به نقل از روسیه الیوم، خانم "امل القبیسی" رئیس پارلمان امارات در نشست مشترک با اعضای پارلمان امارات و اروپا در بروکسل، در سخنانی بر ضرورت تحت فشار قرار دادن تهران برای پایان دادن به مساله جزایر سه گانه تاکید کرد (!)
القبیسی همچنین در ادامه همانند سایر حکام مرتجع عرب، ادعای مضحک دخالت ایران در کشورهای عربی را مطرح و بر ضرورت دعوت از ایران برای دست برداشتن از این مداخله ها تاکید ورزید.
خلیج فارس که ایران بیشترین مرز آبی در آن را در مقایسه با سایر کشورها داراست، حدود 30 جزیره مسکونی و غیرمسکونی دارد که ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک از جمله این جزایر هستند.
اما در این میان سه جزیره ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک که به جزایر "سه‌گانه" معروف شده‌اند، به لحاظ نظامی فوق‌العاده مهم و دارای موقعیت ویژه تدافعی هستند، از این جهت موقعیت مهم این جزایر باعث برخی حساسیت‌ها شده است.
جزایر سه‌گانه در جنوبی‌ترین استان جمهوری اسلامی ایران یعنی استان هرمزگان با مرکزیت بندرعباس قرار دارند، این استان نیز در جنوب ایران و در شمال تنگه هرمز قرار داشته و کرانه‌های این استان در شرق به دریای عمان و در غرب به خلیج فارس امتداد می‌یابد.
حاکمیت ایران بر ابوموسی و 2 تنب بر اساس اسناد تاریخی
بررسی‌های تاریخی انجام شده بیانگر آن است که در هزاره دوم قبل از میلاد این 3 جزیره همانند سایر جزایر دریای پارس توسط ایرانیان اداره می‌شد و جزو قلمرو حکومت‌های ایرانی بوده است. در دوران اسلامی نیز این جزایر همواره جزو قلمرو ایالت‌های جنوبی ایران از جمله فارس بوده‌اند. با ورود پرتغالی‌ها به دریای پارس این ۳ جزیره به اشغال آنها در آمد که در روزگار شاه عباس صفوی توسط نیروهای ایرانی آزاد شد.
نادرشاه افشار و کریم‌خان زند به این جزایر اعمال حاکمیت کامل کرده‌اند و در روزگار سلطنت فتحعلی شاه قاجار نیز جزایر دریای پارس مانند کیش، بحرین، ابوموسی، هندورابی، تنب بزرگ، کوچک و فارور جزو ایالت‌های فارس محسوب می‌شدند. در سال ۱۲۶۳ هجری قمری نیز کرانه‌ها و جزایر خلیج فارس از جمله جزیره ابوموسی بخشی از ایالت بنادر خلیج فارس محسوب می‌شد.
بررسی دقیق اسناد و کتب تاریخی بر مالکیت و حاکمیت تاریخی ایران بر جزایر سه‌گانه تردیدی باقی نمی‌گذارد.
