اندیشکده دست راستی «امریکن انترپرایز» در گزارشی در مورد رونمایی پهپادهای جدید ایران با قابلیت ایجاد اخلال در سامانه‌های راداری دشمن، نوشته است که چنین توانمندی‌هایی می‌تواند بر ناوگان پهپادی دیگر کشورهای منطقه اثر بگذارد. متن این گزارش در ادامه آمده است:
پرنده‌های هدایت‌پذیر از دور (پهپادها) به زمینه‌ای بدل شده‌اند که جایگاهش هر روز بیش از پیش در دکترین نظامی ایران برجسته می‌شود. به نظر می‌رسد که ایران هر ماه یک پهپاد یا یک قابلیت پهپادی جدید رو می‌کند. هرچند که ایران اولین بار در دهه 1980 پهپاد تولید کرد، اما این کشور تنها در 6 سال نخست این دهه انواع مختلفی از پهپادهای شناسایی، پهپادهای «کامیکازه» (انتحاری) و پهپادهای متنوع تهاجمی تولید کرده و علاوه بر این ادعا کرده است که پهپادهایی در اختیار دارد که بدون نیاز به کنترل در امتداد خط دید و با جی‌پی‌اس (GPS) هدایت می‌شوند.
اگر گزارشی که در چندین روزنامه ایرانی بازنشر شده دقیق باشد، یعنی ایران ناوگان پهپادی خود را با پهپادهایی که می‌توانند روی ارتباطات دشمن پارازیت انداخته و ارتباط بین پهپادهای دشمن و هدایت‌کننده‌هایشان را مختل کنند، تکمیل کرده است.
با این خال، هنوز مشخص نیست که آیا ایران واقعا به این فناوری دست یافته یا این ادعا صرفا یک هدف گذاری است. هرچند که رسانه‌های ایرانی معمولا اغراق می‌کنند، اما در هر حال توان هک و مهندسی ایران در حال پیشرفت است و این یعنی حتی اگر این پهپاد هنوز به نقطه هدف مورد نظر نرسیده باشد هم احتمالا ایران به زودی به این توانمندی دست خواهد یافت. چنین توانی اگر بر پهپادهای ایالات متحده اثرگذار نباشد، قطعا بر ناوگان پهپادی کشورهای منطقه اثر خواهد گذاشت.
به نظر می‌رسد تأکید ایران بر پهپادها، سرمایه‌گذاری روی راهبردهای جنگ نامتقارن است. هرچند ایران به صورتی فزاینده در منطقه فعالیت نظامی دارد، اما عمده قدرت خود را از طریق نوابش یا شمار معدودی "مربی نظامی" بسط می‌دهد. با وجود آنکه تنش‌ها افزایش یافته و احتمال درگیری با عربستان سعودی یا دیگر کشورهای شورای همکاری خلیج (فارس) قوت گرفته، اما بعید است که ایران به عامدانه درگیر جنگ مستقیم دریایی یا رویارویی با ارتش‌ها شود. ممکن است که این کشور بخواهد با خرید هواپیما از روسیه یا چین جان تازه‌ای به نیروی هوایی‌اش دهد یا ناوگان دریایی‌اش را نوسازی کند، اما تأکید این کشور بر انواع مختلف پهپادها، این گمانه را مطرح می‌کند که نیروهای نظامی ایران احتمالا برای نوعی متفاوت و کم‌خسارت‌تر از درگیری در آینده آمده می‌شوند: درگیری‌ای که در آن پهپادها برای هراساندن یا ایجاد مانع در برابر تجهیزات گران قیمتی که توسط همسایگان عرب این کشور یا پادشاهی‌هایی عربی حاشیه خلیج فارس استفاده می‌شود، به کار گرفته می‌شوند.
