ظریفیان تاکید کرد: برجام و مذاکرات آن قبل از روی کار آمدن دولت روحانی مطرح بود، آنچه رئیس جمهور انجام داد با مشورت، توصیه و نظارت بزرگان و شورای عالی امنیت ملی و فاز اجرایی برجام بود.
ظریفیان با اشاره به این که چه برجام موفق شود و چه نشود عنوان کاری که در آن زمان صورت گرفت یک کار عقلایی و متکی به خرد جمعی بود، عنوان کرد: مخالفان در همان دوره که کل نظام پای این قضیه ایستاده بودند، همین اظهارنظرها را مطرح می‌کردند. آن زمان مقام معظم رهبری تاکید کردند من به این هیئت مذاکره اطمینان دارم، سران سه قوه هم معتقد بودند این مسیر باید طی شود اما باز هم این بحث‌ها، گفت‌وگو، نقدها و هیاهو را مطرح می‌کنند ولی کار نظام با مدیریت روحانی و با توان گفت‌وگوی ظریف به نتیجه رسید.
وی با بیان اینکه به طور نسبی هر امر بشری صددرصد مطلوب نیست و دارای نکات مثبت و منفی است، گفت: برجام یک کار مثبت از سوی جمهوری اسلامی ایران تلقی می‌شود، دولت ایران در برابر پنج قدرت بزرگ پای میز مذاکره رفت و با توجه به مسائل کشور به یک نتیجه مطلوب نسبی رسید.
وی تاکید کرد: نباید انتقام بدعهدی آمریکا را از آقای روحانی گرفت و باید افکار عمومی را متوجه این مطلب کرد که این ترامپ و آمریکا است که بی‌اخلاقی می‌کند. نباید هر غلطی را که ترامپ می‌کند، روحانی پاسخش را بدهد.
درباره این سخنان سزاوار تذکر است که رهبر معظم انقلاب، با وجود تأکیدات مکرر بر غیرقابل اعتماد بودن آمریکا و بی‌اعتباری معامله با شیطان بزرگ، تنها به عنوان یک تجربه عبرت‌آموز و به شکل مشروط، اجازه اجرای برجام را دادند و در واقع نظام اجرای برجام را به 27 شرط مشروط کرد که متأسفانه این شرایط (رهبری، مجلس و شورای عالی امنیت ملی) مورد اهتمام دولت در 2 سال گذشته نبوده است.
بنابراین هم در مقدمات بحث و هم درباره شرایط و الزامات اجرای برجام، از سوی دولت و وزارت خارجه قصور و تقصیر صورت گرفته است. «اعتماد به آمریکا» (شیطان بزرگ) به هیچ وجه مسئله نظام نبوده و نیست، بلکه مسئله مدعیان اصلاح‌طلبی است که در طول 2 دهه اخیر به بزک آمریکا و متهم کردن نظام به ماجراجویی مشغول بودند و بالاخره دولت روحانی را هم در تله توهمات و بزک‌های خود گرفتار کردند.
رهبر معظم انقلاب ضمن حمایت کامل از تیم مذاکره‌کننده بارها تأکید کردند که آمریکا قابل اعتماد نیست اما برخی اعضای تیم مذاکره‌کننده و دولت مدعی بودند «به مذاکره با آمریکا خوش‌بین هستیم» و «امضای کری تضمین است.» و «برای اعتبار آمریکا بد می‌شود که نخواهد برجام را اجرا کند.» با سپری شدن 21 ماه از اجرای برجام، شاهد نقض مکرر برجام توسط دولت‌های اوباما و ترامپ (دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان کنگره) بوده‌ایم.
آقای ظریفیان در عین حال باید توضیح بدهند که کدام قسمت از تعهدات آمریکا در برجام اجرایی شده و مورد نقض قرار نگرفته است؟ وقتی وزیرخارجه می‌گوید بعد از 21 ماه هنوز نمی‌توانیم یک حساب بانکی در انگلیس باز کنیم و رئیس بانک مرکزی هم تأکید می‌کند عایدی برجام تقریبا هیچ بوده است، یعنی برجام به طور نسبی اجرا شده است؟! توافقی که مطلقا یک‌طرفه شده، چگونه «به طور نسبی» اجرا می‌شود؟ و بالاخره اینکه، اگر برجام مسئله نظام است، چرا طوری نوشته شده که دولت پس از اوباما بتواند ادعا کند که این توافق مربوط به دولت اوباما است و دهن‌کجی بیشتری نسبت به آن انجام می‌دهد و هرچند هفته یک بار بر تعداد و تنوع تحریم‌ها اضافه کند؟!
