۱) نیروی متراکمی که نبرد غزه در جهان آزاد کرده، تاثیراتی فراتر از یک جنگ نقطه‌ای یا منطقه‌ای برجا خواهد گذاشت. تاریخ به قبل از این جنگ باز نخواهد گشت. گستره و شدت اعتراضاتی که در دنیا علیه جنایات رژیم صهیونیستی شکل گرفته، در نوع خود کم سابقه است. سخن آن سیاستمدار ترکیه‌ای دقیق بود که گفت هیچ کس نمی‌تواند در مقابل جنایت اسرائیل بیطرف باشد. محاسبات و معادلات بسیاری به‌هم ریخته، و دولت‌ها به ویژه در جهان اسلام باید در این وضعیت، جا‌نمایی جدیدی انجام دهند. برانگیختگی بی‌نظیری پدید آمده که می‌تواند به جریان پایدار و جنبش دائمی برای ازاله رژیم صهیونیستی تبدیل شود. افکار عمومی در حال انفجار است. مراکز اقتصادی، سیاسی و نظامی وابسته به رژیم صهیونیستی و آمریکا، آماج خشم و خیزش جهانی است.
۲) زلزله پردامنه‌ای که در اثر جنگ ۲۴ روزه پدید آمده، افکار عمومی را به حرکت درآورده و رفتار دولت‌ها را تحت تاثیر قرار میدهد. به عنوان نمونه، دولت ترکیه در یک سال اخیر اقدام به از سرگیری روابط با رژیم صهیونیستی کرد و دولت عربستان هم در تدارک آن بود. این در حالی است که هر یک از این دو، مدعی سیادت بر جهان اسلام بوده‌اند. صهیونیست‌ها با کمک آمریکاُ سرگرم مسموم سازی دولت‌های مسلمان، و واداشتن آنها به تمکین در مقابل پروژه عادیسازی بودند. اگر خط‌شکنی مقاومت فلسطین نبود، پروژه بی‌رمق کردن جهان اسلام (با بیش از ۵۷ کشور و 1/8 میلیارد نفر جمعیت) تا چند ماه دیگر به اتمام می‌رسید. اکنون زیرساخت اصلی آن پروژه، تا حدود زیادی منهدم شده است. تن دولتمردان آمریکایی و نتانیاهو هنوز داغ است. آنها چند وقت دیگر خواهند فهمید که با ارتکاب نسل‌کشی، چه آسیب بزرگی به راهبرد منطقه‌ای و جهانی خود زده‌اند.
۳) به فضای ملتهب ترکیه نگاه کنید که چگونه خون مردم غیور و مسلمان این کشور به جوش آمده است. تل‌آویو و آنکارا، پس از 4 سال تنش، اوایل زمستان پارسال به مبادله سفیر پرداختند و روابط را از سر گرفتند. آن زمان رجب طیب اردوغان از اسحاق هرتزوگ، رئیس رژیم صهیونیستی در آنکارا میزبانی کرد و روزنامه جروزالم پست نوشت «از زمان سفر ایهود اولمرت در سال ۲۰۰۸، آنکارا میزبان هیچ مقام ارشد اسرائیل در این سطح نبوده است». قرار بود بنیامین نتانیاهو ٦ مرداد امسال به آنکارا سفر کند، اما به علت وخامت حال و بستری شدن وی، این سفر لغو شد. او و اردوغان، یک ماه بعد در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل با هم دیدار کردند و نتانیاهو از اردوغان برای سفر به تل‌آویو دعوت کرد. اردوغان گفته بود کار حفاری و اکتشاف انرژی را با اسرائیل آغاز خواهیم کرد.
۴) عملیات طوفان‌الاقصی و جنایات از سر درماندگی اسرائیل، ورق را برگرداند. خون ملت مسلمان ترکیه، در اثر جنایات رژیم صهیونیستی به جوش آمده و این کشور شاهد اعتراضات گسترده است. عواطف عمومی در ترکیه در حال انفجار است و همین، سیاستمداران را هم متاثر کرده است. کمال قلیچدار اوغلو (رقیب اردوغان در انتخابات و رئیس‌حزب لائیک «جمهوری خلق») اخیرا گفت: «غزه، تحت بمباران شدید است. بی‌‌گناهان کشته می‌‌شوند. نتانیاهو حتی بیمارستان‌‌ها را هدف می‌‌گیرد. هرکس ساکت بماند، دستانش به خون آغشته است. جهان یا باید جلو این نسل‌کشی را بگیرد، یا شریک آن است. انتخاب میانه‌‌ای وجود ندارد». پیش از وی (هفته گذشته)، اردوغان رئیس‌جمهور، در گردهمایی فراکسیون پارلمانی حزب عدالت و توسعه گفته بود:
«ما در ترکیه به اسرائیل حسن‌نیت داشتیم و من دست نتانیاهو را فشردم، اما او از حسن نیت ترکیه سوءاستفاده کرد. به همین دلیل من سفرم به تل‌آویو را لغو کردم».
