«فیلیپ گوردون»، دستیار ویژه «باراک اوباما» رئیس‌جمهور سابق آمریکا در یادداشتی در روزنامه نیویورک‌تایمز از «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور فعلی خواسته برای کمک به «تظاهرات‌کنندگان ایران»، سکوت اختیار کند.
«گوردون» که خود از حامیان تشدید فشارها بر ایران جهت تغییر رفتار این کشور در جهت همسو با منافع آمریکا است در این یادداشت مقاصد خود را پنهان نکرده و نوشته است: «من هم خواستار آن هست که ببینم حکومت تهران تضعیف، میانه‌رو یا حتی براندازی شود. بنابراین اجازه بدهید به آقای ترامپ نصیحتی نطلبیده ارائه بدهم: آرام باش و هیچ کاری انجام نده.»
این مقام سابق آمریکایی در ادامه ضمن اشاره به توئیت‌های ترامپ در حمایت از برخی اغتشاشات در شهرهای ایران، آنها را «فراتر از حد نیاز» توصیف کرده و نوشته است: «در مرحله کنونی، ما ایده‌ای درباره دلایل این تظاهرات و اینکه به کجا ختم می‌شوند نداریم. اما می‌توانیم مطمئن باشیم حمایت‌های علنی گسترده از جانب دولت ایالات متحده بیش از آنکه مثبت باشند، لطمه وارد می‌کنند.»
این اظهارات «گوردون» درباره اینکه حمایت‌ها از معارضان در ایران نبایستی جنبه «علنی» داشته باشند، از طرفی یادآور اقداماتی است که دولت اوباما در زمان اغتشاشات پس از دهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری ایران در سال 1388 اتخاذ کرد.
در مراحل آغازین اغتشاشات سال 1388، اوباما علی‌رغم اجتناب از حمایت‌های لفظی و آشکار از فتنه، اقدامات پشت‌پرده مختلفی برای دامن زدن به آن صورت داد. به عنوان مثال، هیلاری کلینتون، وزیر خارجه وقت آمریکا در آن زمان از تعطیلی موقت توئیتر که برای سامان‌دهی اغتشاشات از آن استفاده می‌شد جلوگیری کرد.
دولت اوباما همچنین برنامه‌های موسوم به «ترویج دموکراسی» که رئیس‌جمهور ما قبل او برای ارتباط‌گیری با مخالفان داخلی ایران و براندازی حکومت راه‌اندازی کرده بود را در قالبی مخفیانه‌تر و کمتر قابل شناسایی ادامه داد.
«گوردون» در ادامه این یادداشت با اشاره به حوادث فتنه 88 بار دیگر یادآوری کرده که «حمایت لفظی» اوباما در آن زمان نمی‌توانست سرانجام کار را تغییر دهد: «هیچ وقت مشخص نشد حمایت لفظی آمریکا در آن زمان غیر از اینکه تظاهرات‌کنندگان را دست‌نشانده آمریکایی‌ها نشان می‌داد چه تفاوتی ایجاد می‌کرد.»
در بخش دیگری از این یادداشت به علاقه مقام‌های دولت ترامپ برای براندازی حکومت ایران اشاره کرده و نوشته بیانیه جمعه‌شب وزارت خارجه آمریکا نیز بر حمایت از این رویکرد برای تقابل با ایران تأکید می‌کند.
او همچنین می‌نویسد تام کاتن، سناتور جمهوری‌خواه آرکانزاس و از مشاوران ذی‌نفوذ ترامپ که قبلاً از اقدامات مخفیانه برای دامن زدن به تنش‌های داخلی در ایران حمایت کرده نیز از جمله دیگر کسانی بوده که حمایتش را علناً از ناآرامی‌ها در ایران ابراز کرده است.
گوردون نوشته است: «حتی اگر حمایت اوباما از مخالفان ایرانی به نحوی می‌توانست سودمند باشد، حمایت‌های ترامپ چنین نخواهد بود. ایرانی‌ها درباره حکومتشان هر فکری هم بکنند بعید است بخواهند رئیس‌جمهوری صدای مظلومیت آنها باشد که بی‌وقفه با مزایای اقتصادی برای کشورشان مخالفت کرده و آنها را از مسافرت به ایالات متحده منع کرده است.»
