این روزنامهها روز پنجشنبه در اقدامی هماهنگ سعی کردند با انداختن توپ به زمین احمدی نژاد از پاسخ به پرسشهای مهمی که در ماجرای اخیر پیش آمده طفره بروند.
بیشتر صفحات اول این روزنامهها به شرح زیر است:
- ایران: گریز رئیس دولت سابق از پاسخ به پرسش کلیدی (چرا اموال ایران را در آمریکا سرمایهگذاری کردید؟)
- آرمان: بیانیه احمدینژاد با طعم طلبکاری، ادامه دوئل احمدینژاد و جهانگیری
- اعتماد: هشدار روحانی، دفاع احمدینژاد
- آفتاب یزد (با عکس احمدینژاد): فرار به جای عذرخواهی
- مردمسالاری: فرار به جلو؛ گریز از پاسخگویی
- وقایع اتفاقیه: فرار ناپلئونی احمدینژاد
اکنون باید پرسید که فرار به جلو واقعی به جای پاسخگویی را کدام طیف مرتکب شدهاند؟ اولاً آقای عباس عراقچی و برخی مقامات مطلع دیگر تصریح کردهاند سرمایهگذاری کذایی در آمریکا در سالهای آغازین دولت اصلاحات و نه دولت احمدینژاد صورت گرفته است.
ثانیاً اگر این خبر را نادیده بیانگاریم و ماجرا را خلاف واقعیت به دولت قبل نسبت دهیم، باز هم صورت مسئله اصلی سر جای خود باقی است و آن اینکه مرتکب این اقدام (سرمایهگذاری 2 میلیارد دلاری) هر کس که بوده باشد، خطایی استراتژیک مرتکب شده و خوش گمانی بیجا و خلاف منطق نسبت به شیطان بزرگ را به خرج داده است؛ که افراطیون مدعی اصلاحطلبی برای فرار از پاسخگویی میگویند نباید این خوشگمانی صورت گرفت.
گریبان نفاق جدید و کاسبان برجام را باید همین جا گرفت. آیا اعتماد درحد 2 میلیارد دلار به آمریکا خطا است- که حتماً خطاست- اما اعتماد کلانتر و بزرگتر به رژیم آمریکا در توافق برجام و خسارتهای اساسی به برنامه هستهای که ارزش امروزین آن 30 میلیارد دلار ارزیابی میشود، خطا نیست؟ اگر آمریکا قابل اعتماد نیست و باید او را دشمن خبیث و بدعهد شمرد- که واقعیت هم همین است- چگونه همین جماعت در طول سه سال به بزک بیسابقه شیطان بزرگ پرداخته و از دشمن قسم خورده 60 سال گذشته، تصویر شریک و دولت معتدل و مؤدب و میانهرو ساختند؟ این همان سؤال بزرگی است که پدرخواندههای نشریات زنجیرهای هم پاسخی برای آن ندارند چرا که خیانت در هیچ قاموسی قابل توجیه و تأویل نیست.
نکته مهم در ماجرای غارتگری آمریکا، همزمانی آن با ملاقات نابهجای آقایان ظریف و سیف با وزیران خارجه و خزانهداری آمریکا در نیویورک است که بار توهین و تحقیر مضاعفی را با خود دارد. یعنی این غارت توأم با توهین نه در دولت سابق بلکه از دوره مدیریت دولت فعلی (دارای حسنظن تمام به آمریکا در حدی که اوباما را مؤدب، میانهرو بخواند) صورت گرفته است.
نکته دیگری که درباره اقدام زشت نشریات زنجیرهای قابل تأمل است، تلاش این طیف آلوده برای انداختن توپ مجادله در زمین گروههای داخلی (دعوای حیدری- نعمتی میان احمدینژاد و روحانی) برای ایجاد حاشیه امنیت به نفع آمریکا و مصون داشتن آن از پاسخگویی است.