۵) در وضعیت برانگیختگی عمومی، اردوغان پریروز به میان ده هزار نفر از مردم معترض رفت و گفت: «به خاطر غزه بسیار اندوهگینیم. ما تنها به محکومیت بسنده نمی‌‌کنیم. اسرائیل چگونه به منطقه آمده؟ اسرائیل دولتی اشغالگر است و بدون حمایت غرب، ۳ روز هم دوام نمی‌آورد. برخی در ترکیه، حماس را به نتانیاهو واگذار کردند و گفتند تروریست است. آنها که به این افراد رای دادند، خوب فکر کنند.
یک قرن پیش، غزه بخشی از خاک ما بود و ما ۵۳ شهید از غزه در جنگ چاناک قلعه داریم. اسرائیل ٢٢ روز است که جنایت جنگی میکند و ما آن را به عنوان جنایتکار جنگی به دنیا نشان خواهیم داد. (در واکنش به شعار مردم برای اعزام ارتش به غزه:) ممکن است یک شب بدون قرار، آنجا حاضر شویم». در پی این سخنان، رژیم صهیونیستی دیپلماتهای خود را از آنکارا فراخواند. منابع خبری همچنین از اخراج دیپلماتهای ترکیه خبر دادند. وزارت خارجه ترکیه نیز عنوان کرد: تهمت و توهینِ مقامات اسرائیل را به همان شیوه پاسخ می‌دهیم.
۶) آیا دولت اردوغان واقعا با خواست و اراده ملت مسلمان ترکیه همراهی میکند، یا به رفتار متناقض قبلی ادامه خواهد داد؟ مجازات حداقلی صهیونیست‌ها، اخراج سفیر آنها و توقف معاملات اقتصادی و تجاری است وگرنه، نخست‌وزیر بی‌سروپای اسرائیل، طعنه و تمسخر بهمن‌ماه سال ۱۴۰۰ را تکرار میکند که در نشست حزب لیکود گفت: «اردوغان مُدام به من دشنام میدهد. او پیش از این، هر ۳ ساعت یک بار از من به عنوان هیتلر یاد می‌‌کرد و الان هر ۶ ساعت یک بار این کار را میکند؛ اما شکر خدا، تجارت میان اسرائیل و ترکیه افزایش یافته است»! پیش از این، یک نماینده مجلس ترکیه گفته بود: «همین دیوار‌هایی را که رژیم صهیونیستی دور غزه کشیده، با سنگ و آجری که دولت ما فرستاده، ساخته‌اند. ترکیه اولین صادر‌کننده سیمان، آهن و فولاد به اسرائیل است و مصالح دیوارهای حائل را تامین میکند. چگونه است که روادید برای ورود اسرائیلی‌ها به ترکیه لغو شده، اما فلسطینی‌ها باید ویزا بگیرند؟». تناقض بزرگی است که دولت مسلمان ترکیه، هم به اشغالگری و جنایتکار جنگی بودن رژیم صهیونیستی اذعان دارد، هم می‌گوید غزه یک قرن پیش، بخشی از سرزمین ما بود، و در عین حال روابط سیاسی و اقتصادی با این رژیم را گسترش داده است! چنین روابطی که روی خون ده‌ها هزار فلسطینی مظلوم بنا شده، شراکت در جنایات اشغالگران صهیونیست است و نمی‌تواند دوام پیدا کند. غیرت اسلامی و انسانی به کنار! یهودیان صهیونیستی که اشغال فلسطین را تدارک کردند، همان‌هایی بودند که با کمک انگلیس، بانی تجزیه و فروپاشی امپراتوری عثمانی شدند.
۷) نمونه بعدی، دولت عربستان (خادم حرمین شریف) است که در طول دهه‌های اخیر، ادعای برادر بزرگ‌تری و سیادت در جهان اسلام را داشته است. با این وجود، مقامات ریاض هم فریب صهیونیست‌ها را خورده و در اثر فشار آمریکا، در حال علنی کردن روابط پنهانی بودند که در طول دهه‌ها و سال‌های اخیر شکل گرفته بود. دو دهه قبل، هنگامی که صهیونیست‌ها با حمایت آمریکا و بر مبنای طرح خاورمیانه جدید، به غزه و لبنان حمله کردند، گزارش‌ها حاکی از این بود که برخی مقامات سعودی از این جنگ‌افروزی پشتیبانی کرده‌اند. البته خروجی آن روند یک‌سویه، اهانت بی‌سابقه رئیس‌جمهور اسبق آمریکا و «گاو شیرده» خواندن عربستان بود. در عین حال، موفقیت‌های چشمگیر جبهه مقاومت در منطقه طی چند سال اخیر، موجب شد تا دولت عربستان در مناسبات منطقه‌ای خود با ایران و عراق و سوریه تجدیدنظر کند. اما زمزمه عادیسازی با رژیم صهیونیستی، بار دیگر رویکرد ریاض را زیر سؤال برد. با همه اینها، چنان که گفته شد زیرساخت پروژه صهیونیستی عادیسازی تا حدود زیاد منهدم شده و احیای آن، هزینه سنگینی برای دولت‌ها خواهد داشت. درایت حکم میکند این دولت‌ها به فاصله‌گذاری با اشغالگران صهیونیست بپردازند.
