سخنان اخیر رئیس جمهور در دیدار وزیر و معاونان وزارت امور اقتصاد و دارایی واکنش‌هایی را در جامعه به ویژه در حوزه های علمیه برانگیخت.
حجت‌الاسلام روحانی در این نشست بی‌ارتباط با مسائل روز و مسائل اقتصادی و معیشتی مردم گفت؛
«هیچ استثنایی در کشور برای انتقاد کردن وجود ندارد و در کشور ما معصوم نداریم، حالا یه وقتی اگر امام زمان در کشور ظهور کرد، حالا اون وقت هم میشه نقد کرد؛ پیامبر اسلام (ص) هم به مردم اجازه انتقاد می‌دادند و بالاتر از مقام پیامبر در تاریخ وجود ندارد؛ وقتی پیغمبر یک صحبتی می‌کرد؛ طرف بلند می‌شد رو به روی پیغمبر و می‌گفت: اَ من الله او منک (این حرف از طرف خدا به شما وحی شده است یا نظر خودت است)، اگر پیغمبر می‌گفت از طرف خداست، می‌گفت حرفی نیست و اگر می‌گفت از طرف خودم هست، می‌گفت من قبول ندارم و نقد می‌کرد»
آیا بحث‌های امروز ما پیرامون چند و چون جایگاه نقد و انتقاد در جامعه است؟
چه کسی گفته است در کشور برای نقد استثنا وجود دارد؟
چه کسی گفته است ما در کشور معصوم داریم؟
مخاطب آقای رئیس جمهور در این سخنان کیست؟
مطالبی که از رئیس جمهور در مورد نقد معصوم نقل شد عیناً از نوار سخنرانی و فایل صوتی و تصویری ایشان پیاده شده است و تکذیب آن معنی ندارد .
بی‌پایگی این نظرات و تضاد و مغایرت آن با عقاید اسلامی و شیعی بر کسی پوشیده نیست، کافی است رئیس جمهور نقد حضرات آیات فاضل‌لنکرانی، سید احمد خاتمی، شب‌زنده‌دار و بخصوص نقد و اعتراض جامعه مدرسین حوزه علمیه قم را در این باره بخواند.
تا آنجا که مردم و نخبگان جامعه به یاد دارند تنها کسی که از انتقاد روی برتافته و نقد مشفقانه منتقدین دلسوز را برنمی‌تابد همین خود ایشان است.
ده‌ها نقد علمی و فنی طی پنج سال گذشته توسط منتقدین در مورد رفتار دولت در سیاست خارجی، داخلی و مشکلات معیشتی مردم مطرح شد. پاسخ رئیس دولت چه بود؟
ایشان نه تنها نقد منتقدین را برنتافت و هنوز هم برنمی‌تابد بلکه شروع کرده است به دشنام دادن به منتقدان!
رئیس جمهور بی محابا برخلاف ادب و نزاکت سیاسی و برخلاف قانون و نیز بیانیه حقوق شهروندی، منتقدین را بی سواد، حسود، کاسب تحریم، بیکار، مستضعف فکری، عقب مانده، عصر حجری، هوچی باز، کودک، تازه به دوران رسیده، دین نشناس، متوهم، بی شناسنامه، بی دین و ... خطاب کرد و به آنان گفت؛ بروید به جهنم!
با این رفتار مشخص شد ایشان هم برای خود عصمت و هم در مقوله نقد استثنا قائل است.
این حرف‌ها در محیط بیرونی جامعه ما که یک تحرک ضدانقلابی را در آشوب‌های اخیر پشت سر گذاشته‌ایم چه معنی می دهد؟
مملکت ما مملکت آزادی است. مردم انقلاب کردند تا آزادانه حرف خود را بزنند. از دیدگاه مردم و نخبگان هیچ‌گاه نه تنها نقد در کشور تعطیل نبوده بلکه اعتراض هم به کارکردهای دولت و مسئولین تعطیل نبوده است.
شاهد آن هم اعتراضات و تجمعات مردمی در اعتراض به کارکرد بانک ها
و مجوزهای غیرقانونی بانک مرکزی به موسسات مالی و اعتباری و نیز تجمع و راهپیمایی برای اعتراض به بیکاری و حقوق های معوقه کارگران، تعطیلی بنگاه های اقتصادی و ... طی دو سال اخیر بوده است.
با اینکه هیچ یک از این تجمعات مجوز نداشته هیچ برخوردی از سوی نیروهای امنیتی و انتظامی با آنها صورت نگرفته است. در هیچ جای دنیا چنین آزادی وجود ندارد!
آنچه در این میان رخ داده است آشوب و فتنه و وطن فروشی
عده ای با همکاری سرویس های امنیتی آمریکا و رژیم صهیونیستی و عربستان بوده که متاسفانه از دید اطلاعاتی دولت پنهان بوده است.
آتش زدن مساجد و پرچم مقدس کشور عزیزمان ایران و حمله به اماکن عمومی نه نقد است نه اعتراض بلکه فتنه و آشوب است. آیا رئیس جمهور این اعمال وحشیانه را نقد می داند؟!
رئیس جمهور باید تکلیف خود را با این پدیده روشن کند نه اینکه بیاید و این شرارت را به نقد امام زمان (عج) و پیامبر عظیم الشان (ص)
ترجمه کند و گویی کسانی که وطن فروشی کردند محق بودند و بالاتر از آن هم می توانستند بگویند و بکنند! کار آنها نه "نقد" است نه "اعتراض" این را باید عالی ترین مقام کشور در شورای عالی امنیت ملی بداند و اگر نداند باید منتظر آشوب های دیگر از جنس تحرکات دشمنان به ویژه ضدانقلاب و سرویس های
امنیتی استکبار جهانی بود.
مردم شریف و فرهیخته ایران اسلامی به نظام و دولت علاقه مندند، ممکن است گله و اعتراض داشته باشند که دارند، اما دولت را دولت قانونی و به دلیل تنفیذ رهبری معظم انقلاب مشروع
می دانند ولی دولت به ویژه رئیس آن قدر این نعمت و موهبت را نمی داند و هر از چندی مسائلی مطرح می کند که با ابتدایی ترین باورهای شیعی مغایر است. دولت به خوبی می داند که باید به دنبال کارآمدی و کمک به حل معیشت مردم باشد و از حاشیه پردازی پرهیز کند که متاسفانه اینگونه نیست.
دولت امروز باید با مجلس همصدایی کند و بودجه سال 97 را بدون تنش به سامان برساند. دولت باید با کمک دستگاه قضائی دست متجاوزان به بیت المال را قطع کند و در این مورد
هم افزایی داشته باشد که اگر این وظایف را فراموش کند ـ که کرده است ـ ممکن است مردم هم رای خود را به او فراموش کنند. مردم به هیچ رئیس جمهوری چک سفید نداده اند.
اینکه رئیس جمهور هر از چندی حرفی بزند که معلوم نشود حاشیه چیست و متن کدام است نوعی توهین به شعور ملت به ویژه نخبگان و بخصوص مراجع عظام تقلید است که همواره دردها و مشکلات مردم را مطرح و از دولت مطالبه اصلاح دارند.
دکتر حسن کربلایی
