قبلاً گفته بودیم که دولت دوازدهم با انبوهی از مشکلات متنوع و مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، امنیتی، اقتصادی و... در سه حوزه داخلی، منطقه‌ای و جهانی روبه‌رو است که مهم‌ترین آنها مربوط به حوزه اقتصاد و مسائل مرتبط با معیشت، اشتغال و رونق تولید و عبور از رکود است، خاصه اینکه با تصویب اولیه و تحمیل تحریم‌های جامع جدید موسوم به 722 S از سوی شیطان بزرگ امریکا عملاً برجام برای چندمین بار و به صورت کامل نقض شده و یک اجماع داخلی و بین‌المللی، درباره نافرجام بودن برجام شکل گرفته و به‌جز شخص آقای روحانی دیگر کمتر کسی را می‌توان یافت که به برجام دلبسته و به دنبال گلابی کرم‌زده آن باشد. هم اینک علاوه بر عزم امریکا برای تشدید تحریم‌های تجمیعی و فلج کننده جدید، متأسفانه شاهد یک اراده جمعی و بین‌المللی پنهان برای اعمال فشار بر جمهوری اسلامی ایران هستیم و کشورهای مختلف از شرق تا غرب و از چین تا کشورهای کوچک و بزرگ عرب در حاشیه خلیج فارس به انسداد حساب‌های بانکی ایران اقدام می‌نمایند. به این ترتیب هر عقل سلیمی نافرجام بودن تلاش چهار ساله دولت یازدهم برای لغو تحریم‌های غرب را تأیید می‌کند.
آن چیزی که هرگز نباید چشم واقع بین خود را بر آن ببندیم، این حقیقت است که ریشه اصلی مشکلات کشور -از گذشته تاکنون- را باید در فرصت سوزی و عدم استفاده از ظرفیت‌های داخلی و دل‌بستن به بیگانگان جست‌وجو کرد. بر اساس قرائن و شواهد فراوان، دولت یازدهم با یک تفکر غلط، زلف حل مشکلات کشور (حتی آب خوردن مردم) را به توافق با غرب بر سر چالش هسته‌ای ایران و برجام گره‌زده و با ساده اندیشی ناشی از نوعی توهم و خوش خیالی بر این باور بود که با توافق با شیطان بزرگ (به زعم روحانی کدخدا) می‌توان تمام تحریم‌ها را یکجا لغو نمود و رونق را به اقتصاد ایران برگرداند، اما تجربه تلخ چهار سال گذشته خلاف این تفکر غربگرایانه را ثابت کرد. اینک نه تنها تحریم‌ها لغو نشده، بلکه رکود مرگبار اقتصاد کشور را فلج کرده‌است، به‌عکس تبلیغات دولت تورم 20 تا 40 درصدی به مردم فشار مضاعف وارد کرده است، بانک‌ها با ورشکستگی روبه‌رو شده‌اند، حجم نقدینگی به صورت کابوس وحشتناک اقتصاد کشور را به فروپاشی تهدید می‌کند، فاصله طبقاتی به شدت افزایش یافته است، تحریم‌های جدید در راه است، اتحاد «شرارت عربی- عبری –غربی» با محوریت رژیم وهابی سعودی حاکم بر حجاز علیه ایران در حال شکل‌گیری است.
در چنین وضعیتی انتظار منطقی این است که دولت آینده با نگاهی واقع‌بینانه به انبوه مشکلاتی که برخی از آنها در زیر اشاره می‌شود، راهی عملی و منطقی برای عبور از آنها ارائه کند: 1 - مشکلات منابع آب و مدیریت آن 2 - مشکلات زیست محیطی 3 - مشکلات صندوق بازنشستگی 4 - مشکل تورم بودجه جاری دولت و مشکل تورم پسارکود 5 - مشکل ورشکستگی نظام بانکی 6 - مشکل حجم افسارگسیخته نقدینگی 7 - مشکل بیکاری، اشتغال و معیشت 8 - مشکل فقر مطلق عمومی 9 - مشکلات بحران‌های ناشی از اختلاف طبقاتی 10 - مشکل فساد اعم از فساد اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی 11 - مشکل رکود مرگبار اقتصادی 12 - مشکل تورم و کاهش ارزش پول ملی 13 - مشکلات به روز نبودن و عدم تحرک و پاسخگو نبودن سیستم اداری کشور و فساد اداری 14- مشکل مدرک گرایی 15 - مشکل الگوگیری محض همراه با ترس از غرب 16 - مشکل نظام یارانه‌ها 17 - مشکل مسکن 18 - مشکل موانع تولید 19- مشکلات عدیده و گسترده حاشیه‌نشینی 20 - مشکلات وسیع و تهدیدات دنیای مجازی 21 - مشکلات ناشی از انواع مخدرها 22 - مشکلات هویت ملی 23 - مشکلات ترافیک شهری به‌ویژه در شهرهای بزرگ 24 - مشکلات سامانه و نظام حمل و نقل شهری و بین شهری 25 - مشکلات صادرات و واردات 26 - مشکلات و آسیب‌های گسترده نظام خانواده و بی میلی به تشکیل خانواده و تکثیر نسل پیری جمعیت 27 - مشکلات سرخوردگی اجتماعی و اعتماد ملی 28 - مشکل ظهور پدیده واگرایی جغرافیایی به‌ویژه در استان‌های مرزی 29 - مشکلات اشرافیگری و مسابقه اشرافیت در بین مسئولان و تشدید فاصله با مردم 30 - مشکل مصرف گرایی همراه با اسراف و تبذیر 31 - مشکل دین گریزی 32 - مشکل انقلاب گریزی 33 - مشکل ناهمگونی و عدم تجانس دانشگاه و صنعت 34 - مشکلات نظام مالیاتی 35 - مشکلات افزایش تهدیدات بیرونی با تغییر رویکرد امریکا از راهبرد «هویج و چماق» به راهبرد «چکش و سندان» و...
آنچه بیان شد تنها نمونه‌هایی از میان انبوه مشکلات موجود در کشور ماست که برخی از آنها از مرز آسیب عبور کرده و شکل بحران به خود گرفته، برخی دیگر موجب تشدید اثر و آسیب در موارد دیگر شده و برخی نیر در کنار یکدیگر، سبب هم‌افزایی آسیب‌ها و تسری آنها از یک حوزه به سایر حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی و... شده و ظهور زمینه‌های تهدید را فراهم می‌آورد. آنچه در این میان بیش از پیش نگران‌کننده است آسیبی است که از ناحیه مشکلات مذکور به باورها و ایمان مردم وارد می‌شود و در صورتی که هر چه سریع‌تر عزم ملی با رویکرد جهادی و روحیه انقلابی برای حل و رفع مشکلات صورت نپذیرد این آسیب از ناحیه باور مردم تجاوز کرده و متوجه اصل نظام شده و حفظ نظام را به مخاطره خواهد انداخت. برای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و انقلاب اسلامی که در عمر حدود 40 ساله خود منشأ تحولات شگرف و شکل‌گیری انقلاب و قیام مستضعفین علیه استکبار جهانی شده به‌رغم کینه ورزی و دشمنی استعمارگران و طراحی و اجرای توطئه‌ها و تحریم‌ها و... این حجم از مشکلات و موانع پیش پای ملت به هیچ وجه پذیرفتنی نیست.
