نبرد دو روزه اخیر رژیم اشغالگر قدس و حماس، بنیانهای سیاسی و نظامی رژیم صهیونیستی را به صورت همزمان هدف قرار داده است. مطابق اخبار موجود، قرار است نتانیاهو زمان برگزاری انتخابات در سرزمینهای اشغالی را مشخص کند. از سوی دیگر، آویگدور لیبرمن وزیر مستعفی جنگ کابینه نتانیاهو ضمن تاکید بر تصمیم خود ( که به انحلال دولت ائتلافی در تل آویو انجامید) ، نسبت به قدرت گرفتن بیشتر نیروهای مقاومت در آینده ابراز نگرانی کرده است. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که حتی در صورت برگزاری انتخابات زودهنگام، دولت بعدی در تل آویو، دولتی غیر مقتدر، آسیب پذیر و حداقلی خواهد بود. دولتی که قدرت مانور منطقهای و داخلی خود را به میزان زیادی از دست خواهد داد.نکته حائز اهمیت دیگر اینکه نتانیاهو هم اکنون در کنار دردسرهای ناشی از خروج لیبرمن از دولت ائتلافی ، با اتهام فساد مالی جدید خود و همسرش نیز رو به رو شده است. موضوعی که می تواند مرگ سیاسی یکی از خونخوارترین سیاستمداران تاریخ را رقم بزند. در خصوص تحولات جاری اخیر در سرزمینهای اشغالی نکاتی وجود دارد که
نمی توان به سادگی از کنار آنها گذشت :
نخست اینکه ایالات متحده آمریکا، انگلیس و فرانسه به عنوان مثلث حامی جنایات رژیم اشغالگر قدس ، این بار نیز آمادگی داشتند تا راه را برای ادامه جنگ و استمرار جنایات نتانیاهو علیه فلسطینیان هموار سازند. شکست جلسه شورای امنیت در خصوص غزه، بار دیگر نشان داد که شورای امنیت سازمان ملل متحد به مامن و جایگاهی برای حمایت از جنایات صهیونیستها تبدیل شده است. از سوی دیگر، با وجود حضور دونالد ترامپ در راس معادلات سیاسی و اجرایی ایالات متحده آمریکا، نتانیاهو شک و شبهه ای در خصوص حمایت واشنگتن از تل آویو در جنگ با حماس نداشت.
به راستی در چنین شرایطی چه عاملی منجر به عقب نشینی و شکست اسرائیل در برابر مقاومت اسلامی فلسطین شد؟
پاسخ این سوال را باید در واقعیات میدانی جاری در سرزمینهای اشغالی مشاهده کرد. ناتوانی گنبد آهنین رژیم صهیونیستی در رهگیری و نابودی موشکهای حماس از یک سو و موشک باران اراضی و شهرکهای اشغالی از سوی مقاومت اسلامی فلسطین ( که در پاسخ به جنایات اسرائیل صورت گرفت)، جایی را برای استمرار نبرد از سوی صهیونیستها باقی نگذاشت. از سوی دیگر، نتانیاهو به خوبی می دانست که شهرک نشینان
صهیونیست و حتی ساکنان تل آویو و حیفا نیز پس از مشاهده چندین شکست میدانی و نظامی رژیم صهیونیستی در برابر حزب الله و حماس ( از سال 2006 میلادی تا کنون) ،دیگر قدرت ریسک پذیری و در نتیجه اعتماد به نفس خود را در مواجهه با گروههای مقاومت از دست داده اند. نباید فراموش کرد که عقب نشینی نتانیاهو در برابر حماس، ناشی از روحیه صلح طلبی وی نیست! نتانیاهو جنایتکاری است که حاضر است هر گونه اقدامی را در برابر گروههای مقاومت و با هدف نابودی این گروهها صورت دهد. حتی بسیاری از سیاستمداران صهیونیست، بارها نتانیاهو را به ریسک پذیری بیش از حد در این خصوص متهم کرده اند. اما این بار نتانیاهو نیز قدرت ریسک پذیری و مواجهه در برابر گروه های مقاومت را از دست داده است. بدیهی است که در این میان، داد و فریادهای آویگدور لیبرمن نیز نمی تواند تاثیری از کاهش ترس نتانیاهو از حماس ایفا کند.البته لیبرمن خود نیز حقیقت ناتوانی تل آویو در برابر حماس و گروه های مقاومت را به وضوح درک و لمس کرده است اما همچنان جرات ندارد نسبت به این واقعیت اعتراف کند.
نمی توان به سادگی از کنار آنها گذشت :
نخست اینکه ایالات متحده آمریکا، انگلیس و فرانسه به عنوان مثلث حامی جنایات رژیم اشغالگر قدس ، این بار نیز آمادگی داشتند تا راه را برای ادامه جنگ و استمرار جنایات نتانیاهو علیه فلسطینیان هموار سازند. شکست جلسه شورای امنیت در خصوص غزه، بار دیگر نشان داد که شورای امنیت سازمان ملل متحد به مامن و جایگاهی برای حمایت از جنایات صهیونیستها تبدیل شده است. از سوی دیگر، با وجود حضور دونالد ترامپ در راس معادلات سیاسی و اجرایی ایالات متحده آمریکا، نتانیاهو شک و شبهه ای در خصوص حمایت واشنگتن از تل آویو در جنگ با حماس نداشت.
به راستی در چنین شرایطی چه عاملی منجر به عقب نشینی و شکست اسرائیل در برابر مقاومت اسلامی فلسطین شد؟
پاسخ این سوال را باید در واقعیات میدانی جاری در سرزمینهای اشغالی مشاهده کرد. ناتوانی گنبد آهنین رژیم صهیونیستی در رهگیری و نابودی موشکهای حماس از یک سو و موشک باران اراضی و شهرکهای اشغالی از سوی مقاومت اسلامی فلسطین ( که در پاسخ به جنایات اسرائیل صورت گرفت)، جایی را برای استمرار نبرد از سوی صهیونیستها باقی نگذاشت. از سوی دیگر، نتانیاهو به خوبی می دانست که شهرک نشینان
صهیونیست و حتی ساکنان تل آویو و حیفا نیز پس از مشاهده چندین شکست میدانی و نظامی رژیم صهیونیستی در برابر حزب الله و حماس ( از سال 2006 میلادی تا کنون) ،دیگر قدرت ریسک پذیری و در نتیجه اعتماد به نفس خود را در مواجهه با گروههای مقاومت از دست داده اند. نباید فراموش کرد که عقب نشینی نتانیاهو در برابر حماس، ناشی از روحیه صلح طلبی وی نیست! نتانیاهو جنایتکاری است که حاضر است هر گونه اقدامی را در برابر گروههای مقاومت و با هدف نابودی این گروهها صورت دهد. حتی بسیاری از سیاستمداران صهیونیست، بارها نتانیاهو را به ریسک پذیری بیش از حد در این خصوص متهم کرده اند. اما این بار نتانیاهو نیز قدرت ریسک پذیری و مواجهه در برابر گروه های مقاومت را از دست داده است. بدیهی است که در این میان، داد و فریادهای آویگدور لیبرمن نیز نمی تواند تاثیری از کاهش ترس نتانیاهو از حماس ایفا کند.البته لیبرمن خود نیز حقیقت ناتوانی تل آویو در برابر حماس و گروه های مقاومت را به وضوح درک و لمس کرده است اما همچنان جرات ندارد نسبت به این واقعیت اعتراف کند.
حنیف غفاری