حسن روحانی رئیس جمهور در روزهای گذشته طی نامهای به علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی ضمن ابراز نارضایتی از تصمیم قانونی نمایندگان مجلس شورای اسلامی آورده است:«احتراماً؛ درست در سالروز تحلیف رئیس جمهوری دوره دوازدهم، سؤال تعدادی از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی واصل گردید. بی تردید سؤال از رئیس جمهور کشور با مراعات حداقل دو نکته می تواند مبارک باشد؛ اولاً در چارچوب قانون اساسی باشد، ثانیاً در زمان و شرایط مناسب کشور اقدام شده باشد، که متاسفانه هیچکدام از این دو حاصل نشده است.»
*تهدید مجلس با یک نامه محترمانه
روحانی در ادامه نامه خود اما به نکتهای اشاره میکند که خالی از لطف نیست او تلویحا مجلس را در پاراگراف آخر مکتوبش تهدید کرده است. رئیس جمهور خطاب به رئیس خانه ملت نوشته است:« البته این امر می تواند فرصت خوبی باشد تا برخی از حقایق را برای مردم عزیز کشورم بازگو نمایم که آنها صاحب واقعی کشورند و مشروعیت من و شما نیز از آراء آنها است.»
تهدید مجلس و عصبانیت کابینه از اینکه برای دومین بار طی در تاریخ ریاست جمهوری سوال از رئیس جمهور در مجلس تکرارخواهد شد تنها رویکرد این نامه نیست. در همین رقعه روحانی خبر حضورش در مجلس شورای اسلامی را نه تنها احترام قانون برنمیشمارد بلکه مدعی است «برای جلوگیری از هر نوع اختلاف بین قوا و احترام به مجلس شورای اسلامی انشاء الله در فرصت مقرر به مجلس خواهم آمد و به سوالات پاسخ خواهم داد».
اما احمد توکلی نماینده سابق مجلس شورای اسلامی ضمن تهدید آمیز خواندن این نامه تصریح کرد:«آقای روحانی برای صحبت کردن ابزارهای خوبی دارند. طبق نص قانون اساسی و آییننامه داخلی مجلس، رئیسجمهور هر وقت بخواهند میتوانند در مجلس سخنرانی کنند. بنابراین برای گفتن حقایق نیاز نیست که وقتی نمایندگان از آقای روحانی سوال دارند، ایشان به گفتن حقایق بپردازند. من هم مثل آقای روحانی معتقدم که سوال از رئیسجمهور در وقت مناسبی مطرح نشده اما وقتی آقای روحانی این کار را نادرست میدانند، نباید خودشان با تهدید مجلس، کار نامناسبی انجام دهند.»
*احترام به منتقدین در حرف تا عمل
پیشتر رئیس دولت تدبیر و امید از علاقه شخصی خود برای مواجهه با منتقدین پرده برداشته بود. روحانی در سخنانش آورده بود که « نقد میتواند موجب تصحیح خطا و اشتباه دولت شود، نقد حق و وظیفه مردم است و همه دولتها به خصوص دولت تدبیر و امید از نقد استقبال میکنند.»«به نظر بنده حتی نقد و نظر مخالف نیز نعمت است. وقتی تیمی در کابینه کار میکند باید هماهنگیهایی داشته باشند. در سالهای اخیر در هیئتوزیران جو غیرآزاد برقرار بود به طوری که با انتقادی کوچک وزیر جابجا میشد.»
*سوالاتی از جنس اقتصاد؛ پاسخهایی از سیاست
سوال نمایندگان مجلس شورای اسلامی از حسن روحانی فقط در محدوده مسائل و مشکلات اقتصادی این روزهای مردم خلاصه شده و هیچ بار سیاسی در آن خود نمایی نمی کند. این سوالات شامل عدم موفقیت دولت در کنترل قاچاق، علت استمرار تحریمهای بانکی با گذشت بیش از دو سال از برجام، بی توجهی به اصل کاهش بیکاری مفرط در دولت، رکود اقتصادی در دوران حسن روحانی و علت افزایش شتابان ارزهای خارجی بوده است.
حال با توجه به اینکه درخواست نمایندگان ملت از منتخب مردم یک امر بدیهی و غیر قابل انکار است این سوال در اذهان شکل گرفته که واقعا حسن روحانی برای انحراف افکار عمومی از ضعف عملکرد تیم اقتصادی دولت و نبود مدیریت واحد در این حوزه به قول خودش چرا صحنبهارستان را برای صحبت با مردم مغتنم شمرده است.
*روحانی آشنا به تهدید و انذار
حسن روحانی در گفتوگو با مردم که چند روز پیش انجام شد علی رغم اینکه دلایل و جواب قانع کنندهای برای افکار عمومی نسبت به عملکرد ضعیف اقتصادی خود نداشت تاکید کرد: «البته این سؤال (نمایندگان) یک فرصت خوب هم برای من به وجود میآورد چون خیلی از حرفها هست که من سختم هست در مصاحبه بگویم اما یک وقتی یک نمایندهای از مجلس شورای اسلامی سؤالی کرده شرایطی وجود دارد که من صریحتر میتوانم حرف بزنم و خیلی مسائل را در آنجا واضحتر میشود برای مردم گفت. شاید همین سؤال برای مردم ما مفید و مبارک باشد و یک سری اطلاعات و نکاتی که باید به مردم گفته شود در این فرصت مطرح شود.»
همه این مسائل یاد آور تکرار فرمول تهدید از سوی روحانی و تیم او در انتخابات ریاست جمهوری سال 96 است . آنجایی که رئیس جمهور برای فرار از پاسخگویی به سوالات کاندیدای حاضر در مناظرات انتخاباتی به جای پاسخ صحیح و اقناعی اقدام به فرافکنی و دادن نسبتهای مختلف به نهادها، دستگاهها و افراد میکرد.
اگر آمیختگی «هدایت و حمایت» را دو وظیفه مجلس و دولت بدانیم نامه روحانی به لاریجانی عاری و بری از این دو وظیفه خطیر بود. وظائفی که میتواند به جای تهدیدشدن تعمیق دولت و مجلس را به همراه داشته باشد اما حال باید نشست و دید روحانی در صحن علنی مجلس چگونه تهدیدات خود را عملی خواهد کرد.