یک رسانه آمریکایی مدعی شده روسای جمهور ایران و آمریکا بر سر طرحی ۴ بندی به عنوان مبنایی برای دیدار با یکدیگر در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل توافق کرده‌اند اما این دیدار سرانجام محقق نشده است.
اخبار سیاسی- پالیتیکو ادعا کرده با آنکه روسای جمهور ایران و آمریکا بر سر این سند موافقت کرده‌اند، اما سران دو کشور در نهایت بعد از اصرار روحانی بر اینکه ترامپ ابتدا رفع تحریم‌ها را اعلام کند، سرانجام با یکدیگر دیدار نکرده‌اند.
پایگاه خبری «پالیتیکو» که مدعی شده این سند را رویت کرده، در ادامه به ذکر جزئیات مفاد آن پرداخته است.
در سند ادعایی، تهران موافقت کرده «هرگز به دنبال دستیابی به سلاح هسته‌ای نخواهد بود و کاملاً به تعهدات خود پایبند است، ضمن آنکه مذاکره بر سر چارچوبی طولانی‌مدت‌تر درباره فعالیت‌های هسته‌ای خودش را می‌پذیرد.»
تهران همچنین متعهد شده «ایران از هر گونه ستیزه‌جویی خودداری خواهد کرد و از طریق مذاکره به دنبال صلح و احترام واقعی در منطقه خواهد بود.»
در بخش دیگری از سند، ایالات متحده با «رفع همه تحریم‌های بازاعمال‌شده بعد از سال ۲۰۱۷» موافقت کرده است. در متن این سند آمده است: «ایران از توانایی کامل برای صادر کردن نفت خود و استفاده آزادانه از درآمدهای خود برخوردار خواهد شد.»
طبق ادعای پالیتیکو، با آنکه در متن سند صریحاً به برنامه موشک‌های بالستیک ایران اشاره نشده، مقام‌های فرانسوی می‌گویند، برداشت همه طرف‌ها از لحن مربوط به نقش منطقه‌ای تهران این بود که مسائل موشکی بخشی از مذاکرات خواهد بود.
یک مقام فرانسوی آگاه به این رایزنی‌ها گفت: «برای همه روشن بود که مذاکره بر سر مسائل منطقه‌ای الزاماً برنامه موشکی آنها را هم در برمی‌گرفت.»
پالیتیکو نوشته رسانه‌های آمریکایی مانند نیویورک‌تایمز و نیویورکر در روزهای گذشته جزئیاتی از تلاش‌های دیپلماتیک انجام‌شده برای آوردن تهران و واشنگتن بر سر میز مذاکره را گزارش داده‌اند، اما هیچ رسانه‌ای تا به حال متن این طرح که توسط «امانوئل ماکرون»، رئیس‌جمهور فرانسه پیشنهاد شده را گزارش نداده بود.
مطابق ادعای پالیتیکو، سند به گونه‌ای تنظیم شده بود که به همه طرف‌ها امکان دهد خودشان را پیروز اعلام کنند. در صورت موفقیت در پیشبرد این طرح، ترامپ می‌توانست اعلام کند او در هدف دیرینه‌اش برای بسط توافق هسته‌ای و گنجاندن مسائل منطقه‌ای در آن موفق شدهاست. طرف ایرانی هم می‌توانست ادعا کند که در برابر سیاست فشار حداکثری مقاومت کرده و توانسته سرانجام همه تحریم‌ها را رفع کند. ماکرون هم می‌توانست خودش را به عنوان واسط صلح و کسی که توانسته از جنگی جدید در خاورمیانه جلوگیری کند، معرفی کند.
