وب‌سایت دیلی کالر در مطلبی ادعا کرد: از تابستان سال 2015 که توافق هسته‌ای وین به امضا رسید، گمانه‌زنی‌های بسیاری در خصوص زمان تحویل سامانه دفاع موشکی ساخت روسیه به ایران انجام شده است. خبرها حاکی از آن است که ایران سرانجام نخستین محموله سامانه اس-300 را دریافت کرده است. درستی این اخبار به این معناست که این کشور امتیاز استراتژیک قابل‌توجهی به دست آورده است.
قرارداد خرید اس-300 در سال 2007 به امضا رسید. اما ولادیمیر پوتین به دلیل مسائل مربوط به برنامه هسته‌ای ایران، زمان تحویل این سامانه را به تعویق انداخت. «دیمیتری راگوزین،» معاون نخست‌وزیر روسیه، در همین خصوص گفت: ما بر اساس قرارداد عمل می‌کنیم و در ازای دریافت پول به ایران سلاح می‌فروشیم. روند تحویل اس-300 را آغاز کرده‌ایم.
راگوزین در این خصوص که چه تعداد از این سامانه قرار است به ایران تحویل داده شود، به نکته‌ای اشاره نکرد؛ اما گفت تا پایان سال 2016 روند تحویل اس-300 به اتمام خواهد رسید.
بنابر این مطلب، اس 300، سامانه دفاع موشکی متعلق به دوران جنگ سرد است که نخستین بار در سال 1979 بوسیله اتحاد جماهیر شوروی مورد استفاده قرار گرفت. با وجود این که اس-300 از نوع جدید خود یعنی اس-400 یک نسل قدیمی‌تر است، به طور دوره‌ای به روز رسانی شده است و همچنان سامانه پرقدرتی محسوب می‌شود.
این سامانه دارای برد عملیاتی حدود 93 مایل است و قابلیت هدف قرار دادن هواپیما و موشک را دارد. توانایی ردیابی اهداف متعدد، این سامانه را به خطری قابل‌توجه برای اسکادران‌های هواپیماهای دشمن تبدیل کرده است.
به ادعای نگارنده این مطلب، گرچه دسترسی تهران به اس-300 نیز نمی‌تواند امتیاز استراتژیک آمریکا نسبت به ایران را از بین ببرد، به این کشور کمک می‌کند از حریم هوایی خود در مقابل رقبای منطقه‌ای مانند رژیم صهیونیستی و عربستان حمایت کند.
در انتهای این مطلب آمده است: با وجود آن که ارتش اسرائیل و عربستان دارای پیشرفته‌ترین هواپیماهای جنگی ساخت آمریکا هستند، هیچ یک از آن‌ها فناوری استتار که تعدادی از هواپیماهای آمریکایی از آن برخوردارند را دارا نیستند. این مسئله باعث می‌شود سامانه‌های اس-300 ایران بتوانند در روند عملیات هواپیماهای عربستان و اسرائیل اختلال ایجاد کنند.
