«بهزاد نبوی»، از چهره‌های شاخص جریان سیاسی خاص به تازگی در گفت‌وگویی آوانگارد با روزنامه آرمان امروز، مواضع جدیدی را پیرامون راهبردهای اصلاح‌طلبان مطرح کرده است.
او در یکی از بارزترین این راهبردها گفته است:
«آقای روحانی هیچ گاه نگفته من اصلاح‌طلبم و از اول تاکید داشت من معتدل و میانه‌رو هستم. یعنی حدی بین اصلاح‌طلب و اصولگرا. چرا توقع داریم همه وزرای او اصلاح‌طلبانی باشند که مثلا به تازگی از زندان آزاد شده‌اند؟ تا آنجا که من اطلاع دارم حتی ائتلافی با آقای روحانی صورت نگرفته که ایشان نسبت به مفادش عهدشکنی کرده باشد. علت رای اصلاح‌طلبان به آقای روحانی، صرفا به دلیل مصالح کشور و نظام بوده است.»
انکار ائتلاف اصلاح‌طلبان با رئیس‌جمهور روحانی چیزی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن عبور کرد...
کتمان و انکار این مسئله به معنی بی‌پاسخ گذاشتن هزاران سؤالی است که مردم و منتقدان درباره برجام، درباره تندخویی دولت آقای روحانی، درباره دلیل سیاه‌نمایی‌های اقتصادی، درباره علت تدوین قانون حبس منتقدان توسط اصلاح‌طلبان، درباره دلیل فدایی بودن اصلاح‌طلبان برای دولت، درباره تمجیدهای فراوان چپ‌ها از رئیس‌جمهور و غیره از دولت و البته از اصلاح‌طلبان دارند اما اکنون باید شاهد به مسلخ رفتن پاسخ این سؤالات باشند!
سؤالاتی که برآمده از 5 سال تجربه سیاسی و اجرایی در عمر جمهوری اسلامی ایران و عبرت‌های آن هستند اما اکنون اصلی‌ترین جریان حامی و مؤتلف با رئیس‌جمهور روحانی که حتی تا همین اخیراً نیز عنوان می‌کرد «ما و روحانی یکی هستیم» و عمده این سؤالات را نیز پدید آورده اینطور می‌گوید که ائتلافی با روحانی نداشتیم...
*آیا مواضعی مثل «فدایی دولتیم»، با روحانی یکی هستیم و تمام کارهای روحانی قانونیست، معنای ائتلاف نمی‌دهد؟!/ نبوی چه چیزی را انکار می‌کند...؟!
اظهارات نبوی درباره انکار ائتلاف با روحانی در حالی است که اصلاح‌طلبان در ایام دولت یازدهم و حتی همین اخیراً با صراحت اعلام می‌کردند که ما فدائیان دولتیم، باید دست روحانی و ظریف را بوسید و تمام کارهای روحانی قانونی است.
جالب آنکه مثلاً «آذر منصوری» از فعالان زن اصلاح‌طلب اخیراً در یک مصاحبه باز هم سخن تکراری 4 سال گذشته چپ‌ها را تکرار کرد و گفت: «اعتدال بخشی از اصلاح‌طلبی است.»
بدیهیست که این رفتارها یک ائتلاف و یکی شدن غیر قابل انفکاک را در مقابل دیدگان مردم قرار می‌داد و البته از جانب اصلاح‌طلبان هم اصراری نبود که گفته شود با روحانی در ائتلاف نیستیم.
البته برخی تحلیلگران همان روزها این هشدار را می‌دادند که اصلاح‌طلبان با «عدم حمایت رسمی از رئیس‌جمهور»، «عدم تشکیل ستاد انتخاباتی برای آقای روحانی» و «اکتفا به یک فایل تصویری برای طرح حمایت از دولت اعتدال»؛ به دنبال این هستند که روزگاری بگویند ما حامی روحانی نبودیم و با او ائتلافی هم نداشتیم!
اما این سخنان و استدلال‌ها به دلیل پروپاگاندای سنگین اصلاح‌طلبان در زمینه «حمایت غیر دموکراتیک و بدون مسئولیت از روحانی» حتی امروز هم شنیده نمی‌شود و فقط باید بهزاد نبوی و سایر بزرگان اصلاحات یکی یکی آنرا اعلام کنند تا برخی محافل باور کنند که چه خطری دامان سپهر سیاست کشور و فضای خدمتگزاری به مردم را تهدید می‌کند.
*قبل از بهزاد نبوی چه کسانی برای جدایی از روحانی زمینه‌سازی کرده بودند؟!/چرا مسئولیت اصلاح‌طلبان در قبال عملکرد دولت بیشتر از خود دولت است؟!
پروژه «طلاق سیاسی اصلاح‌طلبان از روحانی» اگرچه از 4 سال قبل هشدار داده شد اما تا امروز و تا زمان انتشار رسمی مصاحبه بهزاد نبوی، که رسمیت ویژه‌ای به آن داده شد؛ نشانه‌ها و زمینه‌سازی‌های دیگری هم داشته است.
چندی قبل بود که مرتضی حاجی، از چهره‌های اصلاح‌طلب ستادی، پیش از انتصابش به سمت مدیرعاملی مؤسسه همشهری طی اظهاراتی از این گفت که «مسئولیت عملکرد روحانی بر عهده خودش است»!
حتی کسانی از اصلاح‌طلبان نظیر علی تاجرنیا صراحتاً از این گفتند که انتقادات ما به دولت روحانی از 2 سال دیگر تندتر خواهد شد و یا افکار عمومی از یک نماینده مجلس شنیدند که میزان نارضایتی از دولت در میان فراکسیون‌های مجلس و مجامع استانی بالاست.
این در حالی است که هیچیک از این افراد گویا بنا ندارند اشاره‌ای به نقش و مسئولیت خود در روی کار آمدن رئیس‌جمهور روحانی و عملکردهای مختلف او نسبت به مردم و نظام اسلامی داشته باشند.
نقشی که برخی تحلیلگران معتقدند از خود دولت هم بیشتری است زیرا این اصلاح‌طلبان بودند که همواره وعده‌هایی رنگین‌تر از دولت در قبال برجام به مردم می‌دادند، تندتر از دولت به منتقدان حمله و علیه آنها فعالیت کردند و البته آنها بودند که مدعی هستند هم در سال 92 و هم در سال 96 با پروژه‌های مختلفی از جمله ماجرای «تَکرار می‌کنم» سبب روی کار آمدن رئیس‌جمهور روحانی شده‌اند. اما اکنون می‌گویند که ما مسئول عملکرد دولت نیستیم و اساساً ائتلافی هم با روحانی نداشته‌ایم!
