بزرگترین تشییع پیکر یک شخصیت اهل تسنن در تمام تاریخ، به دست شیعیان رقم خورده است. این رکورد صبح پنج شنبه ۱۱ مرداد ثبت شد. مردم تهران، چند روز پیش با لباس عزا، دور تابوت شهید هنیه همچون نگین انگشتر حلقه زدند و او را چنان تشییع کردند که گویی برادر یا پدر خود را از دست داده‌اند. پیش از این، بزرگترین تشییع مربوط به شیخ احمد یاسین و با حضور نزدیک به ۲۰۰ هزار نفر بوده است. پیام چنین وحدت شکوهمندی که از ملیت و مذهب فراتر رفته چیست؟
یک. از ابتدای تأسیس حرکت مقاومت اسلامی(حماس) در سال ۱۹۸۷، عموم رهبران و فرماندهان آن به شهادت رسیده‌اند. بنیان‌گذار و اولین رهبر حماس، شیخ احمد یاسین بود که همراه خانواده و اطرافیانش، در سال ۲۰۰۴ ترور شد و به شهادت رسید. پس از او، عبدالعزیز رنتیسی رهبری حماس را به عهده گرفت که در کمتر از یک ماه به شهادت رسید. پس از آن، جنبش حماس تصمیم گرفت برای جلوگیری از ترور، رهبران تشکیلات خود را معرفی نکند. شهید اسماعیل هنیه ، رئیس دفتر سیاسی حماس و در واقع چهره بین‌المللی و نماینده حماس در مذاکرات و در تعاملات خارجی بود که در تهران به شهادت رسید.
دو. بین شهادت هنیه و شهادت رهبران پیشین حماس، تفاوت بسیار است. از همین روست که با وجود غم بزرگی که از شهادت او و تحولات اخیر فلسطین بر دلمان نشسته، می‌گوییم اوضاع فلسطین دردناک هست اما ترسناک نیست. اتفاقا آینده برای ملت فلسطین به‌شدت روشن و برای اسرائیل، ترسناک و تاریک است.
سه. پزشک معالج امام خمینی(ره) که در سال‌های پس از انقلاب تا پایان عمر مبارک ایشان، علائم حیاتی را اندازه می‌گرفت، نقل می‌کند که به تجربه متوجه شده بودیم فشار خون و ضربان امام با حوادث بزرگی مثل آغاز جنگ صدام علیه ایران یا شهادت بزرگان انقلاب هیچ تغییری نمی‌کرد. اما وضعیت عمومی ایشان با شنیدن خبر اختلاف امام جمعه و استاندار در یک استان کم‌جمعیت کشور دگرگون می‌شد. این یعنی امام بزرگوار ما، از جنگ و ترور و تجاوز خارجی نمی‌هراسید اما به شدت نگران اختلاف بود.
چهار. اسرائیل پیش از این نیز رهبران حماس را ترور کرده و چون توانسته بود با این ترورها، محور وحدت را از میان بردارد، عملا به اهداف خود رسیده بود. یادمان هست در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷، حماس و فتح به عنوان دو گروه بزرگ فلسطینی، با هم به اختلاف افتادند و دامنه این اختلاف، به درگیری مسلحانه در خیابان‌ها هم رسید. تصور کنید که در حضور رژیم اشغالگر، دو گروه آزادی‌بخش میهنی، دشمن را رها کنند و به هم مشغول شوند. آن روزها سران صهیونیست، خنده مستانه سر می‌دادند اما باور نمی‌کردند روزی وضعیت معکوس شود.
پنج. واقعیت امروز چیست؟ آن مهم‌ترین اتفاقی که سال ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ را از تمام سال‌های پیشین متفاوت کرده کدام است؟ درست است که جبهه اسلامی و در کانون آن غزه، هزینه بسیاری داده اما دستاوردهایی بزرگ‌تر ایجاد کرده است. حقیقتا می‌توان گفت روزنه‌های روشنایی پایان اشغالگری امروز دیده می‌شود. این در حالی است که تا همین چند سال پیش، هیچ آینده‌ای برای مقاومت فلسطینیان متصور نبود.
شش. دستاوردهایی که از آن سخن می‌گوییم کدامند؟
الف. جریان مقاومت از ملیت‌ها عبور کرده است. در همین یک سال گذشته، حداقل از ۵ کشور مبدأ و به دستان رزمندگانی از بیشتر از ۵ کشور، به رژیم غاصب صهیونیستی حمله شده است. کنار هم قرارگیری فلسطین، لبنان، یمن، عراق، ایران و سوریه در برابر اسرائیل، اتفاقی بی‌همتاست.
ب. جریان مقاومت از مذاهب عبور کرده است. امروز به عکس سال‌های پیش، اصلا شیعه و سنی مطرح نیست. فعالان عرصه مقاومت، همه اعضای این جریان عظیم و رو به گسترش را برادر خود می‌دانند. رهبر شیعیان جهان بر رهبر شهید حماس که سنی مذهب است نماز می‌گزارد و بزرگترین تشییع تاریخ در میان رهبران اهل تسنن، برای شهید هنیه و روی دوش عزاداران شیعه انجام می‌شود.
پ. مقاومت از ادیان هم عبور کرده است. آزادی‌خواهانی از دین مسیح و یهود در کشورهای اروپایی و آمریکایی چفیه فلسطینی به گردن می‌اندازند و مواضع ضد اسرائیلی دارند.
هفت. از چه چیز باید ترسید؟
از اختلاف و چند دستگی. بدیهی است شهادت برای رهبران مقاومت و برای امت اسلامی افتخار است و ترس ندارد.
چه زمان باید خوشحال بود؟
زمانی که صدای بلند مظلومیت در حال شنیده شدن و اتحاد جریان حامی مظلوم رو به گسترش است. امروز همان روز است، الحمدلله.
سیدمحمد بحرینیان
