به گزارش افکارخبر،«فارن پالیسی» یک بار دیگر فهرستی از متفکران جهان را منتشر کرده است؛ در این فهرست یک چهره شناخته شده ایرانی نیز حضور دارد.
«فارن پالیسی» برای هفتمین سال متوالی اقدام به انتشار فهرستی کرده است که از آن با عنوان «متفکران جهان» یاد می کند. در این فهرست چهره 100 نفری دیده می شود که در سالی که رو به پایان است توانسته اند اقداماتی تاثیرگذار داشته و توجه جهانیان را به خود جلب کنند. در آغاز پرونده ویژه سال فارن پالیسی آمده است «اگر حوادث سال گذشته - از ظهور دولت به اصطلاح اسلامی تا تهاجم روسیه به اوکراین - نشان از در هم شکستن دنیا بود، سال 2015 نشان داد که برخی زخم ها می تواند درمان شود.
توافق تاریخی با ایران، کوبا و یونان، همه و همه از مذاکره و روحیه خستگی ناپذیر در مبارزه به دست آمده است. وجوه اشتراک - چه در زمینه سیاسی، اقتصادی یا اخلاقی - سرانجام توانسته است بر قدرت بی تفاوتی فائق آید. ماجراهای دیگر سال 2015 نشان داده است که افکار عمومی - برخلاف اینکه به ظاهر سخت و محکم هستند - می توانند تغییر کنند. با این حال هنوز تلاش برای درمان دردهایی که دنیا را فلج کرده است ادامه دارد. متفکران جهانی در سال 2015 نشان دادند که چگونه مبارزه از الرقه به واشنگتن و از آتن به کابل همچنان ادامه دارد. اگرچه برخی از متفکران با موانعی در برابر خود روبرو هستند اما بسیاری از آنها ایده هایی را در پیش گرفته اند که می تواند نویدبخش آینده ای بهتر برای بشریت باشد.»
فهرست متفکران 2015 در 9 دسته طبقه بندی شده است که یکی از مهم ترین دسته ها، گروهی است که تحت عنوان کلی «تصمیم سازان» قرار گرفته اند. در این فهرست چهره هایی همچون «انگلا مرکل» صدراعظم آلمان، «ولادیمیر پوتین» رییس جمهور روسیه، «علی اکبر صالحی» و «ارنست مونیز» رییس سازمان انرژی اتمی ایران و وزیر انرژی آمریکا، «مارگوت والستروم» وزیر امور خارجه سوئد، «پانیس واروفاکیس» وزیر سابق اقتصاد یونان، «محمد بن سلمان» وزیر دفاع عربستان سعودی و «آمنه غریب - فخیم» رییس جمهور جمهوری موریس دیده می شود.
فارن پالیسی که در مورد انتخاب علی اکبر صالحی و ارنست مونیز عنوان «نبرد علم با علم» را انتخاب کرده است، درباره انتخاب این دو نفر در بین متفکران سال 2015 می نویسد: امسال دیپلمات ها با امضای قرارداد تاریخی بین ایران و قدرت های جهانی اعتبار بسیاری برای خود کسب کردند. با این حال، دو فیزیکدان بودند که در مورد مسائل علمی با هم بحث کردند تا امکان تحقق قرارداد بزرگ سیاسی فراهم شود.
علی اکبر صالحی، رییس سازمان انرژی اتمی ایران و ارنست مونیز وزیر انرژی آمریکا به مذاکرات سال 2014 پیوستند تا با به کارگیری تخصص خود بحثی را حل و فصل کنند که به برنامه سانتریفیوژهای جمهوری اسلامی محدود می شد. امسال آنها قراردادی نوآورانه و انقلابی را به امضا رساندند که بر اساس آن ایران علاوه بر اورانیوم می تواند پلوتونیوم نیز تولید کند و راه برای همکاری های علمی بیشتر در زمینه کمک به درمان سرطان تسهیل می شود. جان مارک داچ رییس سابق سی آی ای در مورد ارنست مونیز به نیویورک تایمز می گوید: «گاهی یک دانشمند در لحظه مناسب به داد دولت می رسد.» عبارتی که به نظر می رسد در مورد علی اکبر صالحی نیز صادق باشد.
