پایگاه آمریکایی "هافینگتون پست" (Huffington Post) با انتشار گزارشی به تاثیر آزادی حلب بر روابط منطقه ای و بین المللی بویژه در رابطه با ایران، سوریه، ترکیه، روسیه و آمریکا پرداخته است.
بسیاری از پایگاه های آمریکایی در تحلیل های خود پس از آزادی حلب، از احتمال بروز اختلافات میان ایران و روسیه سخن به میان آورده و حضور سردار سلیمانی در حلب را محکوم کرده اند. هافینگتون پست نیز از "رژه پیروزی" سردار سلیمانی در حلب سخن به میان آورده و آن را موجب ناراحتی ژنرال های روس دانسته است.
این پایگاه آمریکایی می نویسد: «روابط مسکو و تهران پس از آزادی حلب چگونه خواهد بود؟ به نظر می رسد که اتحاد استراتژیک ایران و روسیه از بین نخواهد رفت اما آن ها اختلافاتی را پیش رو دارند که باید برای حفظ اتحاد خود به این اختلافات بپردازند.»
هافینگتون پست با طرح ادعایی عجیب عنوان می کند: «در حقیقت روسیه تمایل دارد که به ایفای نقش مستقیم نظامی در سوریه پایان دهد در حالی که ایران به دنبال گسترش نقش نظامی خود در جنگ است. روسیه به دنبال تقویت ارتش سوریه به عنوان پشتیبانی برای رژیم این کشور است. اما ایران به دنبال تشکیل مدلی از سپاه پاسداران در سوریه و عراق برای تضعیف ارتش این کشورها و قدرت بخشیدن به گروه های شبه نظامی است.
این ها موضوعاتی ظاهری نیست بلکه اختلافاتی جدی است؛ اما باز هم به معنای شکننده بودن اتحاد ایران و روسیه نیست. ژنرال قاسم سلیمانی پس از آزادی حلب، در خیابان های این شهر رژه پیروزی رفت و روسیه را با این اقدام خود خجالت زده کرد. هرچند این اقدام موجب خشم ژنرال های روس است اما تصمیم سازان در مسکو، به اعتراض آشکار نسبت به آن نخواهند پرداخت چرا که می دانند ایران مصمم است تروریست های داعش را از عراق و سوریه خارج سازد. تشکیل هلال شیعی یک اولویت استراتژیک برای ایران است و روسیه نیز با این موضوع مشکلی ندارد.»
هافینگتون پست در ادامه با اشاره به حضور ضعیف اوباما در منطقه خاورمیانه و پیروزی ایران و روسیه در سوریه، عنوان می کند که پوتین، پس از این پیروزی ها به دنبال تعامل با دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا خواهد بود و با توجه به اتحاد تهران و مسکو، روابط ایران و آمریکا نیز به همین علت بهتر خواهد شد.
به اعتقاد این پایگاه آمریکایی جلسه سه جانبه "ایران، روسیه و ترکیه" در رابطه با سوریه به عنوان سکوی پرشی برای ایجاد روابط جدید با آمریکا است. هافینگتون پست در ادامه تحت عنوان "حلب: هدیه پوتین به ترامپ" می نویسد:
«آمریکا که به انتخاب خود از حضور در سوریه خودداری کرده و در نتیجه به حاشیه رانده شده و تضعیف شده است؛ واشنگتن خود را به خنده های جان کری، که یک وزیر خارجه ضعیف است و دست دادن هایش با سرگئی لاوروف همتای روسی خود، راضی کرده است و اکنون دولت اوباما واشنگتن را با مشکلات فراوان به خاطر حلب به حال خود رها می کند. دولت اوباما با کنار کشیدن از سوریه به رقم خوردن یک تراژدی در حلب کمک کرد و راه را برای گسترش نفوذ روسیه در خاورمیانه هموار کرد. در همین حال اوباما، مداخله نظامی جمهوری اسلامی در حلب را مبارک خوانده و به خاطر آن از ایران تقدیر نیز می کند. اوباما در حالی کاخ سفید را ترک می کند که از دو خط قرمزی که تعیین کرده بود عقب کشیده است: تاکید بر کنار رفتن اسد از قدرت و هشدار نسبت به استفاده دمشق از تسلیحات شیمیایی.
اکنون پوتین پیش از ورود ترامپ به کاخ سفید، در حال افزایش گسترش حضور نظامی در حلب و توسعه همکاری نظامی و سیاسی با ایران و ترکیه است. پوتین می خواهد دستاوردهای خود در سوریه را به عنوان هدیه ای به ترامپ نشان دهد تا ترامپ دیگر مشکلی برای مبارزه با تروریست ها نداشته باشد. اما استراتژی پوتین به همین تعارفات با ترامپ تمام نمی شود. سوریه دروازه ای برای روسیه بوده است تا خود را به عنوان یک قدرت بین المللی مطرح نماید و اکنون پوتین برای معاملاتی بزرگ آماده می شود.
هر چند پوتین این موضوع را انکار کند اما او با اتحاد با ایران، جایگاه و اهمیت استراتژیک ایران در منطقه بویژه در سوریه را تقویت کرده است. او مدعی است که با اسلام گرایان تندرو مخالف است و نمی خواهد که آن ها به قدرت برسند. اما اکنون روشن شده است که منظور او سنی ها هستند نه شیعیان.
شاید دوره آینده را بتوان دوره پوتین - ترامپ نامید. جلسه سه جانبه روسیه، ایران و ترکیه که پیش از ورود ترامپ به کاخ سفید برگزار شد، به گونه ای آمادگی برای این دوره و هموار کردن مسیر برای تعامل با او بود. خاک سوریه به عنوان یک سکوی پرش در این رابطه مورد استفاده قرار گرفت.
روسیه، ایران و ترکیه نیز با این موضوع مشکلی ندارند. با توجه به تمایل پوتین و ترامپ به همزیستی و معامله گری، پوتین موفق شده است خود را به عنوان شریک درجه یک احتمالی دونالد ترامپ نشان دهد. ایران قصد دارد با همراهی با روسیه و اثبات کردن خود به عنوان متحدی استراتژیک و شریکی که در میدان جنگ برای روسیه ضروری است، کوتاه ترین مسیر به سوی کاخ سفید را به دست آورد. ترکیه نیز به نوبه خود می داند که بهترین راه حفظ منافعش، پیوستن به کاروان روسیه و سفر از حلب به کاخ سفید است.»
506
