‌های ناعادلانه علیه ایران باشد؛ به‌ویژه اینکه با شهادت سپهبد سلیمانی، آمریکا با دست زدن به تروریسم دولتی در مقام اتهام بوده است.
اکبری عنوان کرد: از نظر مخالفان حضور ظریف در این اجلاس، درنظر گرفتن داووس به چشم محلی برای حل تعارضات یا بیان اعتراضات، نادیده گرفتن این واقعیت است که مجموعه گسترده‌ای از آرا و دیدگاه‌ها به‌صورت انبوه و مدیریت نشده در این اجلاس تبیین می‌شوند و اغلب نتیجه‌ای نمی‌گیرند.
وی خاطرنشان کرد: البته از این نکته نیز نباید غافل شد، عدم حضور ایران فضا را برای حضور ترامپ در اجلاس داووس باز کرد. این مسئله به‌ویژه با توجه به دیدار ترامپ با مقامات عراق و دیگر کشور‌های منطقه مطرح شده است. از دید مخالفان این نظر، روشن است ترامپ بیش از هر چیز درصدد تأثیرگذاری برای مبارزه انتخاباتی پیش روی خود است و این مسئله ارتباطی به حضور یا عدم حضور ایران ندارد. درعین‌حال، عدم حضور ایران فرصت ارزیابی شرایط بعد از تنش با آمریکا در منطقه را فراهم آورده است.
کارشناس مسائل منطقه تصریح کرد: از سوی دیگر برخی معتقدند محتوای نظری وزارت امور خارجه ایران پس از برخورد کشور با آمریکا در منطقه تغییر کرده است و ظریف باید در داووس حضور یافته و این تغییر موضع خود را اعلام می‌کرد و لذا به باور مخالفان این نظر، دیدگاه وزارت امور خارجه روشن و شفاف در توئیت‌ها و بازتوئیت‌های آقای ظریف و ترامپ مشخص است و نیازی به تبیین مجدد نبوده است.
