همایش انتخاباتی اصلاح‌طلبان با عنوان «چرا باید رای داد» عصر امروز با ممانعت از ورود برخی خبرنگاران به این مراسم برگزار شد و دست‌اندرکاران طیف تندروی اصلاحات از ورود خبرنگاران خبرگزاری فارس و واحد مرکزی خبر به سالن همایش جلوگیری کردند هرچند خبرنگار فارس توانست از بیرون سالن به پوشش کامل این برنامه بپردازد.
مجری برنامه صراحتا در پشت تریبون اعلام کرد که خبرنگار صداوسیما مراسم را ترک کند.
حاضران در این همایش که شعارهایی به نفع سران محصور فتنه 88 سرمی‌دادند با کف و سوت اقدام به خواندن برخی اشعار کردند که مجری برنامه از آنها خواست حرمت ایام فاطمیه را حفظ کنند.
در این مراسم با نام بردن از برخی عناصر فتنه ازجمله مجید توکلی که در آذرماه سال 88 پس از ایجاد اغتشاش در دانشگاه امیرکبیر بازداشت، از او یاد کرده و مجری برنامه گفت که وی بهار زندگی‌اش را در زندان گذرانده است.
همچنین از هاله سحابی به عنوان کسی نام بردند که در مراسم تشییع پدرش (عزت‌الله سحابی) «کشته» شده است.
جعفر توفیقی، الهه کولایی و برخی فعالان اصلاح طلب از جمله سخنرانان این مراسم بودند.
سعید حجاریان (که مجری برنامه از او با عنوان «شهید زنده» یاد کرد) نیز قرار بود به عنوان یکی از سخنرانان این همایش در دانشگاه امیر کبیر حضور پیدا کند اما به علت آنچه ضعف جسمی و بیماری نامید، در این همایش حاضر نشد و برای جبران این عدم حضور، پیام کوتاهی به این همایش ارسال کرد.
در پیام حجاریان آمده است: روزگاری در این سرزمین حماسه ای چون دوم خرداد خطر جنگ، تحریم و انحصارطلبی را از میهن دور کرد اما قصورها و تقصیرها، سرنوشت ملت ما را به دست مجالسی سپرد که مانع به ثمر نشستن حضور حماسی مردم در انتخابات‌های بعدی شدند.
حجاریان در این پیام آورده است: می دانم که انتظار دانشجویان آرمان گرای ما، آزادی، عدالت و حاکمیت قانون است اما می‌گویم که مسئولیت امروزمان تلاش برای بازگشت اداره جامعه به سمت عقلانیت و بازسازی تخریب‌های دهه گذشته است؛ تخریب‌هایی که حاصل حامیت یکدست اصولگرایان و افراطیون بر دولت، مجلس و دیگر نهادهای کشور بوده است.
در این پیام آورده شده: می دانم که انتظار دانشجویان آزادی خواه، انتخاباتی آزاد با حضور تمامی احزاب و گروه‌های سیاسی است اما می‌گویم: «مرا کیفیت چشم تو کافی است/ ریاضت کش به بادامی بسازد»
حجاریان در ادامه این پیام می‌گوید: راه دموکراسی از راه نرمالیزاسیون و به سامان کردن کشور و راه نرمالیزاسیون از صندوق‌های رای می‌گذرد. گذر از این چشم‌انداز مه آلود جز به امید میسر نیست. امید بذر هویت ماست و هیچ آرمانی بدون امید پا به عرصه واقعیت نمی‌گذارد.
