این گروهک در بیانیهای که طبق معمول آمیخته به تحریف و تشکیک است، درحالی در بیانیه خود نسبت به «خشونت سازمان یافته در بستر جامعه بحرانزده» هشدار داد که خود در فتنههای سال 78 و 88 در خدمت سرویسهای جاسوسی وابسته به صهیونیسم مسیحی برای آشوب نیابتی پیشقدم شد اما با تودهنی ملت ایران مواجه گردید.
بیانیه نهضت آزادی جنایت دراویش داعشی در خیابان پاسداران را هم که به جنایت بیسابقه و شهادت 3 مامور نیروی انتظامی و یک جوان بسیجی منجر شد، اینگونه روایت میکند: «درگیریهای بیسابقه با دراویش که به کشته و زخمی شدن نفراتی از هر دو سو انجامید»!؟ (یادآور میشود برخی سران دراویش داعشی، با نهضت آزادی در ارتباط و مراوده هستند.)
درحالیکه عمده مطالبات مردم، اقتصادی است، نهضت آزادی سعی کرده با سیاسی نشان دادن انتقادهای موجود، نگاه مدیران و برنامهریزان را از ضرورت اهتمام به مشکلات معیشتی منصرف کند. نکته جالب، مانور «رابطین خوب سفارت آمریکا» روی اغتشاشی است که سازمان تروریستی منافقین و سلطنتطلبان و بهائیت در دی ماه پدید آوردند و ضمن کشتن چند تن از هموطنان بیگناه، به حسینیهها و مساجد حملهور شدند و حتی پرچم ایران را به آتش کشیدند. دفاع نهضتیها از این جنایت، بار دیگر نشان میدهد که دم نهضتیها عمیقا با سازمان تروریستی منافقین و سلطنتطلبان گره خورده است؛ گروهکهایی که 40 سال است خواب فروپاشی میبینند.
امام خمینی در نامه معروف به وزیر کشور وقت علیاکبر محتشمی درباره نهضت آزادی، سران این گروهک را پدران معنوی سازمان منافقین معرفی کرده و تاکید کرده بودند اگر نهضت آزادی در دولت موقت بر سر کار میماند، سیلیای به اسلام و ایران میزد که مدتها اسلام و ایران سر بلند نمیکرد.
دستآموزان نهضت آزادی با وجود ادعای حمایت از خلق، رئیسجمهور و نخستوزیر و رئیس دیوان عالی کشور و 70 وزیر و نماینده مجلس را به شهادت رساندند و سپس از کشور گریخته و در خدمت ارتش متجاوز صدام درآمدند و آخرین بار سوار بر تانکهای رژیم صدام در سال 67 با توهم فتح تهران در چند روز، اقدام به لشکرکشی کردند اما چندهزار نفر از آنها در عملیات مرصاد به کمین رزمندگان اسلام افتادند و به هلاکت رسیدند. در همین دوره جنگ تحمیلی، کار ویژه نهضت آزادی، انتشار شبنامههای تحریفآمیز و منفی، در جهت خالی کردن دل مردم و دولتمردان و تشجیع دشمن متجاوز بود.
یادآور میشود اسناد لانه جاسوسی، از وابستگی عمیق برخی سران گروهک نهضت آزادی حکایت میکند و به همین دلیل، سرشکستگیهای زنجیرهای آمریکا در عراق و سوریه و لبنان و فلسطین و یمن را طبیعتا باید اسباب هزیمت گروهکی دانست که همواره به زبان دشمن سخن گفتهاند.