ندیشکده «شورای سیاست خارجی آمریکا» در بخش پایانی گزارش خود با اشاره به دیدگاه ریاض نسبت به حوثی‌های یمن که آن‌ها را گروه شیعه ضد دولت یمن که رشدش در اواخر سال 2014 با اشغال صنعا پایتخت یمن و تشکیل ائتلاف به رهبری عربستان علیه حوثی‌ها شکل گرفته و نبرد نیابتی ایران که همگی را نشانی از ضعف ریاض بر شمرد نوشت: ایران نیز همزمان خود را موقعیت مشابه در دفاع از متحد شیعه خود می‌بیند. از آغاز درگیری‌های داخلی سوریه در مارس 2011، ایران از متحد دیرینه خود و حکومت «بشار اسد» حمایت مالی و نظامی کرده و حزب‌الله مهمترین بازوی نبردهای نیابتی این کشور، نقش مهمی را در نبرد با مخالفان دولت سوریه ایفا می‌نماید و حدود هشت هزار نیرو به این کشور گسیل داشته و حدود هزار کشته (شهید ) نیز داده است. با این وجود، حزب‌الله کماکان پایبند به هدفش نهایی‌اش نبرد علیه تروریستهای تکفیری است.
نویسندگان در بخشی دیگر با اشاره به اتخاذ تصمیم‌هایی چون نسبت دادن تروریست به حزب‌الله لبنان، موفقیت‌های ایران در عرصه نبردهای نیابتی در منطقه و عدم حمایت عربستان سعودی از لبنان با پرداخت نکردن کمک مالی 4 میلیارد دلار به این کشور و عدم حمایت از ارتش لبنان که نشانگر باختن در عرصه رقابت منطقه‌ای است، نوشت: اینک با پیدایش داعش، گروه‌های شیعه پشت ایران متحد شده‌اند و اعراب به رهبری عربستان متلاشی شده‌اند. در واقع گروهای شبه نظامی ایجاد شده از سوی داعش با پادشاهی سعودی اختلاف پیدا کرده‌اند و حتی این کشور هدف حملات این گروه‌ها نیز قرار گرفت که نمونه‌اش را در حمله به مساجد عربستان سعودی شاهد بودیم. بنابراین سعودی‌ها خود را در موضع نامناسبی به طور همزمان در برابر ایران به عنوان دشمن راهبردی خود از یک سو و مواجهه با تهدیدهای امنیتی اردوگاه فرقه‌ای خود می‌بینند.
همچنین اوج سریع داعش در عراق و سوریه منجر به شکل گیری پایگاه‌های ایران در این کشورها شده است. هرچه داعش بیشتر در عراق پیش برود، امنیت بغداد وابسته تر به ایران می‌شود. ایران و شبه نظامیان شیعه تحت حمایت این کشور خلا امنیتی ناشی از افت ارتش عراق را پر کرده‌اند.
در انتهای این یادداشت آمده است: با توجه به افت رهبری آمریکا در منطقه، نفوذ فزاینده ایران، گسترش درگیری‌های عربستان در دوره ملک سلمان، نبرد طولانی بین عربستان سعودی و ایران اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسد. هرچند که ایران و عربستان سعودی برای تسلط در منطقه رقابت دارند، این رقابت به طور عمیق‌تری به ستیزهای داخلی کشیده می‌شوند، همانطور که این مورد را در سوریه و یمن کشیده می‌شود شاهد تنش‌های قومیتی و خسارت‌هایی بر متحدان خود خواهند بود.