۸) نه فقط 1/8 میلیارد مسلمان، بلکه ملت‌های آزاده بسیاری با دقت رصد می‌کنند که چه کسانی برای دفاع از مردم مظلوم غزه سینه سپر کرده و در طول این سال‌ها به پشتیبانی همه‌جانبه از آرمان آزادی فلسطین پرداخته‌اند، و چه کسانی، زمانی که باید موضع گرفتند، حرف نزدند و حالا که باید لااقل به تحریم اقتصادی و سیاسی اشغالگران اقدام کنند، حداکثر، حرف می‌زنند! یکی کردن حرف و عمل و ایستادن در کنار مقاومت فلسطین و لبنان است که برای دولت‌ها نزد دوستان و دشمنان ملت‌های منطقه احترام می‌آورد.
به تعبیر حکیم رودکی: «اندر بلای سخت پدید آید- فضل و بزرگمردی و سالاری». نمی‌شود در روزگار عادی، ادعای سیادت و برادر بزرگ‌تری داشت اما هنگام سختی و خطر، جا زد. به تعبیر پیامبر اعظم (ص): «سَیِّدُ الْقَوْمِ خَادِمُهُمْ». خدمتگزاری، سیادت می‌آورد و نه ادعای لفظی.
۹) غرب مستکبر، جهان اسلام را رقیب اصلی خود می‌دانست که در طول سده‌ها و دهه‌های اخیر، از اختلاف‌افکنی در میان ملت‌های مسلمان به بهانه‌های مختلف (عرب و عجم، شیعه و سنی، و...) فروگذار نبوده است. اما شدت ستم متجاوزان و برانگیختگی فزاینده جهان اسلام، بشارت وحدت روزافزون امت را میدهد؛ چنان‌که در تظاهرات جهانی هفته‌های اخیر برای دفاع از قبله اول مسلمین می‌بینیم. این برانگیختگی، طالب الگوی مقاومت و مجاهدت شجاعانه است، و نه سازشکاری و ریاکاری و تسلیم‌طلبی. افسر نگون بخت صهیونیست، هفته گذشته، نامه همراه یک رزمنده شهید فلسطینی را نشان داد که در پایان آن نوشته بود: «...فَبِاِسمِ ربّ خَیبَر نَبدَاءُ وَ بِسَیفِ ذُوالفَقار نَضرِبَ. پس به نام خداوند خیبر آغاز می‌کنیم و با شمشیر ذوالفقار ضربه می‌‌زنیم». رزمندگان مقاومت وقتی از همه وعده‌ها و اسم‌ها و رسم‌ها و ادعا‌های عبور می‌کنند، به یک نام بلندآوازه در جنگ خیبر و شکست یهودیان می‌رسند. پس حق بدهید که بی‌قرار شوند و دم از ذوالفقار علی(ع) بزنند.
۱۰) مادران شهید فلسطینی، استوار‌تر از کوه، بالای پیکر فرزندان‌شان، بشارت پیروزی می‌دهند و به دیگران روحیه می‌بخشند. یکی از آنها، خطاب به فرزندش گفت: «عزیزم! خون تو رنگین‌‌تر از حسن و حسین نیست. آنها را هم کشتند و ذبح کردند. خدا به همراهت پسرم». مرداد پارسال بود که «ابراهیم نابلسی» فرمانده 26 ساله گردان‌‌های شهدای الاقصی در نابلس، دقایقی قبل از شهادت، پیامی صوتی را در شبکه‌‌های اجتماعی منتشر کرد: «محاصره شده‌‌ام و رایحه شهادت را استشمام میکنم. وصیت میکنم هیچ‌‌کس سلاحش را زمین نگذارد». مدتی بعد، مادر او ماجرائی را بازگو کرد: «شهید ابراهیم وقتی ۱۵ ساله بود، دوستانش خالکوبی کردند و او نیز خوشش آمد که چنین کاری بکند، اما خالکوبی متفاوت از دیگران انجام داد. او تصویر شمشیر ذوالفقار سرورمان علی علیه السلام، و عبارت «لا فتی الّا علی و لا سیف الّا ذوالفقار» را روی دستش خالکوبی کرد».
۱۱) طوفان‌الاقصی، زیر سر ذوالفقار علی(ع)، و بارقه‌ای از تکاپوی «مرحب»کش اوست. مدیران MI6، CIA و موساد حق دارند بر پشت دست خود بزنند و بگویند مگر ما هزینه هنگفتی نکردیم و اسلام آمریکایی و شیعه و سنی انگلیسی نساختیم تا جهان اسلام را به جان هم بیندازیم؛ پس چگونه است که از غزه تا پایتخت‌های اسلامی و غربی، از رزمندگان گرفته تا حامیان مردمی مقاومت غزه، دم از ذوالفقار می‌زنند و تصاویر سید حسن نصرالله و شهیدان حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی مهندس را سر دست می‌گیرند؟!
محمد ایمانی
