وزیر دفاع سابق الجزایر پس از گذشت سی و شش سال از یکی از اسرار این کشور پرده برداشت و فاش کرد صدام دیکتاتور معدوم عراق، قاتل وزیر امور خارجه اسبق الجزایر است که به گفته این مقام ارشد سابق الجزایری هواپیمای حامل محمد الصدیق بن یحیی و همراهانش در جریان سفر به جمهوری اسلامی ایران در سال ماه مه سال ۱۹۸۲ میلادی برای میانجیگری بین بغداد و تهران در جریان جنگ تحمیلی با یک فروند موشک هوا به هوا بر فراز مرز‌های عراق با ترکیه هدف قرار گرفت و به کشته شدن وی و همراهانش منجر شد.
روزنامه سعودی الشرق الاوسط در پایگاه اینترنتی خود در یادداشتی به قلم «بوعلام غمراسه» نوشت: سرلشکر خالد نزار وزیر دفاع سابق الجزایر، صدام رئیس جمهور اسبق عراق را به دست داشتن در کشته شدن محمد الصدیق بن یحیی وزیر امور خارجه اسبق الجزایر و ۱۳ الجزایری دیگر در حادثه منفجر کردن هواپیمایی متهم کرد که سوم ماه مه سال ۱۹۸۲ میلادی حامل بن یحیی بود.
نزار گفت: شاذلی بن جدید رئیس جمهوری اسبق الجزایر روی این قضیه سرپوش گذاشت.
بخش دوم از یادداشت‌های وزیر دفاع سابق الجزایر که از سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۳ عهده دار این سمت بود و ماه آینده منتشر خواهد شد، حاوی شهادت و گواهی جنجال برانگیزی در ارتباط با یکی از خطرناکترین جنایات در تاریخ سیاسی معاصر الجزایر یعنی کشته شدن محمد الصدیق بن یحیی وزیر امور خارجه الجزایر، هشت نفر از کارکنان وزارت خارجه و یک خبرنگار و چهار نفری بود که کادر اصلی پرواز هواپیمای «گرومن گولفستریم» را تشکیل می‌دادند. هواپیمای مذکور ۳۶ سال پیش در حین عبور از حریم هوایی بین عراق و ترکیه منفجر شد و این هیأت الجزایری به ریاست بن یحیی، در آن دوره در حال میانجیگری در خاورمیانه با هدف پایان دادن به جنگ ویرانگر بین عراق و ایران بود.
پایگاه اینترنتی «الجزایر الوطنیه» که متعلق به پسر نزار است و وی آن را اداره می‌کند بخش‌هایی از خاطرات وی را منتشر کرد. در این خاطرات به طور قابل توجهی به «نقش صدام در ترور بن یحیی توجه شده است، زیرا صدام مخالف آن بود که یک فرد عرب مسؤلیت داوری در جنگ بین یک کشور عربی و یک غیر عربی را عهده دار باشد.
در شهادت و گواهی نزار آمده است: کمیته تحقیق فنی به ریاست صالح قوجیل وزیر حمل و نقل الجزایر و اعزامی به منطقه‌ای که لاشه هواپیما در آن پیدا شد «بقایایی از موشک هوا به هوایی که در حمله به هواپیما از آن استفاده شده بود دست یافت. این موشک جزو سلاح‌هایی بود که روسیه به عراق داده بود و الجزایر مشخصاً شماره سریال این موشک را در اختیار دارد.
نزار افزود: به گفته افسر نظامی سابق الجزایر که در زمان این حادثه فرمانده نیرو‌های زمینی و فرد مهمی در حکومت این کشور بود، کارشناسان هواپیمایی الجزایر «موفق شدندمشخصات فنی موشک را» که متعلق به نیروی هوایی عراق بود شناسایی کنند.
نزار در تلاش برای سندیت بخشیدن به گفته خود تاکید کرد: میانجیگری الجزایر به ریاست بن یحیی برای پایان دادن به جنگ عراق و ایران از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ همه شرایط و زمینه‌های موفقیت را داشت و الجزایر با قدرت این میانجیگری را پیگیری می‌کرد، اما صدام به هیچ عنوان نپذیرفت که یک کشور عربی داوری بین یک کشور عربی با یک کشور غیر عربی را به عهده بگیرد. از نظر وی، دشمن یک کشور عربی به طور حتم دشمن همه اعراب است و از نظر صدام، الجزایری‌ها برای دخالت در مسأله‌ای وارد شده اند که ربطی به آن‌ها ندارد».
بخشی از این شهادت و گواهی به علل مخالفت ارتش الجزایر برای نجات صدام در تهاجم عراق (به کویت) در تابستان ۱۹۹۰ میلادی مربوط می‌شود. نزار در این زمینه گفت: «به رغم ابراز همبستگی مردم الجزایر با عراق در جنگ ۱۹۹۰ میلادی، اما الجزایر در آن روز احساس نمی‌کرد مشکلاتی را که صدام به وجود آورده است به این کشور ربطی داشته باشد».
گفتنی است این نخستین بار است که یک مقام عالی رتبه الجزایری به زمان انفجار هواپیما اشاره می‌کند و می‌گوید یک کشور و یک رئیس جمهور مسؤل کشته شدن بن یحیی ۵۰ ساله هستند. این جنایت از جمله اسرار الجزایر در زمان حکومت الشاذلی (از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۲) و همچنین در دوره‌های کوتاه ریاست جمهوری محمد بو ضیاف، علی کافی، الیامین زروال و حتی دوره ریاست جمهوری عبدالعزیز بوتفلیقه رئیس جمهور کنونی الجزایر بود».
