گروه سیاسی- حضور بیش از پیش محمود احمدی نژاد رئیس جمهور سابق در انظار عمومی و دیدارش با اقشار مختلف مردمی که در غالب موارد با استقبال هم همراه بوده این احتمال را تقویت کرده است که او اسبش را برای بازگشت به قدرت زین کرده و اطرافیانش هم برای فرارسیدن موعد انتخابات ریاست جمهوری سال 96 لحظه شماری می کنند.
به گزارش افکارنیوز،نوروز امسال بیش از هر زمان دیگری وضعیت آشفته در اردوگاه روحانی و همزمان امید در میان هواداران احمدی نژاد را نشان داد. در حالیکه مراسم سخنرانی محمد باقر نوبخت سخنگوی دولت و رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی کل کشور در هویزه با شعارهای متوالی مخالفان بر هم خورد از محمود احمدی نژاد در خوزستان استقبال گرمی به عمل آمد.
هرچند علی اکبر جوانفکر از مشاوران احمدی نژاد اخیراً گفته است رئیس جمهور سابق هیچ قصدی برای شرکت در انتخابات سال 96 ندارد اما شواهد امر نشاندهنده اشتیاق شدید او و هوادارانش برای حضور در انتخابات است.
از همین حالا فهرست بازدیدها و سخنرانی های بیشتری برای رئیس جمهور سابق در اقصی نقاط کشور تدارک دیده شده که جز فراهم کردن مقدمات برای حضور در انتخابات معنای دیگری از آن برداشت نمی شود. زمزمه وعده یارانه 250 هزارتومانی و انتقادات فزاینده از عملکرد اقتصادی دولت روحانی پس از برجام نیز از جمله مواردی است که احتمال بازگشت احمدی نژاد را دامن زده است.
اما در این میان دو جناح سیاسی کشور چه رویکردی در مقابل این موضوع خواهند داشت؟ انتخابات مجلس دهم تردیدهای بیشتری را در میان اصولگرایان برانگیخت. اینکه چگونه می توانند با استراتژی گذشته در انتخابات آینده شرکت کنند. از سوی دیگر بسیاری از آنان به این باور رسیده اند که تنها محمود احمدی نژاد است که می تواند رای توده های مردمی را به سود آنان وارد صندوق ها کند هرچند مشکلات عمده با اطرافیان محمود احمدی نژاد از جمله اسفندیار رحیم مشایی هنوز بر سر جای خود باقی است. خانه نشینی 11 روزه رئیس جمهور سابق و حمایت سرسختانه از حلقه اطرافیانش که به جریان انحرافی مشهور شدند موضوعی است که هنوز نمی توان آن را نادیده گرفت.
در این میان وضعیت اصلاح طلبان با احمدی نژاد روشن تر است. آنان آشکارا از حضور رئیس جمهور سابق در انتخابات واهمه دارند یکبار با تمام قوا در برابر او شکست خورده اند و دیگر نمی خواهند چنان تجربه ای را تکرار کنند از این رو تمام توان خود را در تبلیغات علیه دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد گذاشته اند. نگرانی دیگر اصلاح طلبان آن است که تبلیغات منفی علیه دولت های نهم و دهم در آستانه انتخابات 96 کارایی خود را از دست بدهد و ناکارآمدی اقتصادی دولت یازدهم جای آن را بگیرد.
به هر حال انتظارات بخش بزرگی از جامعه از دولت هنوز برآورده نشده. حتی هواداران روحانی معتقدند دولت یازدهم نتوانسته است انتظارات بخش بزرگی از جامعه را برآورده کند. نتیجه انتخابات مجلس در شهرستان ها به خوبی مبین این نکته است که به جز تهران و شماری از شهرهای کشور مابقی جامعه با منتقدان همسویی بیشتری دارند. از این رو ورود احمدی نژاد به عرصه سیاسی می تواند بیش از پیش موقعیت لرزان اصلاح طلبان را تحت تاثیر قرار دهد. این ایده که دولت روحانی نخستین دولت یک دوره‌ای در جمهوری اسلامی خواهد بود روز به روز پررنگ تر می شود. ایده ای که در صورت تحقق ضربه بزرگی به جناح اصلاح طلب محسوب می شود اگرچه ممکن است اصولگرایان نیز در انتساب آن پیروزی به خود هنوز تردید داشته باشند.
