داریوش سجادی همکار سابق نشریات اصلاح‌‌طلب، ضمن انتشار این مطلب نوشت: حسب اظهارات حجاریان جنبش اصلاحات از دیدن اقشار فقیر و محروم از «عدالت» غفلت کرد و غفلت از عدالت باعث شد تا عده‌ای با شعارهای پوپولیستی و پخش پول به صحنه بیایند و خود را مدافع عدالت معرفی کنند.
خیر جناب حجاریان! با فرض پذیرش صداقت و حسن نیت‌تان، گریزی از این واقعیت نمی‌توانید داشته باشید که هنوز هم مطلب را نگرفته و متوجه نیستید از کجا خودتان و جنبش‌تان مبتلا به کژراهه شد!؟
هر چند دوری از طبقات محروم و بی‌توجهی به مطالبات ایشان و تکیه صرف به منویات و ارزش‌ها و نیازهای ثانویه «طبقه متوسط» بیت‌الغزل کسر قابل توجهی از اصلاح‌طلبان بود و هست و هر چند چنین خبطی واقعیت دارد و تصحیح آن امر مبارکی است اما چیزی که هنوز ایشان بدان بی‌توجه‌اند آن است که محروم‌نوازی ادا درآوردن یا خلعت نیست تا به اقتضاء آن را پوشید و عندالاقتضاء آن را آویخت!
گویی طبقات محروم توده‌هایی بی‌شکل و بی‌هویت و فاقد درک و فهم و شعور و شخصیت و رعایایی مستمند و یتیمانی مستحق بنده‌نوازی‌اند که در گوشه‌ای نشسته و چشم انتظار آنند تا «از ما بهترانی» به منظور کسب اقبال، منت گذاشته و از سر لطف و احسان دست تفقد خود را بر سر ایشان بکشند!
خیر آقای حجاریان! محروم‌نوازی «پُز روشنفکری» نیست تا به اقتفای قدرت «مهتران» را بر «کهتران» مانوس سازد! غایت قصوای چنان تواضع کردنی، تظاهر کردنی است از جنس تصنع!
جناب حجاریان هر چند از سر عجز فرموده‌اند: «اصلاحات حال و روز خوبی ندارند ولی تنها راه رهایی کشور از معضلات همین اصلاحات است و هنوز هیچ بدیلی در مقابل آن وجود ندارد» اما همان‌طور که شخصا و پیشتر خدمت ایشان معروض داشتم؛ قبل از هر اصلاحی همت خود را می‌بایست صرف درمان و استعلاج آلام روحی- روانی خودتان و جماعتی فرمائید که در برزخ هویت و منجلاب منیت، خودفریبی می‌کنند!
آن مزاری که از 76 تاکنون بر سرش بی‌تابی می‌کنید چیزی جز قبری خالی نیست! در این قبر چیزی جز نفرت نانباشتید!
بالغ بر 20 سال است جنبش مسمی به اصلاح‌طلبی‌تان را با حربه «هیولاسالاری» تنها مستظهر به نفرت از رقیب کرده و با ترویج ترس از رقیب و فریب و ارعاب مردم با این هشدار که «اگه به ما رای ندیدن هیولاها می‌خورن‌تان»! برای مانائی‌تان در قدرت صحنه‌آرایی فرموده‌اید. 20 سال است که با تجارت ترس، سرپا مانده‌اید آقای حجاریان.
