حجت‌الاسلام والمسلمین «حسن روحانی » روز دوشنبه در همایش ارائه دستاوردهای دولت تدبیر و امید در توسعه زیرساخت های روستایی، اظهار داشت:«معتقدم برای منافع ملی کشورمان از هر ابزاری باید استفاده کرد. اگر بدانم که به یک جلسه‌ای بروم و با کسی ملاقات کنم که کشور من آباد و مشکلات مردم حل می‌شود، دریغ نخواهم کرد؛ اصل منافع ملی ملت ما است.»
اخبار سیاسی- ساعتی پس از این سخنرانی، «امانوئل مکرون » رئیس‌جمهور فرانسه در گفتگویی مطبوعاتی از آمادگی شرایط برای دیدار دونالد ترامپ و حسن روحانی خبر داد و اظهار امیدواری کرد که در چندهفته آینده این دو با هم دیدار کنند!
بلافاصله رسانه‌های بیگانه این خبر را در صدر عناوین خود نشانده و خط تحلیلی‌شان را بر این محور متمرکز کردند که جمهوری اسلامی ایران بر اثر فشارهای وارده ناچار شده است از مواضع خود کوتاه بیاید و به خواسته رئیس‌جمهور امریکا تن دهد.
ترامپ هم استادانه با استفاده از فضای رسانه‌ای ناشی از اظهارات روحانی، از موضعی بالاتر گفت: «من روحانی را از نزدیک نمی‌شناسم. ایرانی‌ها می‌خواهند وضعیت فعلی را درست کنند. وضع اقتصادی‌شان بد است. بنابراین امیدوارم شانس زیادی برای توافق داشته باشیم.»
در این باره بدون تعارف باید گفت که اظهارات رئیس‌جمهور از سنجیدگی لازم برخوردار نبوده و بر خلاف تأکید ایشان بر عنصر ارزشمند "منافع ملی"، مجالی برای تهدید و تضییع منافع ملی فراهم ساخته است.
نه ترامپ که مشتاق‌ترین فرد جهان برای نشاندن ایران پای میز مذاکره مجدد است، نه سران اروپایی و نه رسانه‌های بیگانه، هیچ‌کدام دلسوز منافع ملی ما نیستند و بعید است که رئیس‌جمهور محترم این واقعیت را نداند.
قابل درک است که بخشی از مشکلات کشور را زاییده فشار بیرونی و تحریم‌های ناعادلانه بدانیم؛ اما این اولا نافی سایر عوامل نظیر ناکارآمدی و بی‌تحرکی دولت نیست، و ثانیا دلیل نمی‌شود به‌جای مقاومت در برابر فشار و ابتکارات جایگزین، مسیر انفعالیِ تن دادن به مذاکره مجدد را در پیش بگیریم.
گواینکه خود جناب آقای روحانی و دکتر محمدجواد ظریف طی ماه‌های اخیر بارها به این خواسته غیرمنطقی پاسخ منفی داده بودند.
در شرایطی که ثمرات مقاومت و ایستادگی را به‌وضوح در پرونده‌های منطقه‌ای و مناقشاتی نظیر ماجرای نفتکش انگلیسی و پهپاد متجاوز امریکایی مشاهده کرده‌ایم و دوست و دشمن به دست برتر ایران گواهی داده‌اند، آنچه بر زبان رئیس‌جمهور محترم جاری گشت و به چراغ سبز برای مذاکره مجدد تعبیر شد، متاسفانه چیزی جز عقبگرد به‌شمار نمی‌رود.
شاید بهتر باشد که تحقق شعار "آبادانی کشور و حل مشکلات مردم" پس از شش سال تجربه ناموفق، از مسیر مناسبتری دنبال شود.
چه ایرادی دارد که هموطنان عزیز و شریفمان طعم رفاه و گشایش را با چابکی دولتشان و اهتمام دستگاه‌های اجرایی به خدمت شبانه‌روزی بچشند؟
اکنون که رویکرد مثبت دستگاه قضائی بارقه امید را در افکار عمومی روشن کرده، بی‌تردید اقدام و عمل با نگاه به ظرفیت‌های داخلی از سوی دولتمردان، آثار مفیدتری برای مملکت خواهد داشت. کافی است مطالبات حقیقی مردم را ببینیم و از تجربه شکست‌خورده برجام عبرت بگیریم.
