شباهت های زیادی از نظر فن آوری بین شهاب 2 و 3 وجود دارد اما شهاب 3 پیشرفته تر بوده و از نظر الکترونیک با فن آوری جدید و رایانه هدایتی پیشرفته از نظر سخت افزار و نرم افزار در ساخت آن استفاده شده است.
تا امروز نمونه های مختلفی از موشک شهاب 3 تولید و به نیروهای مسلح کشور تحویل داده شد که از نظر برد و زیرسامانه ها ارتقاء یافته اند اما همگی یک مرحله ای سوخت مایع بوده و از سامانه هدایت اینرسیایی برخوردارند. کلاهک آخرین نمونه های شهاب 3 از نوع جداشونده است که پس از رسیدن به قوس نزولی در ارتفاع مناسب از بدنه موشک جدا شده و به سمت هدف ادامه مسیر داده و باعث ناتوانی دشمن در انهدام آن می شود.
همچنین انواع مختلف کلاهک از جمله کلاهک بارانی روی این موشک قابل بکارگیری است. طول این نمونه ها حدود 16 و نیم تا 17 متر بوده و برد آنها تا یک هزار و 800 کیلومتر در نمونه های نهایی عنوان شده است. جرم کلاهک آنها نیز تا یک هزار کیلوگرم برآورد شده است.
با توجه به اینکه کمترین فاصله از نواحی غربی ایران تا دورترین نقطه در سرزمین های اشغالی به یک هزار و 200 کیلومتر نمی رسد خانواده شهاب 3 تهدیدی کاملاً جدی برای هر متجاوز و دشمن محسوب می شود.
گفتنی است برد این موشک به 2 هزار کیلومتر ارتقاء یافته که به معنای توانایی رسیدن به سرزمین های اشغالی فلسطین در صورت شلیک از نواحی غربی کشور است. موتور این موشک بیست و شش هزار و 760 کیلوگرم نیروی رانش تولید می‌کند که برای طی مسافت 2 هزار کیلومتر کافی است. اگر قرار بر این باشد که برد شهاب 3 بیشتر شود، از کلاهک‌های کم وزن‌تر استفاده می‌کنند و به همین دلیل، وزن کلاهک‌های آن از ۷۶۰ تا یک هزار و 158 کیلوگرم متفاوت است.
با این حساب باید سه‌گانه «شهاب»، «قدر» و «سجیل» را نامزدهای اصلی نابودی اسرائیل دانست؛ موشک‌هایی که از فاصله دور می‌توانند به سمت سرزمین‌های اشغالی شلیک شوند.
