محسن پیرهادی رئیس فراکسیون مدیریت شهری مجلس گفت: کلانشهرهایی چون اهواز، تهران ،کرج و اصفهان نیمی از روزهای سال گذشته را در وضعیت آلوگی هوا قرار داشتند و این بدان معناست که قریب به نیمی از روزهای شهروندان این شهرها با هشدار آلودگی هوا سپری شده است.
او تاکید کرد که نکته قابل توجه و تامل این است که شمار روزهای آلوده کلانشهرها نسبت به ۱۴۰۰،رشد قابل اعتنایی داشته،روندی که موید کاهش چشمگیرکیفیت هوای کلانشهرها و افزایش غلظت آلاینده‌هاست.
نماینده مردم تهران در مجلس با بیان اینکه طبق گزارش مراجع نظارتی،قانون هوای پاک از زمان تصویب تاکنون عملکرد مطلوبی نداشته است،ادامه داد: ۴۵ سال از سابقه قانونگذاری در حوزه آلودگی ها می گذرد و قوانین و مصوبات زیادی برای مقابله با آلودگی هوا در ایران وجود دارند و تاکنون بیش از ۴۰ قانون و مصوبه فقط توسط مجلس وهیئت دولت در این حوزه تصویب شده اند .
پیرهادی با اشاره به اینکه قانون هوای پاک آخرین قانون درخصوص آلودگی هواست ،ادامه داد: متاسفانه این قانون که مصوب سال ۹۶ است نیز در اجرا توفیق چندانی نداشته‌اند . برغم وجود احکام اجرایی متعدد درخصوص مقابله با بحران آلودگی هوا کماکان وضعیت کیفی هوای شهرهای کشور نامطلوب گزارش می شود چنانکه تعداد روزهای هوای پاک اهواز در سال گذشته صفر بوده است،اگر بی توجهی به اجرای قانون هوای پاک ادامه یابد سال به سال نیز وضعیت این حوزه رو به وخامت است.
** مسئله آلودگی هوا دراولویت نیست
پیرهادی اجرای ضعیف و بی‌کیفیت و بدون تعهد قانون هوای پاک را یکی ازشاخص‌های رشد روزهای آلوده در کلانشهرهای کشوردانست و یادآورشد: متاسفانه و برغم اهمیت و خسارات بار بودن معضل آلودگی هوا و تاکید مقام معظم رهبری بررفع این معضل ،اجرای این قانون هنوز در اولویت کاری برخی مدیران و دستگاه های ذیربط و دخیل در آن قرار ندارد.
رئیس فراکسیون مدیریت شهری مجلس در پاسخ به سوالی درمورد چرایی عدم اجرای کامل و جامع قانون هوای پاک گفت:معطل ماندن اجرای کامل قانون هوای پاک علل متفاوتی دارد که ازکمبود منابع مالی، دراولویت نبودن مسئله آلودگی هوا وناهماهنگی دستگاه‌های مجری گرفته تا تفسیرشخصی ارگان‌ها از قانون وعدم وجود نظارت کافی و موثرسبب شده اجرای این قانون مهم وحیاتی نتیجه مطلوبی نداشته باشد.
رئیس فراکسیون مدیریت شهری مجلس مهمترین مانع را نبود بودجه برای پیگیری و اجرای قانون هوای پاک دانست وافزود : برای مقابله با بحران آلودگی هوا طی یک برنامه ۴ساله سالانه بین ۱ تا ۲ میلیارد دلار بودجه نیاز داریم اگرچه این بودجه کسر ناچیزی از میزان خسارات ان در حوزه سلامت عمومی است اما متاسفانه در بودجه عمومی کشور مورد توجه قرار نمی گیرد.
