«کارل بیلت» نخست وزیر و وزیر امور خارجه پیشین سوئد در مطلبی برای روزنامه آلمانی «هاندلزبلات» از سیاست‌های «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا مبنی بر «نخست آمریکا» انتقاد کرد. وی معتقد است که چنین رویکردی به جنگ منتهی خواهد شد.
در این گزارش آمده است که سخنرانی «مایک پنس» معاون رئیس‌جمهوری آمریکا در کنفرانس امنیتی مونیخ می‌تواند مقدمه‌ای برای یک سناریوی بد باشد؛ بحران آمریکا- ایران، ضمن اینکه وخامت جنگ تجاری در حوزه آتلانتیک است.
«در جریان کنفرانس امنیتی مونیخ که سال ۲۰۰۷ برگزار شد، «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه از بهبود روابط میان روسیه و غرب حمایت کرد. مدتی بعد روسیه به گرجستان تعرض کرد و در سالهای پس از آن انضمام شبه جزیره کریمه به روسیه و ناآرامی‌ها در شرق اوکراین و حملات سایبری علیه غرب از دیگر اقدامات مسکو بوده است و تحولات به گونه‌ای پیش رفت که اکنون روابط غرب و روسیه رو به سراشیبی است.»
«کنفرانس مونیخ که هر ساله برگزاری می‌شود دارای وزن ژئوپلیتیک است همانطور که مجمع جهانی اقتصاد درداووس سوئیس در عرصه اقتصاد از اهمیت بالایی برخوردار است. در نشست مونیخ به طیفی از مسایل ناشی از دوران جنگ سرد، همکاری نظامی آمریکا - آلمان پرداخته می‌شود و اکنون علاوه بر مسئله امنیت جهانی، تغییر آب‌وهوایی هم در دستور کار قرار دارد.»
در بخشی از این مطلب آمده است که کنفرانس امسال که از لحاظ تعداد شرکت‌کننده در میان ادوار گذشته رکورد زد و در سالهای آینده در اذهان جهانیان باقی خواهد ماند. سخنرانی پنس و «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان بسیار مهم بودند آنهم در نشستی که یکی از اهداف آن این بود که روابط میان آلمان و آمریکا به هم نزدیک شوند.»
«پنس به نوبه خود سیاست «نخست آمریکا» را به خوبی ستود و از اقدامات دولت این کشور در زمینه خودداری از پذیرش قوانین و توافق‌های جهانی حمایت کرد. اروپایی‌ها هم نشان دادند که هیچ انتخابی غیر از اینکه از آمریکایی‌ها پیروی کنند، ندارند.حتی اگر این اقدام به معنی رد کردن توافق هسته‌ای با ایران (برجام) باشد که اروپایی‌ها برای تحقق آن تلاش زیادی کردند. پنس مانند دور قبل کنفرانس حاضر نشد پس از سخنرانی به هیچ پرسشی پاسخ دهد و این در حالی است که بخش زیادی از سخنرانی وی با سکوت سنگین حضار مواجه شد.»
«پیش از پنس، مرکل هم سخنرانی داشت که یکی از بهترین سخنرانی‌های وی محسوب می‌شود وی به مجموعه‌ای از مسایل پرداخت. مرکل هم در این سخنرانی حرف هایی زد که سیاست آمریکا نخست موردنظرترامپ را ملامت کرد. باید گفت که حرف های مرکل برای آنچه در کنفرانس مونیخ گفته می‌شود، غیرمعمول بود.»
بیلت نوشت، «سخنان مرکل و پنس مانند آنچه پوتین سال ۲۰۰۷ گفتند به آینده اشاره داشت. با در نظر گرفتن حرف‌های هر دو می‌توان به این نتیجه رسید که آنها به تنش موجود در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ و ناآرامی در روابط فراآتلانتیک پرداخته‌اند. نباید از نظر دور داشت که یک سال پیش، اروپایی گفتند که توئیت‌های ترامپرا نادیده می‌گیرند و تمرکز خود را بر سیاست‌های آمریکا قرار می‌دهند. منظور سیاست‌هایی بود که با نگاهی بالغ تدوین شده‌اند اما پس از استعفای «جیمز متیس» وزیر دفاع و شماری دیگر از مقامات آمریکا اکنون دیگر فرق چندانی میان سیاست آمریکا و توئیت‌های ترامپ وجود ندارد.»
بیلت معتقد است که از میان همه اختلافات موجود میان آمریکا و اروپا، در هیچ نقطه‌ای غیر از خاورمیانه نمی‌توان تا این حد شاهد گسست در روابط طرفین بود. پنس از اروپایی‌ها می‌خواهد که به تلاش‌های خود برای نجات توافق هسته‌ای با ایران پایان دهند؛ آنهم توافقی که قابل راستی‌آزمایی بود و اگر تنش در زمینه برنامه هسته‌ای ایران با آمریکا بالا بگیرد در این صورت به بحران تبدیل خواهد شد.
اختلافات ترامپ با شرکای بازرگانی‌اش هم دست‌کمی از این موضوع ندارد. دولت آمریکا هم‌اکنون هم صادرات فولاد و آلومینیوم از اروپا به آمریکا را تهدیدی برای آمریکا می‌داند و احتمالا می‌خواهد که خودروهای اروپایی را هم به این فهرست اضافه کند. اگر ترامپ اینکار را انجام دهد در این صورت روابط فراآتلانتیک وارد مرحله‌ای خطرناک خواهد شد.
این سیاستمدار سوئدی در پایان این مطلب نوشت که سال آینده بار دیگر مقامات در مونیخ گرد هم خواهند آمد و اگر آنچه در کنفرانس امسال به آنها پرداخته شد، جنبه واقعی گرفته باشد در این صورت احتمال وقوع جنگ در خاورمیانه و نیز جنگ تجاری در روابط فراآتلانتیک وجود دارد. شاید هم کنفرانس ۲۰۱۹ زمینه‌ای برای جلوگیری از وخامت اوضاع در آینده باشد.
