هفته گذشته از کتاب خاطرات ویلیام برنز، قائممقام سابق وزیر خارجه آمریکا، رونمایی و در برخی رسانهها، بریدههایی از این کتاب منتشر شده است. او که در بخشی از مذاکرات هستهای ایران و کشورهای 1+5، رئیس تیم مذاکرهکننده آمریکایی در سطح معاونان بود، در بخشهایی از خاطراتش به موضوع مذاکرات با ایران نیز پرداخته است.
روز گذشته یک کانال تلگرامی بخش خلاصهای از این کتاب را منتشر کرد که در آن برنز نوشته: «اواخر دولت بوش، طرحی ارائه شده بود که بر اساس آن به ایران پیشنهاد میشد تعدادی از دیپلماتهای آمریکایی در بخش حفاظت منافع این کشور در تهران مستقر شوند و در مقابل تعدادی از دیپلماتهای ایرانی نیز به واشنگتن بروند». به گفته برنز، او میدانسته ایران چنین پیشنهادی را نمیپذیرد، اما هدف این طرح بهدستآوردن جایگاه اخلاقی بالاتر در مذاکرات و ایجاد اختلاف در ایران بوده است.
ویلیام برنز پیش از معاونت وزارت خارجه آمریکا، در سمتهایی ازجمله سفیر آمریکا در اردن و روسیه کار کرده بود. او همچنین در کتابش نوشته: «زمانی که طرح مبادله اورانیوم با سوخت ۲۰ درصد را با جلیلی مطرح کردم، او گفت با کلیت طرح موافق است، اما وقتی به تهران بازگشت، رقبای سیاسی احمدینژاد که قبلا هم در مذاکرات هستهای مشارکت داشتند و نمیخواستند او کوچکترین اعتباری از مذاکرات به دست آورد، مانع این توافق شدند. توافق مبادله سوخت رآکتور تحقیقاتی تهران قربانی رقابتهای سیاسی داخل ایران شد».