وی با بیان اینکه آنها حرف‌های کهنه‌ای می‌زنند که محصول دوره خودشان است، اظهار کرده است: وقتی اقتصاد کشور در طول هشت سال بر باد می‌رفت، آنها کجا بودند؟ همین‌هایی که امروز به عنوان کارشناس اقتصادی ژست توصیه و پیشنهاد می‌گیرند، تا دیروز کجا بودند که ٨٠٠ میلیارد تومان بودجه کشور در یک دوره ناپدید شد؟ کسانی که امروز نگران واردات کالا از بنادر هستند، زمانی که سنگ قبر، سنگ پا، پیژامه چینی و... وارد می‌شد، کجا بودند؟

ترکان افزوده است:‌ اتفاقات رخ داده...فقط محصول شخص احمدی‌نژاد و چند نفر در دولت ایشان نبود، همین‌ها که امروز طلبکار شده‌اند شریک همه ناهنجاری‌های رخ داده در دوره گذشته بودند!

او در بخش دیگری از اظهارات خود گفته است: ما جملات ثبت شده آنها را در تایید اقدامات ناهنجار رییس جمهوری گذشته به صورت ثبت شده داریم. اینها که مجیز ایشان را می‌گفتند، امروز خود را به گونه‌ای دیگر به مردم معرفی یا دولت یازدهم را در نطق‌های خود به عنوان متهم معرفی می‌کنند. اینها اشک تمساح می‌ریزند که کشور با رکود مواجه است. باید بدانیم هنوز از رکود خارج نشده‌ایم چون همچنان در تحریم هستیم.

 

*شاید عده‌ای از خوانندگان این صحبت‌ها ندانند که اکبر در ترکان در دولت نهم معاون وزیر نفت بوده است!

وی در حالی طی ماه‌های مسندنشینی خود در دولت یازدهم بارها و بارها دست به انتقادات گسترده از دولت احمدی‌نژاد زده است که خود او زمانی در دوران معاونت نفتی خود در دولت نهم به خبرگزاری فارس گفته بود: «احمدی‌نژاد از من راضی است» و در همان مصاحبه مؤکداً تصریح کرده بود که در کار حرفه‌ای خود نگاه سیاسی‌اش را دخالت نمی‌دهد!

ترکان که ماجرای سکه‌های ارسالی نهاد تحت امر او برای مسئولان یک برنامه تلویزیونی منتقد، اخیراً جنجال‌های فراوانی را برانگیخت؛ زمانی در اوان کار دولت یازدهم نیز طی مصاحبه‌ای اظهار کرده بود که 49.5 درصدی که در انتخابات خرداد 92 به آقای روحانی رای نداده‌اند، حامی بی‌قانونی و قانون‌گریزی و عامل پدید آمدن امثال بابک زنجانی هستند!

مقایسه توانمندی‌های صنعتی کشور با آبگوشت بزباش نیز از دیگر اظهارات این فرد است که انتقادات گسترده‌ای را متوجه دولت یازدهم کرد.

اشاره ترکان به اینکه «منتقدان در آن روزها کجا بودند؟!» نیز حاوی این پاسخ است که اقدامات منتقدان مبرّز در مخالفت با اقدامات خلاف قانون دولت سابق و فعلی امری مضبوط و تاریخی است.

گزینه مبهم برای تاریخ اما آن است که برخی مقامات دولت سابق چگونه به مجاهدان دولت فعلی بدل شده و ساکتان آن روزها که حتی در مواقعی لب به تمجید از شخصی به نام مشایی هم می‌گشودند و در مقابل اشتباه محرزی مثل «دوستی با مردم اسرائیل» لام تا کام سخن نمی‌گفتند اکنون به مورّخین آن روزها تبدیل شده و منتقدین را به انحاء مختلف می‌نوازند.

انتقاد از سایه‌انداختن رکود بر سر اقتصاد کلان کشور نیز نه اشک تمساح نه صدای کلاغ‌ها و نه صدای جهنمیان! که واقعیتی محرز و حتی جاری شده بر زبان مسئولان دولت فعلی است.

وانگهی به نظر می‌رسد کشور از رکود خارج نشده نه به سبب تحریم‌ها (که سی و چند سال بود در اعلی‌درجه وجود داشتند و هیچگاه اثری بیش از 30 درصد نداشتند) که به دلیل مغفول گذاشتن ظرفیت‌های بزرگ کشور توسط دولت و امید بستن بیش از اندازه به گشایش از آنسوی مرزهاست.

گفتنیست، رئیس‌جمهور روحانی در سال 93 به مردم اعلام کرده بود، کشور از رکود خارج شده اما بعدها آشکار شد که این حرف صحیح نبوده است.

با اینکه دولت یازدهم به سال پایانی عمر خود نزدیک می‌شود اما هنوز هم کسانی در دولت، به جای پاسخگویی در زمینه مشاکلی همچون چرایی عدم توقف تحریم‌ها، آلودگی هوا، رکود، عدم لمس وعده‌های مربوط به برجام، چرایی بی‌احترام شدن پاسپورت ایرانی، مهجور ماندن اقتصاد مقاومتی و ... به حاشیه‌های دولت سابق علاقه نشان می‌دهند!