«تحریم صادرات و بانک‌های ایران تغییری در معادله قدرت در بازار بین‌المللی و ادامه توطئه در انزوا قرار دادن اقتصاد ایران بود و دولت وظیفه دارد اقتصاد ایران را از این زندان خارج کند و فعال اقتصادی کشور که میدان بازی کمتری در اختیار قرار دارد را در فضای رقابت قرار دهد.»
به گزارش ایرنا، نهاوندیان در بخش دیگری از صحبت‌های خود نیز با برشمردن مختصات «اقتصاد مقاومتی» اظهار کرده است: پس از تحریم‌ها باید به این سمت برویم!
او در این باره گفته است: اقتصاد مقاومتی درون‌زا و برون‌گراست و تنها باید به منابع داخلی تکیه کنیم و باید به دریای فکر و ابتکار فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها توجه داشته باشیم و فکر باید به عنوان یک سرمایه مطرح باشد و پس از تحریم‌ها باید به این سمت برویم.
*شوربختانه بایستی اذعان کرد که همین مانیفست فکری «اولویت‌بخشی به رفع تحریم‌ها» است که توسط دولت یازدهم و طی 2 سال گذشته پیگیری شده و چیزی به نام «رکود» و مهجور ماندن «اقتصاد مقاومتی» را به اقتصاد کشور هدیه داده است.
اینکه دولت، اولویت اقدامات اقتصادی خود را بر رفع تحریم‌هایی استوار کرده که به اذعان کارشناسان و مقامات کشور هیچگاه اثری بیش از 30 درصد بر اقتصاد ایران نداشته است؛ عامل اصلی رکود و دست‌نخوردگی ظرفیت‌های داخلی اقتصاد کشور ارزیابی می‌شود.
بزرگان کشور و کارشناسان اقتصادی بارها و بارها بر درستی این نکته صحّه گذاشته‌اند که راه علاج مشکلات اقتصادی کلان در ایران، توجه به ظرفیت‌های داخلی و تلاش در جهت پویایی اقتصاد مقاومتی است نه امید بستن به خارج از مرزها.
جالب آنکه نهاوندیان در تکمله سخنان خود نیز نوبت را به اقتصاد مقاومتی می‌دهد اما «پس از تحریم‌ها»!
البته او اولین نفری نیست که مسئله اقتصاد مقاومتی را در سخنانش به تحریم‌ها گره می‌زند.
بر اساس دانسته‌های ما، قبل از او، محمد شریعتمداری، معاون اجرایی رئیس‌جمهور روحانی هم طی سخنانی در مراسم روز جهانی استاندارد، شبیه همین ادبیات را به کار برده بود.
شریعتمداری گفته بود: «امیدواریم با گشایش‌های بین‌المللی گره از پای فعالان اقتصادی برداشته شود و به تصمیمات راهبردی در تحقق اقتصاد مقاومتی به عنوان تنها راه دستیابی به اقتصاد رقابتی دست پیدا کنیم»!
در سمت دیگر محتوای سخنان نهاوندیان، بیان این مسئله هم ضروری می‌نماید که حتی اولویت اقتصادی دولت مبنی بر لغو تحریم‌ها نیز اقلاً طی دو و نیم سال گذشته تاکنون هیچ موفقیتی نداشته و کار به تحریم‌های پسابرجامی رسیده است.
چه اینکه پس از توافق موقت ژنو در 2 سال قبل هم، رهاوردی غیر از 100 تحریم جدید برای مردم و دولت به ارمغان نیامد و ایضاً پس از تفاهم سیاسی لوزان در ابتدای امسال هم تحریم‌های جدیدی علیه ایران اعمال شد که عباس عراقچی، عضو ارشد تیم مذاکره کننده آنها را «بدقولی»! نامید.
اکنون و طی چند هفته اخیر نیز تحریم‌های جدید آمریکا یکی پس از دیگری از راه می‌رسند و دولت محترم یا عنوان می‌کند که آمریکا برای عدم اعمال این تحریم‌ها، بوسیله یک نامه، تعهد حقوقی داده و یا آنها را کار محافل صهیونیستی مخالف برجام عنوان می‌کند.
