«محمد سریعالقلم» از استادان اصلاحطلب و فردی گفته میشود مشاور رئیسجمهور روحانی است به تازگی طی مقالهای با عنوان «چگونه مشکلات سیاست خارجی را کاهش دهیم؟» نوشت:
کنفرانس اخیر امنیتی مونیخ، چرخشهای جدیدی را در قبال ایران نشان میدهد. عربستان، اسرائیل و ترکیه هر آنچه خواستند علیه ایران روا داشتند...اگر واکنش ایران در کنفرانس مونیخ را تحلیل محتوا کنیم، حکایت از پدیدهای میکند که در علم روابط بینالملل به آن "قربانی شدن" (Victimization) میگویند. ما از آن جمع سیاسی و امنیتی درخواست کردیم: با ما مهربان باشید. به ما احترام بگذارید. لطفاً دیگر تحریم نکنید. ما اهل دیالوگ هستیم. روشهای حل اختلاف باید دیپلماتیک باشند. ما همیشه از خود دفاع خواهیم کرد. ضمناً 278 سال است به کشور دیگری حمله نکردهایم. این ادبیات آمیخته با مهر و محبت و اخلاق حتی در سیاست داخلی کشورها مانع از اقدامات مخالفان نمیشود چه برسد در محیط سنگلاخ سیاست جهانی.
وی در ادامه با تأکید بر این معنا که امنیت ملی و اقتدار یک کشور تابعی از توسعه اقتصادی است، مینویسد: نیاز داریم تا از سیاست خارجی تدافعی به سیاست خارجی اقتصادی منتقل شویم. مدیریت کارآمد کشور بدون ارتباطات گسترده با قدرتهای میانی امکانپذیر نیست زیرا برای بهروز کردن کشور نیاز به دانش و روشهای جدید داریم. خود را از صفحه اول روزنامههای جهان خارج کنیم. مانند کرهایها، ژاپنیها و چینیها آرام کار کنیم. خود را به طور قربانی نشان دادن، نوعی نمایشِ ضعف است. شعاع دوایر مدیریتی در کشور را قدری بزرگتر بگیریم. حکمرانی و سیاستورزی با ارقام است. آیا آرمانی بالاتر از خوب زندگی کردن اقتصادی و فرهنگی مردم ایران وجود دارد؟
*سریعالقلم نظیر این صحبتهای خود را پیش از این هم تکرار کرده است.
او زمانی در یک سخنرانی گفته بود: ما بعنوان یک قدرت میانپایه نمیتوانیم دهها اولویت داشته باشیم... ما میان قدرتیابی داخلی و قدرت سیاست خارجی هنوز تصمیم جدی نگرفتهایم!
منظور او مشخص است. یعنی ما اساساً یک قدرت منطقهای و جهانی نیستیم که بخواهیم در قبال تحولات بینالمللی عملگری کنیم. اکنون نیز بهتر است از نسخه چینیها و ژاپنیها استفاده کنیم.
جالب آنکه سریعالقلم موضع خود را درباره کارآمدی نسخه اسلام و تلویحاً ولایت فقیه نیز در کتابش با عنوان «اقتدارگرایی در عهد قاجار» روشن کرده است.
او در کتاب خود اشاره میکند که اسلام کسانی مثل شهید شیخفضلالله نوری، اسلامی عقب مانده است که توانایی تطابق با لیبرالیسم بعنوان دروازه ورود به وادی پیشرفت را ندارد!
سریعالقلم در صفحه 174 کتاب خود صریحاً بیان میکند که «عنصر مهمی که در ژاپن باعث خروج از اقتدارگرایی شد، در تناقض نبودن مردمسالاری و لیبرالیسم غربی با مرامهای فکری، فلسفی و فرهنگی ژاپن بود»!
او در کتاب خود چندین مرتبه اشاره میکند که اسلام (منظور اسلام ناب است) با لیبرالیسم کمتر از «5 درصد»! قرائت مشترک دارد.
و لذا اصلا عجیب نیست فردی که گفته میشود مشاور آقای روحانی است و در اجلاسهای خارجی نیز با کراوات ظاهر میشود نسخه مدلهای ژاپن و چین که کشورهایی بیآرمان و منحل شده در ساختار دهکده جهانی آمریکا هستند و جرأت هیچ عملی جز در راستای منافع آمریکا را ندارند؛ پیشنهاد کند.
قبل از این، «حسین مرعشی» سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی نیز چند مرتبه بحث عدم امکان جمع میان انقلابی بودن و اقتصادی بودن ایران را مطرح کرده است.
گفتنیست، رئیسجمهور روحانی شعار انتخاباتی بازگرداندن احترام به پاسپورت ایرانی را از تعالیم سریعالقلم در کتاب «عقلانیت و توسعهیافتگی» وی اخذ کرده بود.
این در حالی است که رتبه پاسپورت ایرانی در دولت آقای روحانی به گواه نهادهای بینالمللی تنزّل پیدا کرده و به رتبه 191 رسیده است.