همانطور که پیشتر اشاره شد تروریست ها در پوشش مدافعان حقوق بشر در ساختمان های سازمان ملل در ژنو رفت و امد می کنند، آن ها هم مثل ما به زبان فارسی صحبت می کنند و تفاوت ظاهری چندانی با دیگران ندارند، مردهاشان کراوات می زنند، روی کارت برخیشان نوشته است فرانسه یعنی نماینده فرانسه هستند! ماده گرگ ها بیشترشان اینجا پوشش قرمز به سر دارند، از آغاز اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل تقریبا از نهم اسفند ماه هر روز حضور دارند و فریاد حقوق بشر علیه ایران سر می دهند!
کسانی در اینجا لفظ حقوق بشر از حلقومشان بیرون می آید که روزگاری داعشی های زمانه خود بودند، البته می توان گفت بدتر از داعشی های امروز، کارهایی که آن ها علیه مردم ایران انجام دادند داعشی ها به گرد پایشان هم نمی رسند؛ قصه اش دراز است به اندازه 17 هزار نفر؛ از کندن پوست پاسدارهای جوان گرفته تا سیانور و ...
در اجلاس حقوق بشر سازمان ملل کشورها در رابطه با موضوعات مختلف اظهار نظر میکنند، از سوریه گرفته تا عراق و اختلافات هند و کشمیر و حقوق زنان و کودکان. گزارشگران گزارش می دهند، دلواپسان جقوق بشر ابراز نگرانی می کنند، برخی هم که زورشان به کدخداها نمی رسد تنها به دفاع بسنده می کنند. در این میان هستند کشورهایی که میلیون ها نفر را آواره کرده اند و با سیاست هایشان زنان و کودکان زیادی کشته شده اند، اما هیچ نهادی نامی از آن ها نمی برد، راحت در صندلی خود نشسته اند و گاهی هم ابراز نگرانی می کنند.
بیشتر سخنرانی ها و بیانیه خوانی ها مربوط به سازمان های به ظاهر مردم نهاد یا همان ان جی اوها می شود، این سازمان که معمولا به صورت پوششی در این قالب فعالیت می کنند بیانیه های مختلفی در مورد وضعیت حقوق بشر، وضعیت آب و هوای کره زمین، حقوق کودکان، حقوق زنان و ... بیان می کنند.
همانطور که اشاره شد تروریست های مدافع حقوق بشر هم هستند، اما مورد عجیب اینجاست که آن ها در ان جی او ها هم نفوذی دارند، پول نفاق و وطن فروشی داده اند و مثل همایش ویلپنشان در فرانسه اینجا هم آدم می خرند.
سازمان های مردم نهاد ساختگی که فقط برای همین کار راه اندازی شده اند، برای مثال یک سازمان مردم نهاد آفریقایی به نظر میرسد باید در مورد وضعیت حقوق بشر در آفریقا اظهار نظر کند، اما به یکباره از گوشی مترجم نام ایران به گوش می رسد، دقیقتر که می شوی میبینی بیانیه کلا درباره ایران و نقض گسترده(؟!) حقوق بشر در ایران است.
نوبت به یک سازمان حمایت از زنان می رسد، انسان با خودش میپندارد حتی اگر بخواهند در مورد ایران اظهار نظر کنند، موضوع مربوط به حقوق زنان خواهد بود،اما موضوع مربوط به سال ها پیش بود همان زمان که ایران درگیر جنگ در خط مقدم با دشمن بعثی بود، منافقین هم قصد داشتند در پایتخت اوضاع را برای ورود دشمن آماده کنند و هر روز در خیابان های تهران دست به ترورهای سازمان یافته میزدند. تروریست سخنران پشت میکرفونی که سازمان ملل برایش ایجاد کرده بود، فریاد میزد دولت ایران در سال هزار و سیصد و شصت و خورده ای دوستان ما را مجازات کرده است، کیست که نداند دوستان این تروریست ها در آن روزها چه ها با مردم ایران نکردند و ملت نمیدانست در خط مقدم صدام را از خاک میهن بیرون براند یا پشت سرش در تهران و دیگر شهرها ناموس فروخته ها را بپاید.
هیچ کس هم اعتراضی نمیکند که به قول مجلسی ها بگوید لطفا حداقل در موضوع صحبت کنید، اگر اتهامی هم میچسبانید. از همه چیز خنده دارتر اینکه همین تروریست ها همین قاتلان هفده هزار ایرانی منبع و ماخذ بسیاری از گزارش های ضد ایرانی هستند که گزارشگران ویژه حقوق بشر تهیه میکنند.
