روزنامه آمریکایی لس‌آنجلس تایمز در مقاله‌ای نوشت: ایران روز جمعه انتخاباتی برگزار کرد که نرخ مشارکت در آن بالاتر از انتخابات ما بود. در واقع، طبق گزارش‌ها، سه چهارم ایرانی‌های واجد شرایط در این انتخابات شرکت کردند و به کاندیدای موردنظر خود رای دادند. با این حال، ما ایران را دشمن خود می‌نامیم.
اما عربستان که تاکنون حتی یک انتخابات ملی هم برگزار نکرده و توسط یک خانواده اداره می‌شود را دوست خودمان خطاب می‌کنیم و بعد به تمام دنیا می‌گوییم که ما حامی دموکراسی، انتخابات آزاد، آزادی انتخاب و حق تعیین سرنوشت هستیم!
لس‌آنجلس تایمز در ادامه نوشت: عربستان که ما آن را دوست و متحد خود می‌دانیم یک پادشاهی مطلق است؛ در صورتیکه ایران یک روز پیش از سفر دونالد ترامپ به ریاض یک انتخابات ریاست جمهوری بزرگ برگزار کرد.
البته تفاوت ایران و عربستان به اینجا ختم نمی‌شود. سعودی‌ها کتاب مقدس را ممنوع کرده‌اند؛ در صورتیکه مسیحیان و یهودیان در مجلس ایران کرسی‌های از پیش رزرو شده‌ای دارند که هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را تصاحب کند.
افزون بر این، طبق قراین و شواهد، پولی که در حمایت از حملات تروریستی 11 سپتامبر مصرف شد پول سعودی بود، در حالیکه تاکنون هیچ حمله تروریستی در خاک آمریکا به ایران نسبت داده نشده است.
همچنین، در ایران بیش از نیمی از صندلی‌های دانشگاه‌ها در اختیار زنان است اما در عربستان آنها حتی حق رانندگی هم ندارند.
لس‌آنجلس تایمز در پایان نوشت: با این اوصاف، آیا کسی می‌تواند توضیح دهد که چرا رئیس جمهور ما در اولین سفر خارجی خود باید به عربستان سعودی برود و چرا ما باید با چنین کشوری علیه ایران متحد شویم؟! چطور ممکن است در آینه نگاه کنیم و دو چهره متفاوت از خود نبینیم؟!
