گروه سیاسی- وی در خرداد 92 در دیدار با جمعی از امرای بازنشسته ارتش با بیان اینکه این سوال در ذهن خیلی‌ها مطرح می‌شود که به وعده‌هایی که داده‌ام چگونه می‌خواهم عمل کنم، گفت: والله العظیم اگر مشکلات این کشور راه حلی نداشت، من کاندیدا نمی‌شدم. نمی‌خواهم بگویم مردم ما سرخورده شده‌اند، اما دلسرد هستند اگر ایرانی و مسلمان نبودیم، این سخت‌ها حق ما بود اما ایرانی هستیم و این سرزمینی که سراسرش معدن الماس است، متعلق به ماست و نیروهای جوان و تحصیلکرده ما واژه بهتر از الماس لایق‌شان است.
به گزارش افکارنیوز، روحانی در ادامه می گوید: همه کارخانه‌دارها به اتفاق قول می‌گویند که رونق ما فعلا 60 درصد است و پتروشیمی هم همین را می‌گوید؛ ما شاهدیم که طرح‌های پارس جنوبی خوابیده و تمام وعده‌هایی که برای پارس جنوبی داده شد، هنوز عملی نشده و فقط 8 فاز کار می‌کند و من این را از متخصصان سوال کردم.
وی با بیان اینکه مشکلات موجود قابل حل است و در دولت تدبیر و امید به حول و قوت الهی در ماه‌های اولیه موانع تولید را از پیش رو برخواهد داشت، گفت: بدانید اگر موانع تولید برداشته شود، کار به حرکت درمی‌آید و این شدنی است؛ ما در یک مسیر دو راهی قرار داریم که یا باید مسیر اعتدال و عقلانیت را برگزینیم و یا مسیر اسراف، تندروی و شعار.
روحانی در این جلسه در سال 92 تاکید می کند که "برای این قفل‌ها کلید وجود دارد و برای همه آنها راه حل پیدا کنید اما نه با شعار دادن و به دنیا فحش دادند."
امروز اما دولت روحانی بر خلاف وعده های وی کارنامه خوبی به گفته کارشناسان در حل مشکلات اقتصادی به خصوص تولید داخلی و معیشت مردم نداشته است.
روحانی در سخنانی همین چندی پیش گفت به زمان قاجار برگشتیم و سیستم ها بسته شد و ...
روحانی از صدا و سیما هم انتقاد کرد که چرا سراغ قصاب ها رفته و از مشکلات قیمت ها گزارش تهیه کرده است.
انتقادات و هجمه های روحانی به منتقدان در طول این سه سال و نیم با عناوین "آلزایمر سیاسی ،وجود مشکلات به خاطر عذاب الهی،آب شور نخورید،تازه به دوران رسیده ها، تخریبگر، حامیان افراط و ... بارها منتقدان را با جملاتی اینچنینی پاسخ داد.
در دولت یازدهم اما هرگاه سخن از عمل نشدن له وعده ها و شعارها می شود دولتی ها مشکلات را به دولت قبل نسبت می دادند و سوالی که مطرح می شود این است اگر آقای روحانی و دولتی ها نمی توانند مشکلات کشور را حل کنند چرا قبول مسئولیت کردند.
آقای روحانی در سال 92 به صراحت از وضعیت تولید شکوه و گلایه می کند اما امروز باید پاسخ دهد عملکرد وی در دولتش برای تولید چه بوده است در صورتی که امروز رکود سنگین اقتصادی در کشور حاکم است و بسیاری از کارخانه ها تعطیل شده اند.
آقای روحانی در سال 92 گفته بود مشکلات قابل حل است، اگر قابل حل بوده چرا هنوز مشکلات به دولت قبل سوق داده می شود و حتی اگر برای دولت قبل هم بوده چرا در این دولت طبق وعده خود آقای روحانی که گفته بود قابل حل است،همچنان این مشکلات به ویژه در مسائل معیشتی ادامه دارد؟
به نظر می رسد اکر آقای روحانی توانایی حل مشکلات را ندارند و دولت وی نتوانسته مشکلاتی که وجود داشته را حل کند بهتر از سکان اداره کشور را تحویل کسانی دهد که توان حل مشکلات را دارند.
