آفتاب یزد نوشت: اصولگراها از طرفداران به مراتب ثابت‌تری به نسبت اصلاح طلبان برخوردار هستند که این ویژگی حیات سیاسی و کنش‌های فکری- اجتماعی اصلاح طلبان را با مخاطره بیشتری همراه می‌سازد و از این رو نیازمند تأملی هدفمند و کارشناسانه از سوی احزاب و بزرگان اصلاح طلب است.
جریان اصلاح‌طلبی در شرایط حاضر به اجبار یا براساس یک راهکار یا استراتژی، بخشی از هویت خود را به دلیل فاصله گرفتن از برخی نیازها و خواسته‌های طرفدارانش و همراه شدن با جریان‌های نزدیک سابقا دور برای وصل شدن و اتخاذ رویکردی معطوف به قدرت، از دست داده است؛ اتفاقی که اگر بیش از حد ادامه یابد در کوتاه مدت می‌تواند نوآوری‌‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی آنها را با چالش مواجه کند، شرایط را برای نفوذ و تأثیرگذاری نیروهای غیرهمسو ایجاد کند و جریان اصلاح‌طلبی را با مصلحت‌اندیشی‌های منفعت‌طلبانه برخی از نیروهای تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز از درون استحاله نماید. در بلندمدت هم موجبات هضم آرام اندیشه و هدف آنان را در بازی‌های فرسایشی قدرت فراهم آورد. با این روند بیم آن می‌رود که با مخدوش شدن هویت متشخص اصلاحات، استراتژی‌های اتخاذ شده که غالبا غیرجذاب، دمده و فاقد خلاقیت و نوآوری است بخش سرنوشت‌ساز سرمایه اجتماعی مجموعه اصلاح‌طلبی را دلزده و طرد نماید.
این روزنامه می‌افزاید: بی‌توجهی به خواست طرفداران اجتماعی اصلاحات، مصلحت‌طلبی‌های آسیب‌رسان به هویت اصلاح طلبی، کوتاه‌آمدن‌های پیاپی در تقابل‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی و بهره گرفتن از نیروهای بیش از حد محافظه‌کار و کم‌دغدغه در این زمینه خطری جدی برای اصلاح طلبان و نزدیکان سیاسی آنها به نظر می‌رسد که می‌تواند با مأیوس نمودن حامیان اجتماعی، مخدوش شدن غرور سیاسی- اجتماعی آنها و تهی شدن جریان از رویکردهای خلاق و افق‌های فکری- رفتاری نو و هماهنگ با خواسته‌های متنوع مردم، فعالیت سیاسی آنها را به ویژه در انتخابات مختلف از جمله انتخابات ریاست جمهوری آینده با چالش مواجه گرداند.
در حال حاضر اما احساس می‌شود بی‌توجهی به خواست بخش سرنوشت سازی از مردم که برآورده شدن مطالباتشان را در جریان اصلاح‌طلبی دیده‌اند به همراه کوتاه آمدن و دست‌زدن به یک معامله مصلحتی- منفعتی در مورد عدم پافشاری بر ریاست دکتر عارف می‌تواند ضمن خدشه وارد شدن مجدد به هویت اصلاح‌طلبی و غرور سیاسی- اجتماعی طرفدارانش، احساس یک شکست استراتژیک و سازماندهی شده از سوی رقیب را در بدنه اصلاح‌طلبی کشور ایجاد کند.
این احساس به حتم ریزش بخش دیگری از سرمایه اجتماعی این جریان را به همراه خواهد داشت. اتفاقی که در فرصت باقی مانده تا انتخابات ریاست جمهوری 96، احزاب اصلاح طلب به ویژه با شرایط اقتصادی و سیاسی امروز، نخواهند توانست به راحتی جبران نمایند.
